وَ نَبِّئهُم أَنَّ الماءَ قِسمَةٌ بَینَهُم کُلُّ شِربٍ مُحتَضَرٌ ﴿۲۸﴾
و به آنان اعلام کن که آب [چشمه] میانشان سهمیه‌بندی شده است؛ هر نوبت آب آماده حضور [صاحب نوبت] خواهد بود(1).
سوره قمر (54) آیه 28
صفحه
530
سوره
قمر (54)
آیه
28
1
به آیه 155 شعراء(26) که روشن‌تر بیان کرده است، توجّه فرمایید.
فَنادَوا صاحِبَهُم فَتَعاطی فَعَقَرَ ﴿۲۹﴾
ولی آنان همدستِ [جسورتر]شان را ندا دادند، او هم دست به کار شد و [شتر را] پی کرد.
سوره قمر (54) آیه 29
صفحه
530
سوره
قمر (54)
آیه
29
فَکَیفَ کانَ عَذابِی وَ نُذُرِ ﴿۳۰﴾
[دیدید که] مجازات و هشدار من چگونه بود؟
سوره قمر (54) آیه 30
صفحه
530
سوره
قمر (54)
آیه
30
إِنَّا أَرسَلنا عَلَیهِم صَیحَةً واحِدَةً فَکانُوا کَهَشِیمِ المُحتَظِرِ ﴿۳۱﴾
بر سرشان یک خروشِ سهمناک فرستادیم و همگی همچون شاخه‌های خشک [مورد استفاده] حصارساز، شدند(1).
سوره قمر (54) آیه 31
صفحه
530
سوره
قمر (54)
آیه
31
1
منظور حصاری است که برای گوسفندان می‌سازند؛ ضمناً مفهوم آیه به بیان دیگر در آیه 67 هود(11) آمده است.
وَ لَقَد یَسَّرنَا القُرآنَ لِلذِّکرِ فَهَل مِن مُدَّکِرٍ ﴿۳۲﴾
قرآن را برای پند گرفتن آسان ساختیم؛ آیا پندپذیری هست؟
سوره قمر (54) آیه 32
صفحه
530
سوره
قمر (54)
آیه
32
کَذَّبَت قَومُ لُوطٍ بِالنُّذُرِ ﴿۳۳﴾
قوم لوط هم هشداردهندگان(1) را دروغ‌پرداز شمردند؛
سوره قمر (54) آیه 33
صفحه
530
سوره
قمر (54)
آیه
33
1
«نذر» هم جمع «نذیر» است به معنای بیم‌دهندگان، هم مصدر است به معنای انذار یا بیم دادن.
إِنَّا أَرسَلنا عَلَیهِم حاصِباً إِلاَّ آلَ لُوطٍ نَجَّیناهُم بِسَحَرٍ ﴿۳۴﴾
طوفانی ریگبار بر سرشان فرستادیم [که همه هلاک شدند]، به جز خانواده لوط که سحرگاهان نجاتشان دادیم(1)،
سوره قمر (54) آیه 34
صفحه
530
سوره
قمر (54)
آیه
34
1
ترتیب نجاتشان را در آیه 81 هود(11) ملاحظه فرمایید.
نِعمَةً مِن عِندِنا کَذلِکَ نَجزِی مَن شَکَرَ ﴿۳۵﴾
[به خاطرِ] رحمتی از جانب ما؛ و به هر که سپاسگزاری کند، این گونه پاداش می‌دهیم.
سوره قمر (54) آیه 35
صفحه
530
سوره
قمر (54)
آیه
35
وَ لَقَد أَنذَرَهُم بَطشَتَنا فَتَمارَوا بِالنُّذُرِ ﴿۳۶﴾
لوط آنان را از به قهر گرفتن ما هشدار داد، ولی در برابرِ هشدار به جدل پرداختند(1)،
سوره قمر (54) آیه 36
صفحه
530
سوره
قمر (54)
آیه
36
1
به نیمه دوّم آیه 29 عنکبوت(29) توجّه فرمایید.
وَ لَقَد راوَدُوهُ عَن ضَیفِهِ فَطَمَسنا أَعیُنَهُم فَذُوقُوا عَذابِی وَ نُذُرِ ﴿۳۷﴾
و [با سوء نظر] از او درخواست تسلیم میهمانانش را داشتند، ما هم دیدگانشان را محو کردیم؛ [و گفتیم:] مجازات و [نتایج بی‌توجّهی به] هشدار مرا بچشید.
سوره قمر (54) آیه 37
صفحه
530
سوره
قمر (54)
آیه
37