ذلِكَ بِأَنَّهُمْ شَاقُّوا اللَّهَ وَ رَسُولَهُ وَ مَنْ يُشَاقِّ اللَّهَ فَإِنَّ اللَّهَ شَدِيدُ الْعِقابِ ﴿۴﴾
این [شکست] از آن جهت بود که با خدا و رسولش به مخالفت برخاستند؛ و هر که با خدا [و رسولش(1)] مخالفت ورزد، [بداند که] خدا سخت‌کیفر است.
سوره حشر (59) آیه 4
صفحه
546
سوره
حشر (59)
آیه
4
1
برای توجیه افزوده، به آیه 13 انفال(8) توجه فرمایید.
ما قَطَعْتُمْ مِنْ لِينَةٍ أَوْ تَرَكْتُمُوها قائِمَةً عَلى أُصُولِها فَبِإِذْنِ اللَّهِ وَ لِيُخْزِيَ الْفاسِقِينَ ﴿۵﴾
هر نخلی که انداختید یا برپا(1) باقی گذاشتید، همه به فرمان خدا بود، تا [شما را یاری دهد] و منحرفان را رسوا گرداند.
سوره حشر (59) آیه 5
صفحه
546
سوره
حشر (59)
آیه
5
1
اصول: جمع اصل: پایه، تنه.
وَ ما أَفاءَ اللَّهُ عَلى رَسُولِهِ مِنْهُمْ فَما أَوْجَفْتُمْ عَلَيْهِ مِنْ خَيْلٍ وَ لا رِكابٍ وَ لكِنَّ اللَّهَ يُسَلِّطُ رُسُلَهُ عَلى مَنْ يَشاءُ وَ اللَّهُ عَلى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ ﴿۶﴾
آنچه خدا از [اموال] آنان به رسولش ارزانی داشت، شما با هیچ اسب و شتری(1) بر آن نتاختید، بلکه خدا رسولان خود را برهر که بخواهد، مسلّط گرداند و بر هر کاری تواناست.
سوره حشر (59) آیه 6
صفحه
546
سوره
حشر (59)
آیه
6
1
خیل: اسبان یا اسب سواران. رکاب: شتران. این هر دو واژه از لفظ خود مفرد ندارد.
ما أَفاءَ اللَّهُ عَلى رَسُولِهِ مِنْ أَهْلِ الْقُرى فَلِلَّهِ وَ لِلرَّسُولِ وَ لِذِي الْقُرْبى وَ الْيَتامى وَ الْمَساكِينِ وَ ابْنِ السَّبِيلِ كَيْ لا يَكُونَ دُولَةً بَيْنَ الْأَغْنِياءِ مِنْكُمْ وَ ما آتاكُمُ الرَّسُولُ فَخُذُوهُ وَ ما نَهاكُمْ عَنْهُ فَانْتَهُوا وَ اتَّقُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ شَدِيدُ الْعِقابِ ﴿۷﴾
آنچه خدا از [اموال] سکنه آن قریه‌ها عاید رسولش کرد، خاصّ خدا و رسول و خویشاوندان و یتیمان و بینوایان و درراه ماندگان است(1)، تا [امکانات مالی] میان ثروتمندان شما دست به دست نگردد؛ آنچه رسول در اختیار شما قرار داد، بگیرید و از آنچه نهی کرد، خودداری کنید، و در برابر خدا پروا کنید؛ که خدا سخت‌کیفر است.
سوره حشر (59) آیه 7
صفحه
546
سوره
حشر (59)
آیه
7
1
مهندس عبدالعلی بازرگان قرآن پژوه برجسته در کتاب کلماتی از قرآن گفته است: با توجه به معنای «سبیل اللّه » در قرآن که غالبا در متن آیات جهادی آمده است، و در مقابله با «سبیل طاغوت» قرار دارد، «ابن السبیل» باید خانواده شهیدان یا فرزندان سبیل اللّه یعنی جهادگران بی‌بضاعت که جان باخته‌اند، باشد.
لِلْفُقَراءِ الْمُهاجِرِينَ الَّذِينَ أُخْرِجُوا مِنْ دِيارِهِمْ وَ أَمْوالِهِمْ يَبْتَغُونَ فَضْلاً مِنَ اللَّهِ وَ رِضْواناً وَ يَنْصُرُونَ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ أُولئِكَ هُمُ الصَّادِقُونَ ﴿۸﴾
[و نیز این اموال] خاصّ نیازمندان مهاجری است که از خانه و اموال خود رانده شده‌اند، در حالی که افزون‌بخشی و خشنودی خدا را(1) می‌خواهند و [دین] خدا و رسولش را یاری می‌کنند؛ آنان صداقت دارند.
سوره حشر (59) آیه 8
صفحه
546
سوره
حشر (59)
آیه
8
1
موارد خشنودی خدا از بنده همواره خشنودی بنده از خدا را به علت پاداش فراوان به دنبال خواهد داشت؛ چنانکه در آیات 119 مائده(5) ، 100 توبه(9) ، 22 مجادله(58) ، 28 فجر(89) ، 8 بینه(98) ملاحظه می‌فرمایید.
وَ الَّذِينَ تَبَوَّؤُا الدَّارَ وَ الْإِيمانَ مِنْ قَبْلِهِمْ يُحِبُّونَ مَنْ هاجَرَ إِلَيْهِمْ وَ لا يَجِدُونَ فِي صُدُورِهِمْ حاجَةً مِمَّا أُوتُوا وَ يُؤْثِرُونَ عَلى أَنْفُسِهِمْ وَ لَوْ كانَ بِهِمْ خَصاصَةٌ وَ مَنْ يُوقَ شُحَّ نَفْسِهِ فَأُولئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ ﴿۹﴾
و نیز خاصّ کسانی است که قبل از مهاجرین، در [مدینه] خانه امن و ایمان، جای گرفتند و کسانی را که به سوی آنان هجرت کرده‌اند، دوست می‌دارند و در دل خود دغدغه‌ای نسبت به آنچه در اختیار مهاجران قرار داده شده است، احساس نمی‌کنند و هرچند خود نیازمند باشند، [آنان را] بر خود مقدّم می‌شمرند؛ و کسانی که از بخل نفس خویش مصون مانند، رستگارند.
سوره حشر (59) آیه 9
صفحه
546
سوره
حشر (59)
آیه
9