وَ قَطَّعْناهُمُ اثْنَتَيْ عَشْرَةَ أَسْباطاً أُمَماً وَ أَوْحَيْنا إِلى مُوسى إِذِ اسْتَسْقاهُ قَوْمُهُ أَنِ اضْرِبْ بِعَصاكَ الْحَجَرَ فَانْبَجَسَتْ مِنْهُ اثْنَتا عَشْرَةَ عَيْناً قَدْ عَلِمَ كُلُّ أُناسٍ مَشْرَبَهُمْ وَ ظَلَّلْنا عَلَيْهِمُ الْغَمامَ وَ أَنْزَلْنا عَلَيْهِمُ الْمَنَّ وَ السَّلْوى كُلُوا مِنْ طَيِّباتِ ما رَزَقْناكُمْ وَ ما ظَلَمُونا وَ لكِنْ كانُوا أَنْفُسَهُمْ يَظْلِمُونَ ﴿۱۶۰﴾
دودمان یعقوب را به دوازده تیره مستقل(1) بخش کردیم و چون [در صحرا] قوم موسی از او آب خواستند، به او وحی کردیم: چوب دستی خود را بر آن سنگ بزن! آنگاه دوازده چشمه از آن جَستن گرفت؛ و هر تیره آبشخور خویش را شناخت؛ و ابر را بر آنان سایه گستر کردیم. و بر [ای تغذیه] آنان نعمتی گیاهی و نعمتی از گوشت پرندگان مقرّر داشتیم؛ [و گفتیم:] از نعمتهای پاکیزه که روزی شما کرده‌ایم بخورید؛ و[لی] آنان [با ناسپاسی و نافرمانی] بر ما ستمی نکردند، بلکه در حق خویش ستم می‌کردند.
سوره اعراف (7) آیه 160
صفحه
171
سوره
اعراف (7)
آیه
160
1
به زیرنویس اوّل آیه 136 بقره(2) مراجعه فرمایید.
وَ إِذْ قِيلَ لَهُمُ اسْكُنُوا هذِهِ الْقَرْيَةَ وَ كُلُوا مِنْها حَيْثُ شِئْتُمْ وَ قُولُوا حِطَّةٌ وَ ادْخُلُوا الْبابَ سُجَّداً نَغْفِرْ لَكُمْ خَطِيئاتِكُمْ سَنَزِيدُ الْمُحْسِنِينَ ﴿۱۶۱﴾
[به یاد آرید] آنگاه که به آنان گفته شد در این شهر(1) سکنی گزینید و از [نعمتهای] آن از هر جا که خواهید بخورید و بگویید: [خدایا، درخواست ما] آمرزش است، و با خضوع و فروتنی از دروازه وارد شوید تا گناهانتان را بیامرزیم؛ و [البته] بر [پاداش] نیکوکاران خواهیم افزود.
سوره اعراف (7) آیه 161
صفحه
171
سوره
اعراف (7)
آیه
161
1
به زیرنویس دوم آیه 58 بقره(2) مراجعه فرمایید.
فَبَدَّلَ الَّذِينَ ظَلَمُوا مِنْهُمْ قَوْلاً غَيْرَ الَّذِي قِيلَ لَهُمْ فَأَرْسَلْنا عَلَيْهِمْ رِجْزاً مِنَ السَّماءِ بِما كانُوا يَظْلِمُونَ ﴿۱۶۲﴾
ولی ستمگرانشان سخنی به کار بردند غیر از آنچه که به آنان گفته شده بود(1)، ما هم به کیفر ستمشان بلایی از آسمان بر آنان فرو فرستادیم.
سوره اعراف (7) آیه 162
صفحه
171
سوره
اعراف (7)
آیه
162
1
قرآن در مورد این تغییر در کلام توضیحی نداده است؛ بعضی از مفسّران گفته‌اند به جای کلمه «حطّه» کلام استهزاءآمیزی می‌گفتند.
وَ سْئَلْهُمْ عَنِ الْقَرْيَةِ الَّتِي كانَتْ حاضِرَةَ الْبَحْرِ إِذْ يَعْدُونَ فِي السَّبْتِ إِذْ تَأْتِيهِمْ حِيتانُهُمْ يَوْمَ سَبْتِهِمْ شُرَّعاً وَ يَوْمَ لا يَسْبِتُونَ لا تَأْتِيهِمْ كَذلِكَ نَبْلُوهُمْ بِما كانُوا يَفْسُقُونَ ﴿۱۶۳﴾
از دودمان یعقوب درباره [مردم] شهری که مشرف بر دریا بود بپرس، آنگاه که [از فرمان تحریم صید ماهی] در روز شنبه تجاوز می‌کردند؛ چون ماهیان(1) [به موجب غریزه تشخیص داده بودند] که در روز[های] شنبه [مصون از تعرضند و] آشکارا(2) [بر آبهای ساحلی] می‌آمدند، و[لی] غیر شنبه نمی‌آمدند؛ آنان را به سبب انحرافشان این گونه به آزمایش گرفتیم.
سوره اعراف (7) آیه 163
صفحه
171
سوره
اعراف (7)
آیه
163
1
حیتان: جمع حوت: ماهی.
2
شُرّع: جمع شارع: نزدیک و نمایان.