قالَ اللَّهُ إِنِّي مُنَزِّلُها عَلَيْكُمْ فَمَنْ يَكْفُرْ بَعْدُ مِنْكُمْ فَإِنِّي أُعَذِّبُهُ عَذاباً لا أُعَذِّبُهُ أَحَداً مِنَ الْعالَمِينَ ﴿۱۱۵﴾
خدا ندا داد که آن را برای شما می‌فرستم؛ [ولی مسؤولیت شما سنگین خواهد شد] و هر که از شما بعد از آن انکار ورزد، او را چنان مجازات کنم که در مورد هیچ یک از جهانیان نکرده باشم(1).127
مائده (5)
115
در مورد اینکه مائده مورد درخواست مسیح، آیا نازل شد یا نه، مسیحیان بی‌اطلاع هستند، بعضی از مفسّرین قدیمی قرآن از جمله حسن و مجاهد - به قراری که مجمع‌البیان نقل کرده - عقیده داشتند که مائده نازل نشد زیرا حواریین وقتی آن شرط سنگین را در جواب شنیدند، از تقاضای خود صرف‌نظر کردند. ولی عقیده عمومی مفسّران از جمله علاّمه طباطبایی بر این است که ظاهر آیه دلالت بر نزول دارد، زیرا وعده صریح و قطعی به نزول آن داده شده، ولی شرطی که در آن ذکرشده صریح و قطعی نیست و مشروط به انکار بعد از نزول است. واللّه اعلم.
وَ إِذْ قالَ اللَّهُ يا عِيسَى ابْنَ مَرْيَمَ أَ أَنْتَ قُلْتَ لِلنَّاسِ اتَّخِذُونِي وَ أُمِّي إِلهَيْنِ مِنْ دُونِ اللَّهِ قالَ سُبْحانَكَ ما يَكُونُ لِي أَنْ أَقُولَ ما لَيْسَ لِي بِحَقٍّ إِنْ كُنْتُ قُلْتُهُ فَقَدْ عَلِمْتَهُ تَعْلَمُ ما فِي نَفْسِي وَ لا أَعْلَمُ ما فِي نَفْسِكَ إِنَّكَ أَنْتَ عَلاَّمُ الْغُيُوبِ ﴿۱۱۶﴾
و [به یاد آر] آنگاه را که [روز رستاخیز] خدا گوید: ای عیسی فرزند مریم، آیا تو به مردم گفتی که من و مادرم را به جای خدا به الوهیت گیرید(1)؟ او پاسخ دهد: سبحان اللّه، مرا نسزد که آنچه سزاوار من نیست اظهار کنم؛ اگر چنین سخنی گفته بودم، بتحقیق تو می‌دانستی؛ به آنچه در نهاد من است دانایی و من از آنچه در ذات تو است بی‌خبرم؛ که دانای رازهای نهان تویی، تو.127
مائده (5)
116
آیات 171 نساء(4) ، 17 و 72-73 مائده(5) و 30 توبه(9) را ملاحظه فرمایید.
ما قُلْتُ لَهُمْ إِلاَّ ما أَمَرْتَنِي بِهِ أَنِ اعْبُدُوا اللَّهَ رَبِّي وَ رَبَّكُمْ وَ كُنْتُ عَلَيْهِمْ شَهِيداً ما دُمْتُ فِيهِمْ فَلَمَّا تَوَفَّيْتَنِي كُنْتَ أَنْتَ الرَّقِيبَ عَلَيْهِمْ وَ أَنْتَ عَلى كُلِّ شَيْءٍ شَهِيدٌ ﴿۱۱۷﴾
تنها آنچه مرا بدان مأمور کردی به آنان گفتم که: خدای صاحب‌اختیار من و صاحب‌اختیار خود را بندگی کنید(1)؛ و تا وقتی که در میانشان به سر می‌بردم، مراقب و گواه آنان بودم و چون مرا برگرفتی، تو خود مراقبشان بودی(2)؛ و تویی که بر هر چیز گواهی.127
مائده (5)
117
دعوت توحیدی عیسی مسیح(ع) را در نیمه دوم آیه 72 مائده(همین سوره) و نیز در آیات 51 آل‌عمران(3) ، 36 مریم(19) و 64 زخرف(43) با مضمون مشابه ملاحظه فرمایید: اِنَّ اللّه رَبِّی وَ رَبُّکم فَاعبُدُوهُ هذا صِراطٌ مُستَقِیمٌ.
این مفهوم بیان صریح‌تر در مورد همه رسولان، در آیه 109 مائده(همین سوره) و نیز به بیان دیگر در مورد پیامبر خاتم(ص) در آیات 46 یونس(10) ، 40 رعد(13) ، 77 غافر(40) و 41-43 زخرف(43) بیان شده است.
إِنْ تُعَذِّبْهُمْ فَإِنَّهُمْ عِبادُكَ وَ إِنْ تَغْفِرْ لَهُمْ فَإِنَّكَ أَنْتَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ ﴿۱۱۸﴾
اگر مجازاتشان کنی، بندگان تواند، و اگر آنان را مورد بخشایش قرار دهی [از لطف بی‌حساب توست]، که تو فرا دست و فرزانه‌ای.127
مائده (5)
118
قالَ اللَّهُ هذا يَوْمُ يَنْفَعُ الصَّادِقِينَ صِدْقُهُمْ لَهُمْ جَنَّاتٌ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهارُ خالِدِينَ فِيها أَبَداً رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُمْ وَ رَضُوا عَنْهُ ذلِكَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ ﴿۱۱۹﴾
آنگاه خدا گفت: امروز روزی است که برای راستگویان، راستی گفتارشان سودمند خواهد بود؛ آنان باغهایی [از بهشت] دارند که نهرها در دامن آن جاری است و جاودانه در آن به سر برند؛ خدا از آنان راضی است و آنان نیز از خدا راضی‌اند؛ این است کامیابی بزرگ.127
مائده (5)
119
لِلَّهِ مُلْكُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ ما فِيهِنَّ وَ هُوَ عَلى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ ﴿۱۲۰﴾
فرمانروایی آسمانها و زمین و هر چه در آنهاست خاصّ خداست؛ و او بر هر کاری تواناست.127
مائده (5)
120