وَ إِنْ تَجْهَرْ بِالْقَوْلِ فَإِنَّهُ يَعْلَمُ السِّرَّ وَ أَخْفى ﴿۷﴾
اگر سخن را آشکار بگویی [یا پنهان] او به نهان و [حتّی] نهان تر(1) آگاه است.312
طه (20)
7
منظور وسوسه است که بر دل میگذرد؛ به آیه 16 ق(50) توجّه فرمایید.
اللَّهُ لا إِلهَ إِلاَّ هُوَ لَهُ الْأَسْماءُ الْحُسْنى ﴿۸﴾
خداست که معبودی جز او نیست؛ و نیکوترین صفات(1) خاصّ اوست(2).312
طه (20)
8
از نظر معنی و مفهوم اسم در اینجا، با آیه 65 مریم(19) مقایسه فرمایید.
به آیه 180 اعراف(7) توجّه فرمایید؛ ضمناً بعضی از اسماء الحسنی را در آیات 23 و 24 حشر(59) ملاحظه فرمایید.
وَ هَلْ أَتاكَ حَدِيثُ مُوسى ﴿۹﴾
آیا داستان موسی به تو رسیده است؟312
طه (20)
9
إِذْ رَأى ناراً فَقالَ لِأَهْلِهِ امْكُثُوا إِنِّي آنَسْتُ ناراً لَعَلِّي آتِيكُمْ مِنْها بِقَبَسٍ أَوْ أَجِدُ عَلَى النَّارِ هُدىً ﴿۱۰﴾
آن دم که [در تاریکی صحرا] آتشی را مشاهده کرد و به خانوادهاش گفت: اندکی مکث کنید که آتشی دیدم(1)، بسا که افروزهای از آن را برای شما بیاورم، یا در پرتو آن [به مأمنی] راه یابم(2).312
طه (20)
10
ایناس مصدر ءَانستُ احساس بودن چیزی است که موجب آرامش و خوشی میشود، برعکس «ایجاس» که احساس چیزی است که موجب ترس و هراس باشد، مثل آیه 70 هود(11).
مفاد مجموعه آیات 10-14 این سوره ، در آیات 29-31 قصص(28) با توضیحات دیگری آمده است.
فَلَمَّا أَتاها نُودِيَ يا مُوسى ﴿۱۱﴾
چون موسی به آتش نزدیک شد، ندا رسید: ای موسی،312
طه (20)
11
إِنِّي أَنَا رَبُّكَ فَاخْلَعْ نَعْلَيْكَ إِنَّكَ بِالْوادِ الْمُقَدَّسِ طُوىً ﴿۱۲﴾
من صاحباختیار توام، پای پوش خود را [به احترام] بیرون آر، که در سرزمینِ مقدّسِ «طوی»(1) هستی.312
طه (20)
12
غالب مفسّران گفتهاند: نام درّهای است کنار کوه طور؛ از مقایسه این آیه با آیات 29 و 30 قصص(28) این نظر تأیید میشود. ضمناً کلمه «الواد» در اصل «الوادی» است.
وَ أَنَا اخْتَرْتُكَ فَاسْتَمِعْ لِما يُوحى ﴿۱۳﴾
تو را [به مقام رسالت] برگزیدهام، به آنچه وحی میشود گوش فرا دار.313
طه (20)
13
إِنَّنِي أَنَا اللَّهُ لا إِلهَ إِلاَّ أَنَا فَاعْبُدْنِي وَ أَقِمِ الصَّلاةَ لِذِكْرِي ﴿۱۴﴾
منم خدا که معبودی جز من نیست، مرا بندگی کن و برای یاد من(1) نماز برپا دار.313
طه (20)
14
به آیه 152 بقره(2) فاذکرونی اذکرکم توجّه فرمایید؛ ضمناً جهت دیگرِ لزوم نماز و یاد خدا را در آیه 45 عنکبوت(29) ملاحظه فرمایید.
إِنَّ السَّاعَةَ آتِيَةٌ أَكادُ أُخْفِيها لِتُجْزى كُلُّ نَفْسٍ بِما تَسْعى ﴿۱۵﴾
بیگمان رستاخیز فرارسیدنی است، [ولی زمانِ] آن را پوشیده میدارم(1) تا هر کس در برابر تلاش خود جزا بیند.313
طه (20)
15
به آیه 187 اعراف(7) لا تأتیکم الا بغتة توجّه فرمایید.
فَلا يَصُدَّنَّكَ عَنْها مَنْ لا يُؤْمِنُ بِها وَ اتَّبَعَ هَواهُ فَتَرْدى ﴿۱۶﴾
آن کس که رستاخیز را باور ندارد، و پیرو هوای نفس خویش شده است، هرگز نباید تو را از [توجّه به] رستاخیز بازدارد، که به هلاکت [و تباهی] افتی.313
طه (20)
16