يَتَخافَتُونَ بَيْنَهُمْ إِنْ لَبِثْتُمْ إِلاَّ عَشْراً ﴿۱۰۳﴾
آهسته میان خود نجوا می‌کنند که بیش از ده روز [در گورها(1)] نیارمیده‌اید.319
طه (20)
103
با آیات 55 و 56 روم(30) مقایسه فرمایید؛ ضمناً به زیرنویس آیه 55 روم(30) توجّه فرمایید.
نَحْنُ أَعْلَمُ بِما يَقُولُونَ إِذْ يَقُولُ أَمْثَلُهُمْ طَرِيقَةً إِنْ لَبِثْتُمْ إِلاَّ يَوْماً ﴿۱۰۴﴾
ما به گفتارشان داناتریم، آنگاه که شایسته رفتارترینشان می‌گوید: یک روز بیشتر [در گور] درنگ نکردید(1)!319
طه (20)
104
پیشین.
وَ يَسْئَلُونَكَ عَنِ الْجِبالِ فَقُلْ يَنْسِفُها رَبِّي نَسْفاً ﴿۱۰۵﴾
از تو درباره [وضع] کوهها [در قیامت] می‌پرسند، بگو: صاحب‌اختیارم همه را [متلاشی و] یکسره پراکنده خواهد ساخت؛319
طه (20)
105
فَيَذَرُها قاعاً صَفْصَفاً ﴿۱۰۶﴾
آنگاه زمین را [به صورت] دشتی هموار رها می‌سازد،319
طه (20)
106
لا تَرى فِيها عِوَجاً وَ لا أَمْتاً ﴿۱۰۷﴾
[به گونه‌ای] که در آن نشیب و فرازی نخواهی دید.319
طه (20)
107
يَوْمَئِذٍ يَتَّبِعُونَ الدَّاعِيَ لا عِوَجَ لَهُ وَ خَشَعَتِ الْأَصْواتُ لِلرَّحْمنِ فَلا تَسْمَعُ إِلاَّ هَمْساً ﴿۱۰۸﴾
در آن روز [تمامی خلق] فراخواننده را - که هیچ کژی [در کار خویش] ندارد پیروی خواهند کرد، و صداها در برابر خدای رحمان فرو نشیند(1)، و [از هیچ کس] جز آوایی آهسته نخواهی شنید.319
طه (20)
108
به آیه 16 غافر(40) توجّه فرمایید.
يَوْمَئِذٍ لا تَنْفَعُ الشَّفاعَةُ إِلاَّ مَنْ أَذِنَ لَهُ الرَّحْمنُ وَ رَضِيَ لَهُ قَوْلاً ﴿۱۰۹﴾
در آن روز شفاعت و امداد سودی نخواهد داشت، [و هیچ کس از مجازات نرهد] مگر کسی(1) که خدای رحمان برای او اذن دهد و گفتار [و کردار] ش را بپسندد(2)319
طه (20)
109
استثناء در این آیه، مشابه تعبیری است که در دو آیه متوالی 88 و 89 شعراء(26) و نیز دو آیه متوالی 41 و 42 دخان(44) آمده است؛ استثناء در هر سه مورد منقطع است.
وصف مقام والای مؤمنین وارسته‌ای که مورد رضایت خدای رحمان هستند و بدین سبب مورد تکریم قرار گرفته و مشمول وعده نجات فوز عظیم در روز رستاخیز و رستگاری (فلاح) در آخرت و مژده ورود در بهشت برین هستند. در آیات 119 مائده(5) ، 100 توبه(9) ، 42 مجادله(58) ، 27 تا 30 فجر(89) و 8 بینه(98) بیان شده است. ضمناً در این رابطه، آیه 85 نساء(4) و زیرنویس مربوطه را ملاحظه فرمایید.
يَعْلَمُ ما بَيْنَ أَيْدِيهِمْ وَ ما خَلْفَهُمْ وَ لا يُحِيطُونَ بِهِ عِلْماً ﴿۱۱۰﴾
آنچه [آدمیان] در پیش دارند و آنچه پشت سر نهاده‌اند می‌داند، و[لی] آنان احاطه‌ای به علم او ندارند.319
طه (20)
110
وَ عَنَتِ الْوُجُوهُ لِلْحَيِّ الْقَيُّومِ وَ قَدْ خابَ مَنْ حَمَلَ ظُلْماً ﴿۱۱۱﴾
چهره‌ها در برابر خدای زنده و پاینده به خضوع گراید؛ و هر که بار ستم به دوش دارد، بازنده است.319
طه (20)
111
وَ مَنْ يَعْمَلْ مِنَ الصَّالِحاتِ وَ هُوَ مُؤْمِنٌ فَلا يَخافُ ظُلْماً وَ لا هَضْماً ﴿۱۱۲﴾
و هر که در حال داشتن ایمان نیکوکاری کند، از هیچ ستم و آسیبی ترس نخواهد داشت.319
طه (20)
112