قالَ رَبِّ اغْفِرْ لِي وَ هَبْ لِي مُلْكاً لا يَنْبَغِي لِأَحَدٍ مِنْ بَعْدِي إِنَّكَ أَنْتَ الْوَهَّابُ ﴿۳۵﴾
گفت: صاحب‌اختیارا، مرا بیامرز و حکومتی به من ارزانی دار که پس از من بی‌نظیر باشد، که بخشاینده تویی، تو.
سوره ص (38) آیه 35
صفحه
455
سوره
ص (38)
آیه
35
فَسَخَّرْنا لَهُ الرِّيحَ تَجْرِي بِأَمْرِهِ رُخاءً حَيْثُ أَصابَ ﴿۳۶﴾
آنگاه باد را در خدمتش گماشتیم که هر جا آهنگ می‌کرد، به فرمان او به آرامی روان می‌شد(1)،
سوره ص (38) آیه 36
صفحه
455
سوره
ص (38)
آیه
36
1
سرعت این باد را در بخش اوّل آیه 12 سبأ(34) ملاحظه فرمایید.
وَ الشَّياطِينَ كُلَّ بَنَّاءٍ وَ غَوَّاصٍ ﴿۳۷﴾
و از دیوان [نیز] هر بنّا و غوّاصی [را].
سوره ص (38) آیه 37
صفحه
455
سوره
ص (38)
آیه
37
وَ آخَرِينَ مُقَرَّنِينَ فِي الْأَصْفادِ ﴿۳۸﴾
و گروه دیگری [از آنها] را دست و پابسته در بند(1) [تحت سلطه او قرار دادیم].
سوره ص (38) آیه 38
صفحه
455
سوره
ص (38)
آیه
38
1
اصفاد: جمع صَفَد: غل و زنجیر.
هذا عَطاؤُنا فَامْنُنْ أَوْ أَمْسِكْ بِغَيْرِ حِسابٍ ﴿۳۹﴾
[به او گفتیم:] این [امکانات] بخشش بی‌دریغ ماست، به هر که خواهی ببخش و از هر که خواهی بازدار.
سوره ص (38) آیه 39
صفحه
455
سوره
ص (38)
آیه
39
وَ إِنَّ لَهُ عِنْدَنا لَزُلْفى وَ حُسْنَ مَآبٍ ﴿۴۰﴾
سلیمان نزد ما تقرّب و بازگشت نیکو داشت.
سوره ص (38) آیه 40
صفحه
455
سوره
ص (38)
آیه
40
وَ اذْكُرْ عَبْدَنا أَيُّوبَ إِذْ نادى رَبَّهُ أَنِّي مَسَّنِيَ الشَّيْطانُ بِنُصْبٍ وَ عَذابٍ ﴿۴۱﴾
و بنده ما ایّوب را به یاد آر، آنگاه که صاحب‌اختیارش را ندا داد که شیطان(1) مرا به رنج و درد(2) افکنده است.
سوره ص (38) آیه 41
صفحه
455
سوره
ص (38)
آیه
41
1
از نظر درک بهتر نقش شیطان، به طور مثال به آیه 15 قصص(28) توجّه فرمایید.
2
از نظر معنی و مفهوم مجازات در اینجا با آیه 83 انبیاء(21) مقایسه فرمایید.
ارْكُضْ بِرِجْلِكَ هذا مُغْتَسَلٌ بارِدٌ وَ شَرابٌ ﴿۴۲﴾
[به او وحی کردیم:] با پای خویش به تندی حرکت کن [و اطرافت را ببین]، این هم چشمه‌ساری برای شستشو [با آب] سرد و آشامیدنی.
سوره ص (38) آیه 42
صفحه
455
سوره
ص (38)
آیه
42
وَ وَهَبْنا لَهُ أَهْلَهُ وَ مِثْلَهُمْ مَعَهُمْ رَحْمَةً مِنَّا وَ ذِكْرى لِأُولِي الْأَلْبابِ ﴿۴۳﴾
و خانواده [ازدست رفته] اش را دوچندان به او بخشیدیم، به عنوان رحمتی از جانب ما و تذکری برای خردمندان(1).
سوره ص (38) آیه 43
صفحه
456
سوره
ص (38)
آیه
43
1
الباب: جمع لُبّ: مغز، عقل، خرد.
وَ خُذْ بِيَدِكَ ضِغْثاً فَاضْرِبْ بِهِ وَ لا تَحْنَثْ إِنَّا وَجَدْناهُ صابِراً نِعْمَ الْعَبْدُ إِنَّهُ أَوَّابٌ ﴿۴۴﴾
[آنگاه گفتیم:] به دست خویش دسته‌ای از علفهای خشک [دارویی] بگیر و [پس از فرآوری] آن را [بر زخمهای خود] بزن و [با اهمال در این مورد] مرتکب گناه مشو؛ او را بنده‌ای شکیبا تشخیص دادیم؛ نیکوبنده‌ای بود؛ همواره [به درگاه ما] بازمی‌گشت(1).
سوره ص (38) آیه 44
صفحه
456
سوره
ص (38)
آیه
44
1
این آیه را غالب مفسّران و مترجمان به گونه دیگری تبیین کرده‌اند؛ آنچه در اینجا آورده‌ایم، با نظر آیت‌اللّه محمّدجواد غروی هماهنگی دارد.