فَلَمَّا أَتاها نُودِيَ يا مُوسى ﴿۱۱﴾
چون موسی به آتش نزدیک شد، ندا رسید: ای موسی،
سوره طه (20) آیه 11
صفحه
312
سوره
طه (20)
آیه
11
إِنِّي أَنَا رَبُّكَ فَاخْلَعْ نَعْلَيْكَ إِنَّكَ بِالْوادِ الْمُقَدَّسِ طُوىً ﴿۱۲﴾
من صاحب‌اختیار توام، پای پوش خود را [به احترام] بیرون آر، که در سرزمینِ مقدّسِ «طوی»(1) هستی.
سوره طه (20) آیه 12
صفحه
312
سوره
طه (20)
آیه
12
1
غالب مفسّران گفته‌اند: نام درّه‌ای است کنار کوه طور؛ از مقایسه این آیه با آیات 29 و 30 قصص(28) این نظر تأیید می‌شود. ضمناً کلمه «الواد» در اصل «الوادی» است.
وَ أَنَا اخْتَرْتُكَ فَاسْتَمِعْ لِما يُوحى ﴿۱۳﴾
تو را [به مقام رسالت] برگزیده‌ام، به آنچه وحی می‌شود گوش فرا دار.
سوره طه (20) آیه 13
صفحه
313
سوره
طه (20)
آیه
13
إِنَّنِي أَنَا اللَّهُ لا إِلهَ إِلاَّ أَنَا فَاعْبُدْنِي وَ أَقِمِ الصَّلاةَ لِذِكْرِي ﴿۱۴﴾
منم خدا که معبودی جز من نیست، مرا بندگی کن و برای یاد من(1) نماز برپا دار.
سوره طه (20) آیه 14
صفحه
313
سوره
طه (20)
آیه
14
1
به آیه 152 بقره(2) فاذکرونی اذکرکم توجّه فرمایید؛ ضمناً جهت دیگرِ لزوم نماز و یاد خدا را در آیه 45 عنکبوت(29) ملاحظه فرمایید.
إِنَّ السَّاعَةَ آتِيَةٌ أَكادُ أُخْفِيها لِتُجْزى كُلُّ نَفْسٍ بِما تَسْعى ﴿۱۵﴾
بی‌گمان رستاخیز فرارسیدنی است، [ولی زمانِ] آن را پوشیده می‌دارم(1) تا هر کس در برابر تلاش خود جزا بیند.
سوره طه (20) آیه 15
صفحه
313
سوره
طه (20)
آیه
15
1
به آیه 187 اعراف(7) لا تأتیکم الا بغتة توجّه فرمایید.
فَلا يَصُدَّنَّكَ عَنْها مَنْ لا يُؤْمِنُ بِها وَ اتَّبَعَ هَواهُ فَتَرْدى ﴿۱۶﴾
آن کس که رستاخیز را باور ندارد، و پیرو هوای نفس خویش شده است، هرگز نباید تو را از [توجّه به] رستاخیز بازدارد، که به هلاکت [و تباهی] افتی.
سوره طه (20) آیه 16
صفحه
313
سوره
طه (20)
آیه
16
وَ ما تِلْكَ بِيَمِينِكَ يا مُوسى ﴿۱۷﴾
ای موسی: در دست راست تو چیست؟
سوره طه (20) آیه 17
صفحه
313
سوره
طه (20)
آیه
17
قالَ هِيَ عَصايَ أَتَوَكَّؤُا عَلَيْها وَ أَهُشُّ بِها عَلى غَنَمِي وَ لِيَ فِيها مَآرِبُ أُخْرى ﴿۱۸﴾
گفت: چوبدست(1) من است که بر آن تکیه می‌کنم و با آن برای گوسفندانم برگ می‌ریزم و نیازهای(2) دیگری نیز به آن دارم.
سوره طه (20) آیه 18
صفحه
313
سوره
طه (20)
آیه
18
1
"«عصا» در زبان عربی به معنی چوبدستی است. آنچه در زبان فارسی به آن عصا می‌گویند در زبان عربی «مِنسَأه» نامیده می‌شود و یکبار در آیه 14 سبأ(34) آمده است.
2
مَآرب: جمع مَأربَه، حوائج."
قالَ أَلْقِها يا مُوسى ﴿۱۹﴾
[خدا] گفت: ای موسی، آن را بیفکن.
سوره طه (20) آیه 19
صفحه
313
سوره
طه (20)
آیه
19
فَأَلْقاها فَإِذا هِيَ حَيَّةٌ تَسْعى ﴿۲۰﴾
چون آن را به زمین انداخت، ناگهان ماری شد که به سرعت می‌خزید(1).
سوره طه (20) آیه 20
صفحه
313
سوره
طه (20)
آیه
20
1
واکنش موسی در این لحظه را در آیه 31 قصص(28) ملاحظه فرمایید.