وَ لِكُلٍّ دَرَجاتٌ مِمَّا عَمِلُوا وَ ما رَبُّكَ بِغافِلٍ عَمَّا يَعْمَلُونَ ﴿۱۳۲﴾
هر گروه درجاتی متناسب با اعمالشان دارند؛ و صاحب‌اختیار تو از آنچه می‌کنند غافل نیست(1).
سوره انعام (6) آیه 132
صفحه
145
سوره
انعام (6)
آیه
132
1
در این رابطه به آیه 42 ابراهیم(14) توجّه فرمایید؛ ضمناً مفهوم آیه به بیان دیگر در آیات 162 و 163 آل‌عمران(3) آمده است.
وَ رَبُّكَ الْغَنِيُّ ذُو الرَّحْمَةِ إِنْ يَشَأْ يُذْهِبْكُمْ وَ يَسْتَخْلِفْ مِنْ بَعْدِكُمْ ما يَشاءُ كَما أَنْشَأَكُمْ مِنْ ذُرِّيَّةِ قَوْمٍ آخَرِينَ ﴿۱۳۳﴾
صاحب‌اختیارت بی‌نیاز و دارای رحمت است(1)؛ اگر اراده کند شما را می‌برد و پس از شما نسلی دیگر را به خواست خود جانشین [شما] خواهد کرد، چنان که شما را نیز از نسل گروهی دیگر پدید آورد(2).
سوره انعام (6) آیه 133
صفحه
145
سوره
انعام (6)
آیه
133
1
مشمولین رحمت را در نیمه دوّم آیه 156 اعراف(7) جستجو فرمایید.
2
مفهوم آیه به بیان دیگر در آیات 133 نساء(4) و 19 و 20 ابراهیم(14) آمده است.
إِنَّ ما تُوعَدُونَ لَآتٍ وَ ما أَنْتُمْ بِمُعْجِزِينَ ﴿۱۳۴﴾
هر آنچه به شما وعده داده می‌شود، به وقوع خواهد پیوست، و شما [خدای را] به تنگ نخواهید آورد(1).
سوره انعام (6) آیه 134
صفحه
145
سوره
انعام (6)
آیه
134
1
برای توجیه افزوده، به آیه 2 توبه(9) توجّه فرمایید.
قُلْ يا قَوْمِ اعْمَلُوا عَلى مَكانَتِكُمْ إِنِّي عامِلٌ فَسَوْفَ تَعْلَمُونَ مَنْ تَكُونُ لَهُ عاقِبَةُ الدَّارِ إِنَّهُ لا يُفْلِحُ الظَّالِمُونَ ﴿۱۳۵﴾
بگو: ای قوم من، همه امکانات خود را به کار گیرید، من هم [به وظایف خود] عمل می‌کنم؛ به زودی خواهید دانست که آسایش آخرت متعلّق به کیست؛ به راستی ستمگران رستگار نخواهند شد(1)
سوره انعام (6) آیه 135
صفحه
145
سوره
انعام (6)
آیه
135
1
معنی و مفهوم این آیه، در مجموعه آیات 39 و 40 زمر(39) نیز آمده است.
وَ جَعَلُوا لِلَّهِ مِمَّا ذَرَأَ مِنَ الْحَرْثِ وَ الْأَنْعامِ نَصِيباً فَقالُوا هذا لِلَّهِ بِزَعْمِهِمْ وَ هذا لِشُرَكائِنا فَما كانَ لِشُرَكائِهِمْ فَلا يَصِلُ إِلَى اللَّهِ وَ ما كانَ لِلَّهِ فَهُوَ يَصِلُ إِلى شُرَكائِهِمْ ساءَ ما يَحْكُمُونَ ﴿۱۳۶﴾
[مشرکان] برای خدا سهمی از کشت و دامها که خودش پدید آورده است، قائل شدند و به تصوّر خودشان گفتند: این بخش ویژه خداست و این بخش ویژه معبودهای ما؛ سهمی که برای معبودان قائل می‌شدند به خدا نمی‌رسد، ولی سهم خدا به معبودها تعلق می‌گیرد؛ [به راستی] داوری بدی می‌کنند!
سوره انعام (6) آیه 136
صفحه
145
سوره
انعام (6)
آیه
136
وَ كَذلِكَ زَيَّنَ لِكَثِيرٍ مِنَ الْمُشْرِكِينَ قَتْلَ أَوْلادِهِمْ شُرَكاؤُهُمْ لِيُرْدُوهُمْ وَ لِيَلْبِسُوا عَلَيْهِمْ دِينَهُمْ وَ لَوْ شاءَ اللَّهُ ما فَعَلُوهُ فَذَرْهُمْ وَ ما يَفْتَرُونَ ﴿۱۳۷﴾
و همین‌گونه معبودهای ایشان در نظر بسیاری از مشرکین، قتل فرزندانشان را [به عنوان قربانی برای خدایان] آراستند تا آنان را به هلاکت افکنند و آیینشان را بر آنان مشتبه سازند؛ و اگر خدا می‌خواست چنین نمی‌کردند [ولی انسانها را مختار آفرید(1)]، پس آنان را با دروغهایی که می‌سازند به حال خود واگذار(2)
سوره انعام (6) آیه 137
صفحه
145
سوره
انعام (6)
آیه
137
1
به آیه 3 انسان(76) توجّه فرمایید.
2
زیرا هر کسی پند نمی‌گیرد و متنبه نخواهد شد، به آیه 11 یس(36) توجّه فرمایید.