فَتَوَلَّ عَنهُم یَومَ یَدعُ الدَّاعِ إِلی شَیءٍ نُکُرٍ ﴿۶﴾
پس، از آنان روی برتاب [و منتظر] روزی [باش] که دعوت کننده(1) [ای خلق را] به امری بس دشوار(2) فرا می‌خواند؛
سوره قمر (54) آیه 6
صفحه
528
سوره
قمر (54)
آیه
6
1
در کلمه «یدعو» حرف «واو» و در کلمه «داعی» حرف «یاء» برای تخفیف حذف شده است.
2
منظور داوری و پاداش و کیفر رستاخیز است؛ به آیه 66 زخرف(43) که همین معنی را به گونه دیگری بیان کرده است، توجّه فرمایید.
خُشَّعاً أَبصارُهُم یَخرُجُونَ مِنَ الأَجداثِ کَأَنَّهُم جَرادٌ مُنتَشِرٌ ﴿۷﴾
با دیدگانِ فروافتاده [از وحشت] از گورها(1) خارج شوند(2) گویی ملخهایی پراکنده‌اند(3)؛
سوره قمر (54) آیه 7
صفحه
529
سوره
قمر (54)
آیه
7
1
اجداث: جمع جَدَث: گور.
2
مفهوم عبارت به بیان دیگر در آیات 43 و 44 معارج(70) آمده است.
3
به بیان دیگر در آیه 4 قارعه(101) آمده است.
مُهطِعِینَ إِلَی الدَّاعِ یَقُولُ الکافِرُونَ هذا یَومٌ عَسِرٌ ﴿۸﴾
[هراسناک] به سوی منادی [محشر] شتابانند(1)، و انکارورزان می‌گویند: این، روز دشواری است.
سوره قمر (54) آیه 8
صفحه
529
سوره
قمر (54)
آیه
8
1
وضع و حالشان را در آیه 43 ابراهیم(14) ملاحظه فرمایید.
کَذَّبَت قَبلَهُم قَومُ نُوحٍ فَکَذَّبُوا عَبدَنا وَ قالُوا مَجنُونٌ وَ ازدُجِرَ ﴿۹﴾
قبل از آنان هم قوم نوح به تکذیب پرداختند و بنده ما را دروغ‌پرداز شمردند و گفتند دیوانه است. و [از دعوت به حق] بازداشته شد.
سوره قمر (54) آیه 9
صفحه
529
سوره
قمر (54)
آیه
9
فَدَعا رَبَّهُ أَنِّی مَغلُوبٌ فَانتَصِر ﴿۱۰﴾
آنگاه صاحب‌اختیارش را ندا داد که: مغلوب شده‌ام [از آنان] انتقام بگیر.
سوره قمر (54) آیه 10
صفحه
529
سوره
قمر (54)
آیه
10
فَفَتَحنا أَبوابَ السَّماءِ بِماءٍ مُنهَمِرٍ ﴿۱۱﴾
ما نیز درهای آسمان را برای [ریزشِ] رگباری سیل آسا گشودیم.
سوره قمر (54) آیه 11
صفحه
529
سوره
قمر (54)
آیه
11
وَ فَجَّرنَا الأَرضَ عُیُوناً فَالتَقَی الماءُ عَلی أَمرٍ قَد قُدِرَ ﴿۱۲﴾
و از زمین هم چشمه‌ها جاری ساختیم و آب[ها] برای طوفانی که مقدّر شده بود، به هم پیوست.
سوره قمر (54) آیه 12
صفحه
529
سوره
قمر (54)
آیه
12
وَ حَمَلناهُ عَلی ذاتِ أَلواحٍ وَ دُسُرٍ ﴿۱۳﴾
و نوح را بر [کشتی] ساخته و پرداخته از تخته‌ها و میخها(1) سوار کردیم،
سوره قمر (54) آیه 13
صفحه
529
سوره
قمر (54)
آیه
13
1
دسر: جمع دسار: میخ.
تَجرِی بِأَعیُنِنا جَزاءً لِمَن کانَ کُفِرَ ﴿۱۴﴾
که زیر نظر ما حرکت می‌کرد؛ برای پاداش به کسی که مورد انکار قرار گرفت.
سوره قمر (54) آیه 14
صفحه
529
سوره
قمر (54)
آیه
14
وَ لَقَد تَرَکناها آیَةً فَهَل مِن مُدَّکِرٍ ﴿۱۵﴾
و آن [عقوبت و نجات] را(1) نشانه‌ای [از قدرتِ خود] برجای گذاشتیم؛ آیا پندپذیری(2) هست؟
سوره قمر (54) آیه 15
صفحه
529
سوره
قمر (54)
آیه
15
1
برای توجیه مرجع ضمیر، به آیات 37 فرقان(25) و 15 عنکبوت(29) توجّه فرمایید.
2
به زیرنویس آیه 45 یوسف(12) مراجعه فرمایید.