ثُمَّ أَنْزَلَ عَلَيْكُمْ مِنْ بَعْدِ الْغَمِّ أَمَنَةً نُعاساً يَغْشى طائِفَةً مِنْكُمْ وَ طائِفَةٌ قَدْ أَهَمَّتْهُمْ أَنْفُسُهُمْ يَظُنُّونَ بِاللَّهِ غَيْرَ الْحَقِّ ظَنَّ الْجاهِلِيَّةِ يَقُولُونَ هَلْ لَنا مِنَ الْأَمْرِ مِنْ شَيْءٍ قُلْ إِنَّ الْأَمْرَ كُلَّهُ لِلَّهِ يُخْفُونَ فِي أَنْفُسِهِمْ ما لا يُبْدُونَ لَكَ يَقُولُونَ لَوْ كانَ لَنا مِنَ الْأَمْرِ شَيْءٌ ما قُتِلْنا هاهُنا قُلْ لَوْ كُنْتُمْ فِي بُيُوتِكُمْ لَبَرَزَ الَّذِينَ كُتِبَ عَلَيْهِمُ الْقَتْلُ إِلى مَضاجِعِهِمْ وَ لِيَبْتَلِيَ اللَّهُ ما فِي صُدُورِكُمْ وَ لِيُمَحِّصَ ما فِي قُلُوبِكُمْ وَ اللَّهُ عَلِيمٌ بِذاتِ الصُّدُورِ ﴿۱۵۴﴾
آنگاه پس از آن اندوه، خدا شما را آرامش بخشید، [به گونه‌ای] که گروهی از شما را خوابی آرام فرا گرفت، امّا گروهی دیگر، تنها در بند خویش بودند و به شیوه [دوران] جاهلیت نسبت به خدا گمانهای ناحقّی داشتند؛ و می‌گفتند: آیا [اختیار] کار به دست ماست [تا خود را از معرکه خارج کنیم]؟ بگو: سررشته کارها یکسره به دست خداست؛ آنان در دلهای خویش اموری را نهان می‌دارند که بر تو آشکار نمی‌سازند؛ می‌گویند: اگر [اختیار] کار دست ما بود، در اینجا کشته نمی‌شدیم؛ بگو: اگر [حتّی] در خانه‌های خویش بودید، کسانی که کشته شدن بر آنان مقرّر شده بود، [به پای خود] به بسترهای مرگ(1) خویش می‌رفتند(2)، تا [اجل محتومشان یک لحظه هم به تأخیر نیفتد(3)] و افکاری را که در سینه‌های شماست، خدا مورد آزمایش قرار دهد و ایمانی که در دل دارید پیراسته گرداند؛ که خدا به راز دلها داناست(4).
سوره آل‌عمران (3) آیه 154
صفحه
70
سوره
آل‌عمران (3)
آیه
154
1
به بخش انتهایی آیه 168 آل‌عمران(همین سوره) توجّه فرمایید.
2
مضاجع: جمع مضجَع: خوابگاه.
3
به آیه 61 نحل(16) توجّه فرمایید.
4
کلیه حروف الفبای عربی در این آیه و آیه 29 فتح(48) به کار رفته است.
إِنَّ الَّذِينَ تَوَلَّوْا مِنْكُمْ يَوْمَ الْتَقَى الْجَمْعانِ إِنَّمَا اسْتَزَلَّهُمُ الشَّيْطانُ بِبَعْضِ ما كَسَبُوا وَ لَقَدْ عَفَا اللَّهُ عَنْهُمْ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ حَلِيمٌ ﴿۱۵۵﴾
افرادی از [بین] شما که روز درگیری دو سپاه [در اُحد، به جنگ] پشت کردند، بی‌تردید به سبب پاره‌ای از دستاوردشان، شیطان آنان را به لغزش انداخته بود، و[لی] خدا از آنان درگذشت، که خدا آمرزگاری است بردبار.
سوره آل‌عمران (3) آیه 155
صفحه
70
سوره
آل‌عمران (3)
آیه
155
يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لا تَكُونُوا كَالَّذِينَ كَفَرُوا وَ قالُوا لِإِخْوانِهِمْ إِذا ضَرَبُوا فِي الْأَرْضِ أَوْ كانُوا غُزًّى لَوْ كانُوا عِنْدَنا ما ماتُوا وَ ما قُتِلُوا لِيَجْعَلَ اللَّهُ ذلِكَ حَسْرَةً فِي قُلُوبِهِمْ وَ اللَّهُ يُحْيِي وَ يُمِيتُ وَ اللَّهُ بِما تَعْمَلُونَ بَصِيرٌ ﴿۱۵۶﴾
ای ایمان‌آوردگان(1)، به سان انکارورزانی نباشید که درباره برادران خویش که به سفرِ جنگی رفته بودند و یا پیکارگر(2) شدند [و از پای درآمدند]، گفتند: اگر نزد ما می‌ماندند، به چنگ مرگ نمی‌افتادند و کشته نمی‌شدند، [خدا این پندار را در آنان قوت بخشید] تا آن را [به صورت] حسرت [و اندوهی] در دلهای آنان قرار دهد؛ خداست که حیات و مرگ می‌دهد؛ و خدا به آنچه می‌کنید بیناست.
سوره آل‌عمران (3) آیه 156
صفحه
70
سوره
آل‌عمران (3)
آیه
156
1
به زیرنویس آیه 29 نساء(4) و زیرنویس اول آیه 267 بقره(2) توجه فرمایید.
2
غزّی: جمع غازی: جنگجو.
وَ لَئِنْ قُتِلْتُمْ فِي سَبِيلِ اللَّهِ أَوْ مُتُّمْ لَمَغْفِرَةٌ مِنَ اللَّهِ وَ رَحْمَةٌ خَيْرٌ مِمَّا يَجْمَعُونَ ﴿۱۵۷﴾
اگر در راه خدا کشته یا دستخوش مرگ شوید، آمرزش و رحمت خدا بی‌گمان از اموالی که [فراریان جنگ] جمع می‌کنند بهتر است(1).
سوره آل‌عمران (3) آیه 157
صفحه
70
سوره
آل‌عمران (3)
آیه
157
1
معنی و مفهوم این آیه به بیان دیگری در آیه 111 توبه(9) آمده است.