وَ اكْتُبْ لَنا فِي هذِهِ الدُّنْيا حَسَنَةً وَ فِي الْآخِرَةِ إِنَّا هُدْنا إِلَيْكَ قالَ عَذابِي أُصِيبُ بِهِ مَنْ أَشاءُ وَ رَحْمَتِي وَسِعَتْ كُلَّ شَيْءٍ فَسَأَكْتُبُها لِلَّذِينَ يَتَّقُونَ وَ يُؤْتُونَ الزَّكاةَ وَ الَّذِينَ هُمْ بِآياتِنا يُؤْمِنُونَ ﴿۱۵۶﴾
برای ما در این [حیات] دنیا و نیز در آخرت نیکی مقرّر فرما که به سوی تو بازگشته‌ایم؛ [خدا] گفت: مجازات خود را به هر که بخواهم(1) [و مستوجب بدانم] می‌رسانم، و رحمتم همه چیز فرا گرفته است؛ [خاصّه] آن را برای پرواپیشگان و زکات‌‌دهندگان و کسانی که آیات ما را باور دارند، مقرّر خواهم داشت؛
سوره اعراف (7) آیه 156
صفحه
170
سوره
اعراف (7)
آیه
156
1
به زیرنویس اوّل آیه 40 مائده(5) مراجعه فرمایید.
الَّذِينَ يَتَّبِعُونَ الرَّسُولَ النَّبِيَّ الْأُمِّيَّ الَّذِي يَجِدُونَهُ مَكْتُوباً عِنْدَهُمْ فِي التَّوْراةِ وَ الْإِنْجِيلِ يَأْمُرُهُمْ بِالْمَعْرُوفِ وَ يَنْهاهُمْ عَنِ الْمُنْكَرِ وَ يُحِلُّ لَهُمُ الطَّيِّباتِ وَ يُحَرِّمُ عَلَيْهِمُ الْخَبائِثَ وَ يَضَعُ عَنْهُمْ إِصْرَهُمْ وَ الْأَغْلالَ الَّتِي كانَتْ عَلَيْهِمْ فَالَّذِينَ آمَنُوا بِهِ وَ عَزَّرُوهُ وَ نَصَرُوهُ وَ اتَّبَعُوا النُّورَ الَّذِي أُنْزِلَ مَعَهُ أُولئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ ﴿۱۵۷﴾
همانان که از این رسول و پیامبرِ آموزش‌ندیده(1) - که [خصوصیات] او را نزد خود در تورات و انجیل نوشته می‌یابند(2)- پیروی می‌کنند؛ آنان را به رفتار شایسته فرا می‌خواند و از ناپسند بازمی‌دارد و نعمتهای پاکیزه را برایشان حلال و پلیدیها را حرام می‌شمرد و از قید و بندهایی که داشته‌اند آزادشان می‌سازد؛ پس کسانی که به او ایمان داشته، حرمتش را نگاه داشتند و یاری‌اش کردند و نوری را که همراه او نازل شده است پیروی کردند، رستگارند.
سوره اعراف (7) آیه 157
صفحه
170
سوره
اعراف (7)
آیه
157
1
به آیه 48 عنکبوت(29) توجّه فرمایید.
2
به آیات 6 صف(61) و 29 فتح(48) توجّه فرمایید.
قُلْ يا أَيُّهَا النَّاسُ إِنِّي رَسُولُ اللَّهِ إِلَيْكُمْ جَمِيعاً الَّذِي لَهُ مُلْكُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ لا إِلهَ إِلاَّ هُوَ يُحيِي وَ يُمِيتُ فَآمِنُوا بِاللَّهِ وَ رَسُولِهِ النَّبِيِّ الْأُمِّيِّ الَّذِي يُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَ كَلِماتِهِ وَ اتَّبِعُوهُ لَعَلَّكُمْ تَهْتَدُونَ ﴿۱۵۸﴾
بگو: ای مردم، من رسول خدا بر همه شما هستم(1)، خدایی که فرمانروایی آسمانها و زمین خاصّ اوست؛ معبودی جز او نیست که حیات می‌بخشد و مرگ می‌دهد، پس به خدا و رسولش که پیامبر آموزش‌ندیده است و خدا و کلماتش(2) را باور دارد، ایمان بیاورید و از او پیروی کنید، بسا که هدایت شوید.
سوره اعراف (7) آیه 158
صفحه
170
سوره
اعراف (7)
آیه
158
1
مغایرتی با آیات 214 شعراء(26) و 7 شوری(42) ندارد؛ چرا ؟ ضمناً معنی و مفهوم این قسمت از آیه مورد بحث، به بیان دیگر در آیات 1 فرقان(25) و 28 سبأ(34) آمده است.
2
منظور از کلمات خدا گفتار همه پیامبران گذشته است؛ با آیه 136 بقره(2) مقایسه فرمایید.
وَ مِنْ قَوْمِ مُوسى أُمَّةٌ يَهْدُونَ بِالْحَقِّ وَ بِهِ يَعْدِلُونَ ﴿۱۵۹﴾
گروهی(1) از قوم موسی هستند که [مردم را] به راه حق هدایت می‌نمایند و با [معیار] حق حکم می‌کنند.
سوره اعراف (7) آیه 159
صفحه
170
سوره
اعراف (7)
آیه
159
1
«امت» گروهی از مردم است که هدف و آرمان و عقاید مشترکی دارند و از این نظر با قوم و قبیله و طایفه فرق دارد.