يا بَنِي آدَمَ قَدْ أَنْزَلْنا عَلَيْكُمْ لِباساً يُوارِي سَوْآتِكُمْ وَ رِيشاً وَ لِباسُ التَّقْوى ذلِكَ خَيْرٌ ذلِكَ مِنْ آياتِ اللَّهِ لَعَلَّهُمْ يَذَّكَّرُونَ ﴿۲۶﴾
ای فرزندان آدم(1)، برای شما لباسی پدید آوردیم(2) که اعضای جنسی شما را پوشیده می‌دارد و مایه آراستگی [شما] ست؛ امّا پوشش تقوا برتر [و اصلی‌تر] است؛ این [سخنان] از آیات خداست، بسا که پند پذیرند.153
اعراف (7)
26
«بنی‌آدم» در اصل بنین آدم بوده که «نون» آن به علت اضافه شدن، حذف شده است؛ ضمناً بنا به قاعده «تغلیب» در زبان عرب، با لفظ «پسران» آمده و خودبه خود شامل دختران نیز می‌شود؛ از این روی در ترجمه، «فرزندان آدم» آورده‌ایم.
در قرآن در چند مورد «انزال» به معنی خلق کردن آمده، مثل آیات 6 زمر(39) و 25 حدید(57). در این آیه با آنکه مراحل مختلف تهیه لباس، کارِ انسان هاست، خدا آن را به خود نسبت داده، زیرا موادّ آن که در طبیعت است، و استعداد بهره‌گیری از آن موادّ که در انسان است، از خداست. و طبق آیه 96 صافات(37) و اللّه خلقکم و ما تعملون همه تولیدات انسان ها، مخلوق خدا معرّفی شده است.
يا بَنِي آدَمَ لا يَفْتِنَنَّكُمُ الشَّيْطانُ كَما أَخْرَجَ أَبَوَيْكُمْ مِنَ الْجَنَّةِ يَنْزِعُ عَنْهُما لِباسَهُما لِيُرِيَهُما سَوْآتِهِما إِنَّهُ يَراكُمْ هُوَ وَ قَبِيلُهُ مِنْ حَيْثُ لا تَرَوْنَهُمْ إِنَّا جَعَلْنَا الشَّياطِينَ أَوْلِياءَ لِلَّذِينَ لا يُؤْمِنُونَ ﴿۲۷﴾
ای فرزندان آدم، شیطان فریبتان ندهد، چنانکه پدر و مادرتان را [فریفت و] از بهشت بیرون راند؛ در حالی که جامه آنان را از تنشان بر می‌کنْد تا اعضای جنسی آنان را در نظرشان بنماید؛ او و گروه [وابسته] اش از جایی که آنها را نمی‌بینید، شما را می‌بینند؛ شیاطین را دوستان کسانی قرار دادیم که ایمان نمی‌آرند؛153
اعراف (7)
27
وَ إِذا فَعَلُوا فاحِشَةً قالُوا وَجَدْنا عَلَيْها آباءَنا وَ اللَّهُ أَمَرَنا بِها قُلْ إِنَّ اللَّهَ لا يَأْمُرُ بِالْفَحْشاءِ أَ تَقُولُونَ عَلَى اللَّهِ ما لا تَعْلَمُونَ ﴿۲۸﴾
و چون مرتکب گناه شوند، گویند: پدران خود را [نیز معتقد] به همین شیوه تشخیص داده‌ایم(1) و خدا ما را به آن فرمان داده است؛ بگو: خدا به گناه فرمان نمی‌دهد؛ آیا چیزی را که نمی‌دانید به خدا نسبت می‌دهید؟153
اعراف (7)
28
پاسخ این عذر بدتر از گناه، در آیه 104 مائده(5) اولوکان آباء هم لا یعلمون شیئا و لا یهتدون آمده است.
قُلْ أَمَرَ رَبِّي بِالْقِسْطِ وَ أَقِيمُوا وُجُوهَكُمْ عِنْدَ كُلِّ مَسْجِدٍ وَ ادْعُوهُ مُخْلِصِينَ لَهُ الدِّينَ كَما بَدَأَكُمْ تَعُودُونَ ﴿۲۹﴾
بگو: صاحب‌اختیارم به عدالت فرمان داده است؛ و [تأکید کرده] در هر مسجدی [فقط به او] توجّه دارید و با خلوص اعتقاد او را [به نیایش] بخوانید؛ همان‌گونه که شما را در آغاز آفرید، [به پیشگاهش] بازمی‌گردید(1).153
اعراف (7)
29
برای روشن‌تر شدن، به آیات 19 عنکبوت(29) ، 27 روم(30) و بالاخره 79 یس(36) توجّه فرمایید.
فَرِيقاً هَدى وَ فَرِيقاً حَقَّ عَلَيْهِمُ الضَّلالَةُ إِنَّهُمُ اتَّخَذُوا الشَّياطِينَ أَوْلِياءَ مِنْ دُونِ اللَّهِ وَ يَحْسَبُونَ أَنَّهُمْ مُهْتَدُونَ ﴿۳۰﴾
گروهی را هدایت کرد و گروهی [که شایستگی نداشتند،] گمراهی دامنگیرشان شد؛ آنان شیاطین را به جای خدا کارساز خود انتخاب کردند و می‌پنداشتند که راه‌یافته هستند.153
اعراف (7)
30
يا بَنِي آدَمَ خُذُوا زِينَتَكُمْ عِنْدَ كُلِّ مَسْجِدٍ وَ كُلُوا وَ اشْرَبُوا وَ لا تُسْرِفُوا إِنَّهُ لا يُحِبُّ الْمُسْرِفِينَ ﴿۳۱﴾
ای فرزندان آدم، در هر مسجدی آراستگی خود را حفظ کنید و [نیز] بخورید و بیاشامید، و[لی] اسراف نکنید، که خدا اسرافکاران را دوست ندارد.154
اعراف (7)
31
قُلْ مَنْ حَرَّمَ زِينَةَ اللَّهِ الَّتِي أَخْرَجَ لِعِبادِهِ وَ الطَّيِّباتِ مِنَ الرِّزْقِ قُلْ هِيَ لِلَّذِينَ آمَنُوا فِي الْحَياةِ الدُّنْيا خالِصَةً يَوْمَ الْقِيامَةِ كَذلِكَ نُفَصِّلُ الْآياتِ لِقَوْمٍ يَعْلَمُونَ ﴿۳۲﴾
بگو: زیورهای خدا را که برای بندگانش پدید آورده و [نیز] روزیهای پاکیزه را چه کسی حرام کرده است؟ بگو: این [نعمتها] در زندگی دنیا برای اهل ایمان [روا] است، و[لی] در روز رستاخیز ویژه آنان است؛ آیات را این گونه برای اهل دانش به وضوح بیان می‌کنیم.154
اعراف (7)
32
قُلْ إِنَّما حَرَّمَ رَبِّيَ الْفَواحِشَ ما ظَهَرَ مِنْها وَ ما بَطَنَ وَ الْإِثْمَ وَ الْبَغْيَ بِغَيْرِ الْحَقِّ وَ أَنْ تُشْرِكُوا بِاللَّهِ ما لَمْ يُنَزِّلْ بِهِ سُلْطاناً وَ أَنْ تَقُولُوا عَلَى اللَّهِ ما لا تَعْلَمُونَ ﴿۳۳﴾
بگو: صاحب‌اختیار من فقط بی‌شرمی‌ها را، چه آشکار و چه پنهان، و هر گناه و برتری‌خواهی ناحق را حرام کرده است(1) و اینکه چیزی را [در قدرت] با خدا شریک بدانید که [خدا] هیچ اعتباری به آن نداده است، و نیز چیزی را که نمی‌دانید به خدا نسبت دهید.154
اعراف (7)
33
شرح جزئیات را در آیات 151 و 152 انعام(6) ملاحظه فرمایید.
وَ لِكُلِّ أُمَّةٍ أَجَلٌ فَإِذا جاءَ أَجَلُهُمْ لا يَسْتَأْخِرُونَ ساعَةً وَ لا يَسْتَقْدِمُونَ ﴿۳۴﴾
هر گروهی دورانی دارد؛ و آنگاه که سرآمدشان فرا رسد، نه لحظه‌ای به تأخیر افتند و نه به پیش.154
اعراف (7)
34
يا بَنِي آدَمَ إِمَّا يَأْتِيَنَّكُمْ رُسُلٌ مِنْكُمْ يَقُصُّونَ عَلَيْكُمْ آياتِي فَمَنِ اتَّقى وَ أَصْلَحَ فَلا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَ لا هُمْ يَحْزَنُونَ ﴿۳۵﴾
ای فرزندان آدم، چون(1) رسولانی از خود شما به سراغتان آیند که آیات مرا برای شما بیان کنند، [آنان را خیرخواه خود تلقّی کنید و] کسانی که پروا داشته باشند و به اصلاح [خود] پردازند، هیچ گونه ترس و اندوهی نخواهند داشت(2).154
اعراف (7)
35
واژه «اِمّا» از «ان» شرطیه و «ما» ی زائد که برای تأکید شرط است، تشکیل شده است.
به آیات 127 انعام(6) ، 28 رعد(13) و 27-28 فجر(89) توجّه فرمایید؛ ضمناً مفهوم آیه به بیان دیگر در آیه 123 طه(20) آمده است.