خَلَقَ الْإِنْسانَ مِنْ صَلْصالٍ كَالْفَخَّارِ ﴿۱۴﴾
انسان را از گِلی همچون سفال آفرید،
سوره رحمان (55) آیه 14
صفحه
531
سوره
رحمان (55)
آیه
14
وَ خَلَقَ الْجَانَّ مِنْ مارِجٍ مِنْ نارٍ ﴿۱۵﴾
و جن(1) را از شعلهای از آتش؛
سوره رحمان (55) آیه 15
صفحه
531
سوره
رحمان (55)
آیه
15
1
جان و جن هر دو به یک معنی است.
فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ ﴿۱۶﴾
پس کدام یک از مظاهر قدرتِ صاحباختیارتان را انکار میکنید؟!
سوره رحمان (55) آیه 16
صفحه
531
سوره
رحمان (55)
آیه
16
رَبُّ الْمَشْرِقَيْنِ وَ رَبُّ الْمَغْرِبَيْنِ ﴿۱۷﴾
[اوست] صاحباختیار مشرقها و مغربها(1)؛
سوره رحمان (55) آیه 17
صفحه
532
سوره
رحمان (55)
آیه
17
1
در کلام عرب گاهی جمع را تثنیه میآورند و مثنّی به طور کلی گاهی بر جمع نیز دلالت دارد. دو کلمه مطرح شده در این آیه، در آیات دیگر قرآن هم به صورت مشارق و مغارب آمده است؛ مثل آیات 137 اعراف(7) ، 5 صافات(37) و 40 معارج(70)؛ کلمه «مثنی» در آیه 46 سبأ(34) از همین مقوله است.
فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ ﴿۱۸﴾
پس کدام یک از مظاهر قدرتِ صاحباختیارتان را انکار میکنید؟!
سوره رحمان (55) آیه 18
صفحه
532
سوره
رحمان (55)
آیه
18
مَرَجَ الْبَحْرَيْنِ يَلْتَقِيانِ ﴿۱۹﴾
دو دریا را [به هم] پیوست تا مجتمع شوند،
سوره رحمان (55) آیه 19
صفحه
532
سوره
رحمان (55)
آیه
19
بَيْنَهُما بَرْزَخٌ لا يَبْغِيانِ ﴿۲۰﴾
[در عین حال] میانشان حایلی است که [از آن] تجاوز نکنند(1)؛
سوره رحمان (55) آیه 20
صفحه
532
سوره
رحمان (55)
آیه
20
1
منظور از دو دریا، منابع آبهای شور و شیرین است؛ به آیه 53 فرقان(25) و زیرنویس آن توجّه فرمایید. و نیز احتمالاً اشاره به جریان آب «گلف استریم» در اقیانوس اطلس است که به پهنای 145 کیلومتر و عمق چندصد متر با سرعت 150 کیلومتر در روز بدون مخلوط شدن در حرکت است.
فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ ﴿۲۱﴾
پس کدام یک از مظاهر قدرتِ صاحباختیارتان را انکار میکنید؟!
سوره رحمان (55) آیه 21
صفحه
532
سوره
رحمان (55)
آیه
21
يَخْرُجُ مِنْهُمَا اللُّؤْلُؤُ وَ الْمَرْجانُ ﴿۲۲﴾
از هر دو، مروارید و مرجان به دست میآید؛
سوره رحمان (55) آیه 22
صفحه
532
سوره
رحمان (55)
آیه
22
فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ ﴿۲۳﴾
پس کدام یک از مظاهر قدرتِ صاحباختیارتان را انکار میکنید؟!
سوره رحمان (55) آیه 23
صفحه
532
سوره
رحمان (55)
آیه
23