مُهطِعِینَ إِلَی الدَّاعِ یَقُولُ الکافِرُونَ هذا یَومٌ عَسِرٌ ﴿۸﴾
[هراسناک] به سوی منادی [محشر] شتابانند(1)، و انکارورزان میگویند: این، روز دشواری است.
سوره قمر (54) آیه 8
صفحه
529
سوره
قمر (54)
آیه
8
1
وضع و حالشان را در آیه 43 ابراهیم(14) ملاحظه فرمایید.
کَذَّبَت قَبلَهُم قَومُ نُوحٍ فَکَذَّبُوا عَبدَنا وَ قالُوا مَجنُونٌ وَ ازدُجِرَ ﴿۹﴾
قبل از آنان هم قوم نوح به تکذیب پرداختند و بنده ما را دروغپرداز شمردند و گفتند دیوانه است. و [از دعوت به حق] بازداشته شد.
سوره قمر (54) آیه 9
صفحه
529
سوره
قمر (54)
آیه
9
فَدَعا رَبَّهُ أَنِّی مَغلُوبٌ فَانتَصِر ﴿۱۰﴾
آنگاه صاحباختیارش را ندا داد که: مغلوب شدهام [از آنان] انتقام بگیر.
سوره قمر (54) آیه 10
صفحه
529
سوره
قمر (54)
آیه
10
فَفَتَحنا أَبوابَ السَّماءِ بِماءٍ مُنهَمِرٍ ﴿۱۱﴾
ما نیز درهای آسمان را برای [ریزشِ] رگباری سیل آسا گشودیم.
سوره قمر (54) آیه 11
صفحه
529
سوره
قمر (54)
آیه
11
وَ فَجَّرنَا الأَرضَ عُیُوناً فَالتَقَی الماءُ عَلی أَمرٍ قَد قُدِرَ ﴿۱۲﴾
و از زمین هم چشمهها جاری ساختیم و آب[ها] برای طوفانی که مقدّر شده بود، به هم پیوست.
سوره قمر (54) آیه 12
صفحه
529
سوره
قمر (54)
آیه
12
وَ حَمَلناهُ عَلی ذاتِ أَلواحٍ وَ دُسُرٍ ﴿۱۳﴾
و نوح را بر [کشتی] ساخته و پرداخته از تختهها و میخها(1) سوار کردیم،
سوره قمر (54) آیه 13
صفحه
529
سوره
قمر (54)
آیه
13
1
دسر: جمع دسار: میخ.
تَجرِی بِأَعیُنِنا جَزاءً لِمَن کانَ کُفِرَ ﴿۱۴﴾
که زیر نظر ما حرکت میکرد؛ برای پاداش به کسی که مورد انکار قرار گرفت.
سوره قمر (54) آیه 14
صفحه
529
سوره
قمر (54)
آیه
14
وَ لَقَد تَرَکناها آیَةً فَهَل مِن مُدَّکِرٍ ﴿۱۵﴾
و آن [عقوبت و نجات] را(1) نشانهای [از قدرتِ خود] برجای گذاشتیم؛ آیا پندپذیری(2) هست؟
سوره قمر (54) آیه 15
صفحه
529
سوره
قمر (54)
آیه
15
1
برای توجیه مرجع ضمیر، به آیات 37 فرقان(25) و 15 عنکبوت(29) توجّه فرمایید.
2
به زیرنویس آیه 45 یوسف(12) مراجعه فرمایید.
فَکَیفَ کانَ عَذابِی وَ نُذُرِ ﴿۱۶﴾
[دیدید که] مجازات و هشدار(1) من چگونه بود؟
سوره قمر (54) آیه 16
صفحه
529
سوره
قمر (54)
آیه
16
1
در کلمه «نُذُری» ضمیر متکلم «ی» برای تخفیف حذف شده است.
وَ لَقَد یَسَّرنَا القُرآنَ لِلذِّکرِ فَهَل مِن مُدَّکِرٍ ﴿۱۷﴾
قرآن را برای پند گرفتن آسان ساختیم؛ آیا پندپذیری هست؟
سوره قمر (54) آیه 17
صفحه
529
سوره
قمر (54)
آیه
17