وَ قالَتِ الْيَهُودُ وَ النَّصارى نَحْنُ أَبْناءُ اللَّهِ وَ أَحِبَّاؤُهُ قُلْ فَلِمَ يُعَذِّبُكُمْ بِذُنُوبِكُمْ بَلْ أَنْتُمْ بَشَرٌ مِمَّنْ خَلَقَ يَغْفِرُ لِمَنْ يَشاءُ وَ يُعَذِّبُ مَنْ يَشاءُ وَ لِلَّهِ مُلْكُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ ما بَيْنَهُما وَ إِلَيْهِ الْمَصِيرُ ﴿۱۸﴾
یهود و مسیحیان گفتند: ما فرزندان و دوستان خداییم؛ بگو: پس چرا [خدا] شما را در برابر گناهانتان مجازات می‌کند؟ در واقع شما [هم] بشری از جمله آفریدگان او هستید؛ خدا هر که را بخواهد [و شایسته بداند] می‌بخشد(1) و هر که را بخواهد [و سزاوار ببیند] مجازات خواهد کرد(2). فرمانروایی آسمانها و زمین و مابین آنها خاصّ خداست و سرانجام تنها در پیشگاه اوست.111
مائده (5)
18
قانونمندی خواست خدا را در این مورد، در زیرنویس سوّم آیه 284 بقره(2)، ملاحظه فرمایید.
به زیرنویس اوّل آیه 40 مائده(5) مراجعه فرمایید.
يا أَهْلَ الْكِتابِ قَدْ جاءَكُمْ رَسُولُنا يُبَيِّنُ لَكُمْ عَلى فَتْرَةٍ مِنَ الرُّسُلِ أَنْ تَقُولُوا ما جاءَنا مِنْ بَشِيرٍ وَ لا نَذِيرٍ فَقَدْ جاءَكُمْ بَشِيرٌ وَ نَذِيرٌ وَ اللَّهُ عَلى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ ﴿۱۹﴾
ای اهل‌کتاب، در دوران فترتِ رسولان(1)، رسول ما به سراغ شما آمده است، در حالی که [حقایق را] برای شما به روشنی بیان می‌کند تا نگویید که: هیچ بشارت‌‌دهنده و هشداردهنده‌ای بر ما مبعوث نشد؛ اینک بشارت‌‌دهنده و هشداردهنده به سراغ شما آمده است؛ و خدا بر هر کاری تواناست.111
مائده (5)
19
فاصله زمانی میان حضرت عیسی‌ع و پیامبر اسلام حدود 600 سال است و در این مدّت هیچ پیامبری مبعوث نشده است؛ آیه اشاره به این دوران دارد.
وَ إِذْ قالَ مُوسى لِقَوْمِهِ يا قَوْمِ اذْكُرُوا نِعْمَتَ اللَّهِ عَلَيْكُمْ إِذْ جَعَلَ فِيكُمْ أَنْبِياءَ وَ جَعَلَكُمْ مُلُوكاً وَ آتاكُمْ ما لَمْ يُؤْتِ أَحَداً مِنَ الْعالَمِينَ ﴿۲۰﴾
[به یاد آر] هنگامی که موسی به قوم خود گفت: ای قوم من، نعمت خدای را بر خود به یاد آورید که میان شما پیامبرانی برانگیخت(1) و [افرادی از] شما را پادشاهان [خودتان] کرد(2) و مزایایی در اختیارتان قرار داد که به هیچ یک از مردم جهان عنایت نکرده بود(3).111
مائده (5)
20
اشاره به پیامبران قیل از موسی مثل یعقوب ع و یوسف(ع) می‌باشد.
اشاره به داود و سلیمان است که موجب اقتدار آن قوم شدند.
از جمله نجات معجزه آسا از اسارت فرعونیان 49 و 50 بقره(2) ، غذای مخصوص (منّ و سلوی، 57 بقره(2)) و جاری شدن دوازده چشمه در صحرا (60 بقره(2)).
يا قَوْمِ ادْخُلُوا الْأَرْضَ الْمُقَدَّسَةَ الَّتِي كَتَبَ اللَّهُ لَكُمْ وَ لا تَرْتَدُّوا عَلى أَدْبارِكُمْ فَتَنْقَلِبُوا خاسِرِينَ ﴿۲۱﴾
ای قوم من، به سرزمین مقدسی(1) که خدا برایتان مقرّر داشته است درآیید و [از ترس مشکلات] به عقب بازمگردید، که زیانکار خواهید شد.111
مائده (5)
21
وصف «مقدّس» برای آن سرزمین که بخشی از فلسطین امروزی است، از آن جهت آمده، که آن منطقه، محلِ بپاخاستن بسیاری از پیامبران خدا بوده است.
قالُوا يا مُوسى إِنَّ فِيها قَوْماً جَبَّارِينَ وَ إِنَّا لَنْ نَدْخُلَها حَتَّى يَخْرُجُوا مِنْها فَإِنْ يَخْرُجُوا مِنْها فَإِنَّا داخِلُونَ ﴿۲۲﴾
گفتند: ای موسی، در آن سرزمین گروهی خودکامه هستند که تا بیرون نروند، هرگز به آن درنیاییم؛ و اگر بیرون رفتند، وارد خواهیم شد.111
مائده (5)
22
قالَ رَجُلانِ مِنَ الَّذِينَ يَخافُونَ أَنْعَمَ اللَّهُ عَلَيْهِمَا ادْخُلُوا عَلَيْهِمُ الْبابَ فَإِذا دَخَلْتُمُوهُ فَإِنَّكُمْ غالِبُونَ وَ عَلَى اللَّهِ فَتَوَكَّلُوا إِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنِينَ ﴿۲۳﴾
دو تن از مردان خداترس که خدا بر آنان اِنعام کرده بود گفتند: شما از دروازه شهر بر آنان وارد شوید، همین که به شهر درآیید، پیروز خواهید شد؛ اگر ایمان دارید، تنها بر خدا توکل کنید(1) [و نهراسید].111
مائده (5)
23
برای روشن شدن معنی و مفهوم «توکل» به زیرنویس دوّم آیه 122 آل‌عمران(3) و عبارت قرآنی مربوط مراجعه فرمایید.