تَاللَّهِ إِنْ كُنَّا لَفِي ضَلالٍ مُبِينٍ ﴿۹۷﴾
به خدا سوگند که در گمراهی آشکاری بودیم(1) که شما را با صاحب‌اختیار جهانیان برابر می‌شمردیم.
سوره شعراء (26) آیه 97
صفحه
371
سوره
شعراء (26)
آیه
97
1
ان کنّا: در اصل اِنّا کنّا بوده.
إِذْ نُسَوِّيكُمْ بِرَبِّ الْعالَمِينَ ﴿۹۸﴾
ترجمه این آیه، در آیه قبل ادغام شده است.
سوره شعراء (26) آیه 98
صفحه
371
سوره
شعراء (26)
آیه
98
وَ ما أَضَلَّنا إِلاَّ الْمُجْرِمُونَ ﴿۹۹﴾
تنها عامل گمراهی ما [همین] بزهکاران بودند.
سوره شعراء (26) آیه 99
صفحه
371
سوره
شعراء (26)
آیه
99
فَما لَنا مِنْ شافِعِينَ ﴿۱۰۰﴾
اکنون هم کمک کار و دوست مهربانی نداریم(1).
سوره شعراء (26) آیه 100
صفحه
371
سوره
شعراء (26)
آیه
100
1
به آیه 67 زخرف(43) توجّه فرمایید.
وَ لا صَدِيقٍ حَمِيمٍ ﴿۱۰۱﴾
ترجمه این آیه، در آیه قبل ادغام شده است.
سوره شعراء (26) آیه 101
صفحه
371
سوره
شعراء (26)
آیه
101
فَلَوْ أَنَّ لَنا كَرَّةً فَنَكُونَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ ﴿۱۰۲﴾
کاش بازگشتی [به دنیا(1)] داشتیم تا در زمره مؤمنان قرار می‌گرفتیم.
سوره شعراء (26) آیه 102
صفحه
371
سوره
شعراء (26)
آیه
102
1
برای توجیه افزوده، به آیه 99 مؤمنون(23) توجّه فرمایید.
إِنَّ فِي ذلِكَ لَآيَةً وَ ما كانَ أَكْثَرُهُمْ مُؤْمِنِينَ ﴿۱۰۳﴾
به راستی در این [امور] نشانه‌ای است؛ و[لی] بیشترشان سرِ ایمان نداشتند.
سوره شعراء (26) آیه 103
صفحه
371
سوره
شعراء (26)
آیه
103
وَ إِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ ﴿۱۰۴﴾
و بی‌گمان صاحب‌اختیار تو فرادست و مهربان است.
سوره شعراء (26) آیه 104
صفحه
371
سوره
شعراء (26)
آیه
104
كَذَّبَتْ قَوْمُ نُوحٍ الْمُرْسَلِينَ ﴿۱۰۵﴾
قوم نوح هم پیامبران را دروغ‌پرداز شمردند(1).
سوره شعراء (26) آیه 105
صفحه
371
سوره
شعراء (26)
آیه
105
1
واژه «مرسلین» پیامبران نشان می‌دهد که برخلاف قول مشهور، بین آدم و نوح پیامبران دیگری نیز بوده‌اند.
إِذْ قالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ نُوحٌ أَ لا تَتَّقُونَ ﴿۱۰۶﴾
آنگاه که برادرشان نوح به آنان گفت: آیا پروا نمی‌کنید؟
سوره شعراء (26) آیه 106
صفحه
371
سوره
شعراء (26)
آیه
106