إِذْ عُرِضَ عَلَيْهِ بِالْعَشِيِّ الصَّافِناتُ الْجِيادُ ﴿۳۱﴾
[به یاد آر] آنگاه که عصرگاهان اسبانی چابک(1) و تیزتک(2) بر او عرضه شد،455
ص (38)
31
صافِنات : جمع صافِنَه و آن اسبی است که بر دو پا و یک دست خود ایستاده و نوک دست دیگر را بر زمین بگذارد، که نشانه اسب خوب و چابک است.
جیاد : جمع جواد: اسبان تندرو.
فَقالَ إِنِّي أَحْبَبْتُ حُبَّ الْخَيْرِ عَنْ ذِكْرِ رَبِّي حَتَّى تَوارَتْ بِالْحِجابِ ﴿۳۲﴾
[سلیمان سرگرم تماشای اسبان شد] آنگاه گفت: به راستی که دوستی این اسبان، مرا از یاد پروردگارم غافل کرد(1) تا آنکه خورشید در پرده افق پنهان شد.455
ص (38)
32
سلیمان بر حسب عادت و همان‌گونه که باید، در برابر هر نعمتی به یاد پروردگارش می‌افتاد و شکر نعمت او را به جای می‌آورد؛ به آیات 15 و 19 و 40 نمل(27) توجّه فرمایید. در همین رابطه آیه 11 ضحی(93) را نیز ملاحظه فرمایید.
رُدُّوها عَلَيَّ فَطَفِقَ مَسْحاً بِالسُّوقِ وَ الْأَعْناقِ ﴿۳۳﴾
[گفت: بار دیگر] آنها را نزد من بازگردانید، آنگاه [با یاد خدا] شروع کرد به دست کشیدن به ساقها(1) و گردنها[ی اسبان(2)].455
ص (38)
33
سوق: جمع ساق: ساق پا.
دو آیه 32 و 33 را مفسّران به شکلهای مختلفی تفسیر کرده‌اند؛ آنچه در اینجا آورده‌ایم با نظری که تفسیرهای نمونه و نور و اضواء البیان داده‌اند و نیز با آنچه محی الدین درویش در کتاب اعراب قرآن ذیل این آیه آورده است، هماهنگی دارد.
وَ لَقَدْ فَتَنَّا سُلَيْمانَ وَ أَلْقَيْنا عَلى كُرْسِيِّهِ جَسَداً ثُمَّ أَنابَ ﴿۳۴﴾
سلیمان را آزمودیم و جسدی را بر تختش افکندیم [تا پدیده مرگ را لمس کند]، آنگاه [استغفار کرد و به درگاه خدا] بازگشت؛455
ص (38)
34
قالَ رَبِّ اغْفِرْ لِي وَ هَبْ لِي مُلْكاً لا يَنْبَغِي لِأَحَدٍ مِنْ بَعْدِي إِنَّكَ أَنْتَ الْوَهَّابُ ﴿۳۵﴾
گفت: صاحب‌اختیارا، مرا بیامرز و حکومتی به من ارزانی دار که پس از من بی‌نظیر باشد، که بخشاینده تویی، تو.455
ص (38)
35
فَسَخَّرْنا لَهُ الرِّيحَ تَجْرِي بِأَمْرِهِ رُخاءً حَيْثُ أَصابَ ﴿۳۶﴾
آنگاه باد را در خدمتش گماشتیم که هر جا آهنگ می‌کرد، به فرمان او به آرامی روان می‌شد(1)،455
ص (38)
36
سرعت این باد را در بخش اوّل آیه 12 سبأ(34) ملاحظه فرمایید.
وَ الشَّياطِينَ كُلَّ بَنَّاءٍ وَ غَوَّاصٍ ﴿۳۷﴾
و از دیوان [نیز] هر بنّا و غوّاصی [را].455
ص (38)
37
وَ آخَرِينَ مُقَرَّنِينَ فِي الْأَصْفادِ ﴿۳۸﴾
و گروه دیگری [از آنها] را دست و پابسته در بند(1) [تحت سلطه او قرار دادیم].455
ص (38)
38
اصفاد: جمع صَفَد: غل و زنجیر.
هذا عَطاؤُنا فَامْنُنْ أَوْ أَمْسِكْ بِغَيْرِ حِسابٍ ﴿۳۹﴾
[به او گفتیم:] این [امکانات] بخشش بی‌دریغ ماست، به هر که خواهی ببخش و از هر که خواهی بازدار.455
ص (38)
39
وَ إِنَّ لَهُ عِنْدَنا لَزُلْفى وَ حُسْنَ مَآبٍ ﴿۴۰﴾
سلیمان نزد ما تقرّب و بازگشت نیکو داشت.455
ص (38)
40