قالَ وَ ما عِلْمِي بِما كانُوا يَعْمَلُونَ ﴿۱۱۲﴾
[نوح] گفت: من چه آگاهی از آنچه [در گذشته] می‌کردند دارم(1)؟
سوره شعراء (26) آیه 112
صفحه
372
سوره
شعراء (26)
آیه
112
1
آیه به وضوح نشان می‌دهد که پیامبران علم غیب نداشته‌اند، همان طور که صریحا در آیات 50 انعام(6) و 188 اعراف(7) آمده است.
إِنْ حِسابُهُمْ إِلاَّ عَلى رَبِّي لَوْ تَشْعُرُونَ ﴿۱۱۳﴾
حسابشان تنها با صاحب‌اختیار من است، اگر درست درک کنید؛
سوره شعراء (26) آیه 113
صفحه
372
سوره
شعراء (26)
آیه
113
وَ ما أَنَا بِطارِدِ الْمُؤْمِنِينَ ﴿۱۱۴﴾
و من هرگز مؤمنان را طرد نخواهم کرد(1)؛
سوره شعراء (26) آیه 114
صفحه
372
سوره
شعراء (26)
آیه
114
1
به آیه 52 انعام(6) توجّه فرمایید.
إِنْ أَنَا إِلاَّ نَذِيرٌ مُبِينٌ ﴿۱۱۵﴾
زیرا هشداردهنده آشکاری بیش نیستم.
سوره شعراء (26) آیه 115
صفحه
372
سوره
شعراء (26)
آیه
115
قالُوا لَئِنْ لَمْ تَنْتَهِ يا نُوحُ لَتَكُونَنَّ مِنَ الْمَرْجُومِينَ ﴿۱۱۶﴾
گفتند: ای نوح، اگر [از این سخنان] بازنایستی، سنگسار خواهی شد.
سوره شعراء (26) آیه 116
صفحه
372
سوره
شعراء (26)
آیه
116
قالَ رَبِّ إِنَّ قَوْمِي كَذَّبُونِ ﴿۱۱۷﴾
گفت: صاحب‌اختیارا، قوم من مرا دروغ‌پرداز شمردند.
سوره شعراء (26) آیه 117
صفحه
372
سوره
شعراء (26)
آیه
117
فَافْتَحْ بَيْنِي وَ بَيْنَهُمْ فَتْحاً وَ نَجِّنِي وَ مَنْ مَعِيَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ ﴿۱۱۸﴾
میان من و آنان [به حق] داوری کن و من و مؤمنان همراهم را نجات ده.
سوره شعراء (26) آیه 118
صفحه
372
سوره
شعراء (26)
آیه
118
فَأَنْجَيْناهُ وَ مَنْ مَعَهُ فِي الْفُلْكِ الْمَشْحُونِ ﴿۱۱۹﴾
آنگاه او و همراهانش را در آن کشتی انباشته(1) نجات دادیم؛
سوره شعراء (26) آیه 119
صفحه
372
سوره
شعراء (26)
آیه
119
1
انباشته از دامهای مختلف نر و ماده؛ به آیه 40 هود(11) توجّه فرمایید.
ثُمَّ أَغْرَقْنا بَعْدُ الْباقِينَ ﴿۱۲۰﴾
و بقیه را غرق کردیم.
سوره شعراء (26) آیه 120
صفحه
372
سوره
شعراء (26)
آیه
120
إِنَّ فِي ذلِكَ لَآيَةً وَ ما كانَ أَكْثَرُهُمْ مُؤْمِنِينَ ﴿۱۲۱﴾
به راستی در این [امور] نشانه‌ای است [از تدبیرِ خدا] و[لی] بیشترشان سرِ ایمان نداشتند.
سوره شعراء (26) آیه 121
صفحه
372
سوره
شعراء (26)
آیه
121
وَ إِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ ﴿۱۲۲﴾
و بی‌گمان صاحب‌اختیار تو فرادست و مهربان است.
سوره شعراء (26) آیه 122
صفحه
372
سوره
شعراء (26)
آیه
122
كَذَّبَتْ عادٌ الْمُرْسَلِينَ ﴿۱۲۳﴾
قوم عاد هم پیامبران را دروغ‌پرداز شمردند؛
سوره شعراء (26) آیه 123
صفحه
372
سوره
شعراء (26)
آیه
123
إِذْ قالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ هُودٌ أَ لا تَتَّقُونَ ﴿۱۲۴﴾
آنگاه که برادرشان هود به آنان گفت: آیا پروا نمی‌کنید؟
سوره شعراء (26) آیه 124
صفحه
372
سوره
شعراء (26)
آیه
124
إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ ﴿۱۲۵﴾
من برای شما رسولی امین هستم؛
سوره شعراء (26) آیه 125
صفحه
372
سوره
شعراء (26)
آیه
125
فَاتَّقُوا اللَّهَ وَ أَطِيعُونِ ﴿۱۲۶﴾
در برابر خدا پروا کنید و مطیع من باشید؛
سوره شعراء (26) آیه 126
صفحه
372
سوره
شعراء (26)
آیه
126
وَ ما أَسْئَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ إِنْ أَجْرِيَ إِلاَّ عَلى رَبِّ الْعالَمِينَ ﴿۱۲۷﴾
از شما هیچ پاداشی بر رسالتم نمی‌خواهم؛ پاداش من، تنها بر عهده صاحب‌اختیار جهانیان است.
سوره شعراء (26) آیه 127
صفحه
372
سوره
شعراء (26)
آیه
127
أَ تَبْنُونَ بِكُلِّ رِيعٍ آيَةً تَعْبَثُونَ ﴿۱۲۸﴾
چرا بر هر بلندی از سر هوس بنایی ایجاد می‌کنید؟
سوره شعراء (26) آیه 128
صفحه
372
سوره
شعراء (26)
آیه
128
وَ تَتَّخِذُونَ مَصانِعَ لَعَلَّكُمْ تَخْلُدُونَ ﴿۱۲۹﴾
و به خیال عمرِ جاویدان، دژها می‌سازید؟
سوره شعراء (26) آیه 129
صفحه
372
سوره
شعراء (26)
آیه
129
وَ إِذا بَطَشْتُمْ بَطَشْتُمْ جَبَّارِينَ ﴿۱۳۰﴾
و هنگامی که به کسی ضربه می‌زنید، جبّارانه ضربه می‌زنید.
سوره شعراء (26) آیه 130
صفحه
372
سوره
شعراء (26)
آیه
130
فَاتَّقُوا اللَّهَ وَ أَطِيعُونِ ﴿۱۳۱﴾
در برابر خدا پروا کنید و مطیع من باشید؛
سوره شعراء (26) آیه 131
صفحه
372
سوره
شعراء (26)
آیه
131
وَ اتَّقُوا الَّذِي أَمَدَّكُمْ بِما تَعْلَمُونَ ﴿۱۳۲﴾
در برابر خدایی پروا کنید که شما را به نعمتهایی یاری داد که خود [بهتر] می‌دانید؛
سوره شعراء (26) آیه 132
صفحه
372
سوره
شعراء (26)
آیه
132
أَمَدَّكُمْ بِأَنْعامٍ وَ بَنِينَ ﴿۱۳۳﴾
شما را به وسیله دامها و فرزندان[تان] یاری داد،
سوره شعراء (26) آیه 133
صفحه
372
سوره
شعراء (26)
آیه
133
وَ جَنَّاتٍ وَ عُيُونٍ ﴿۱۳۴﴾
و باغها و چشمه‌سارها؛
سوره شعراء (26) آیه 134
صفحه
372
سوره
شعراء (26)
آیه
134
إِنِّي أَخافُ عَلَيْكُمْ عَذابَ يَوْمٍ عَظِيمٍ ﴿۱۳۵﴾
[اگر عصیان ورزید(1)] از مجازات روزی بزرگ بر شما می‌ترسم.
سوره شعراء (26) آیه 135
صفحه
372
سوره
شعراء (26)
آیه
135
1
برای توجیه افزوده، به آیات 15 انعام(6) و 13 زمر(39) توجّه فرمایید.
قالُوا سَواءٌ عَلَيْنا أَ وَعَظْتَ أَمْ لَمْ تَكُنْ مِنَ الْواعِظِينَ ﴿۱۳۶﴾
گفتند: اندرز بدهی یا ندهی، برای ما یکسان است؛
سوره شعراء (26) آیه 136
صفحه
372
سوره
شعراء (26)
آیه
136