قالُوا أَرْجِهْ وَ أَخاهُ وَ ابْعَثْ فِي الْمَدائِنِ حاشِرِينَ ﴿۳۶﴾
گفتند: [کار] او و برادرش را مسکوت بگذار(1) و مأموران گردآورندهای به شهرها بفرست،
سوره شعراء (26) آیه 36
صفحه
368
سوره
شعراء (26)
آیه
36
1
اَرجِه: در اصل «أَرجِئهُ» بوده که همزه برای تخفیف حذف شده و ضمیر ساکن گردیده است.
يَأْتُوكَ بِكُلِّ سَحَّارٍ عَلِيمٍ ﴿۳۷﴾
تا هر جادوگر دانایی را به حضور تو آورند.
سوره شعراء (26) آیه 37
صفحه
368
سوره
شعراء (26)
آیه
37
فَجُمِعَ السَّحَرَةُ لِمِيقاتِ يَوْمٍ مَعْلُومٍ ﴿۳۸﴾
سرانجام جادوگران در وعدهگاه روزی معلوم(1) جمعآوری شدند،
سوره شعراء (26) آیه 38
صفحه
368
سوره
شعراء (26)
آیه
38
1
منظور همان روز عید ملی است که در آیات 58 و 59 طه(20) آمده است.
وَ قِيلَ لِلنَّاسِ هَلْ أَنْتُمْ مُجْتَمِعُونَ ﴿۳۹﴾
و به مردم گفتند: آیا شما نیز مجتمع میشوید؟
سوره شعراء (26) آیه 39
صفحه
368
سوره
شعراء (26)
آیه
39
لَعَلَّنا نَتَّبِعُ السَّحَرَةَ إِنْ كانُوا هُمُ الْغالِبِينَ ﴿۴۰﴾
تا اگر جادوگران پیروز شدند، همه از آنان پیروی کنیم.
سوره شعراء (26) آیه 40
صفحه
369
سوره
شعراء (26)
آیه
40
فَلَمَّا جاءَ السَّحَرَةُ قالُوا لِفِرْعَوْنَ أَ إِنَّ لَنا لَأَجْراً إِنْ كُنَّا نَحْنُ الْغالِبِينَ ﴿۴۱﴾
و چون جادوگران آمدند، به فرعون گفتند: اگر ما پیروز شدیم، آیا پاداشی خواهیم داشت؟
سوره شعراء (26) آیه 41
صفحه
369
سوره
شعراء (26)
آیه
41
قالَ نَعَمْ وَ إِنَّكُمْ إِذاً لَمِنَ الْمُقَرَّبِينَ ﴿۴۲﴾
گفت: آری، و در آن صورت از مقرّبان [دربارم] خواهید بود.
سوره شعراء (26) آیه 42
صفحه
369
سوره
شعراء (26)
آیه
42
قالَ لَهُمْ مُوسى أَلْقُوا ما أَنْتُمْ مُلْقُونَ ﴿۴۳﴾
موسی به جادوگران گفت: هر هنری دارید عرضه کنید.
سوره شعراء (26) آیه 43
صفحه
369
سوره
شعراء (26)
آیه
43
فَأَلْقَوْا حِبالَهُمْ وَ عِصِيَّهُمْ وَ قالُوا بِعِزَّةِ فِرْعَوْنَ إِنَّا لَنَحْنُ الْغالِبُونَ ﴿۴۴﴾
ریسمانها(1) و چوبهای(2) خود را انداختند و گفتند: قسم به عزّت فرعون که ما پیروزیم.
سوره شعراء (26) آیه 44
صفحه
369
سوره
شعراء (26)
آیه
44
1
حبال: جمع حَبل: ریسمان.
2
عصی: جمع عصا: چوب دستی.
فَأَلْقى مُوسى عَصاهُ فَإِذا هِيَ تَلْقَفُ ما يَأْفِكُونَ ﴿۴۵﴾
موسی نیز چوبدست(1) خود را انداخت، ناگهان [اژدهایی شد و(2)] ساختههای دروغینشان را بلعید.
سوره شعراء (26) آیه 45
صفحه
369
سوره
شعراء (26)
آیه
45
1
"«عصا» در زبان عربی به معنی چوبدستی است. آنچه در زبان فارسی به آن عصا میگویند در زبان عربی «مِنسَأه» نامیده میشود و یکبار در آیه 14 سبأ(34) آمده است.
2
برای توجیه افزوده، به آیه 31 قصص(28) توجّه فرمایید."