وَ مِنَ الَّذِينَ قالُوا إِنَّا نَصارى أَخَذْنا مِيثاقَهُمْ فَنَسُوا حَظًّا مِمَّا ذُكِّرُوا بِهِ فَأَغْرَيْنا بَيْنَهُمُ الْعَداوَةَ وَ الْبَغْضاءَ إِلى يَوْمِ الْقِيامَةِ وَ سَوْفَ يُنَبِّئُهُمُ اللَّهُ بِما كانُوا يَصْنَعُونَ ﴿۱۴﴾
از مدّعیان مسیحیت [نیز] پیمان گرفتیم و آنان هم بخشی از آنچه به آن یادآوری شده بودند، به فراموشی سپردند، لذا تا روز رستاخیز میانشان دشمنی و کینه ایجاد کردیم(1)؛ و خدا آنان را از [نتیجه] اعمالشان آگاه خواهد ساخت(2).110
مائده (5)
14
عبارت اخیر، در مورد یهودیان نیز در آیه 64 مائده(همین سوره) آمده است.
به آیه 22 ق(50) توجّه فرمایید.
يا أَهْلَ الْكِتابِ قَدْ جاءَكُمْ رَسُولُنا يُبَيِّنُ لَكُمْ كَثِيراً مِمَّا كُنْتُمْ تُخْفُونَ مِنَ الْكِتابِ وَ يَعْفُوا عَنْ كَثِيرٍ قَدْ جاءَكُمْ مِنَ اللَّهِ نُورٌ وَ كِتابٌ مُبِينٌ ﴿۱۵﴾
ای اهل‌کتاب، رسولِ ما به سراغ شما آمده است، در حالی که بسیاری از حقایق کتاب [خدا] را که پنهان می‌داشتید(1)، برای شما به روشنی بیان می‌کند و از بسیاری [احکام دشوار] درمی‌گذرد؛ به راستی نور(2) و کتابی روشنگر از جانب خدا نزد شما آمده است؛110
مائده (5)
15
بخشهایی از کتاب که مخفی کرده بودند، همان آیات مربوط به نبوت پیامبر اسلام است؛ به آیات 75 و 76 و 146 بقره(2) و 157 اعراف(7) و 29 فتح(48) توجّه فرمایید.
منظور از نور در اینجا قرآن است و در قرآن چند بار، منجمله در آیات 174 نساء(4) ، 157 اعراف(7) و 8 تغابن(64) با صراحت، قرآن را «نور» نامیده است.
يَهْدِي بِهِ اللَّهُ مَنِ اتَّبَعَ رِضْوانَهُ سُبُلَ السَّلامِ وَ يُخْرِجُهُمْ مِنَ الظُّلُماتِ إِلَى النُّورِ بِإِذْنِهِ وَ يَهْدِيهِمْ إِلى صِراطٍ مُسْتَقِيمٍ ﴿۱۶﴾
[کتابی که] خدا در پرتو آن هر که را پیرو خشنودی او باشد(1)، به راههای نجات هدایت نماید و طبق قانونمندی خویش از تاریکیها به روشنایی رهسپار گرداند و به راه راست(2) هدایت نماید.110
مائده (5)
16
موارد خشنودی خدا از بنده، همواره خشنودی بنده را از خدا به علت پاداش فراوان به دنبال خواهد داشت؛ چنانکه در آیات 119 مائده(5) ، 100 توبه(9) ، 22 مجادله(58) ، 28 فجر(89) ، 8 بینه(98) ملاحظه می‌فرمایید.
برای شناخت این راه به آیات 51 و 101 آل‌عمران(3) و نیز زیرنویس آیه 153 انعام(6) توجّه فرمایید.
لَقَدْ كَفَرَ الَّذِينَ قالُوا إِنَّ اللَّهَ هُوَ الْمَسِيحُ ابْنُ مَرْيَمَ قُلْ فَمَنْ يَمْلِكُ مِنَ اللَّهِ شَيْئاً إِنْ أَرادَ أَنْ يُهْلِكَ الْمَسِيحَ ابْنَ مَرْيَمَ وَ أُمَّهُ وَ مَنْ فِي الْأَرْضِ جَمِيعاً وَ لِلَّهِ مُلْكُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ ما بَيْنَهُما يَخْلُقُ ما يَشاءُ وَ اللَّهُ عَلى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ ﴿۱۷﴾
به راستی آنان که گفتند: خدا همان مسیح فرزند مریم است(1)، به راه کفر و انکار رفته‌اند؛ بگو: اگر خدا به هلاکت مسیح فرزند مریم و مادرش و همه اهل زمین اراده نماید، چه کسی در برابر خدا اختیاری دارد [که مانع شود]؟ فرمانروایی آسمانها و زمین و مابین آنها خاصّ خداست؛ هر چه اراده کند می‌آفریند؛ و خدا بر هر کاری تواناست.110
مائده (5)
17
یکی از عناصر سه‌گانه الوهیت است که در آیه 73 مائده(همین سوره) آمده است.