انتخاب سریع آیه

بر اساس
نام سوره
شماره آیه

عَلَّمَهُ الْبَيانَ ﴿۴﴾

[و‌] سخن گفتنش آموخت.
سوره رحمان (55) آیه 4
صفحه

531

سوره

رحمان (55)

آیه

4

الشَّمْسُ وَ الْقَمَرُ بِحُسْبانٍ ﴿۵﴾

خورشید و ماه با حسابی [دقیق‌] در گردشند(1).
سوره رحمان (55) آیه 5
صفحه

531

سوره

رحمان (55)

آیه

5

1

به آیه 5 یونس(10) و نیمه اوّل آیه 189 بقره(2) و 12 اسراء(17) توجّه فرمایید.

وَ النَّجْمُ وَ الشَّجَرُ يَسْجُدانِ ﴿۶﴾

ستاره و درخت [و هر موجود دیگر، با تبعیت از قوانین تکوینی جهان‌] به سجده مشغولند(1).
سوره رحمان (55) آیه 6
صفحه

531

سوره

رحمان (55)

آیه

6

1

منظور این است که از ستاره تا درخت همه چیز در حال سجده است. برای توجیه ترجمه، و افزودن عبارت «و هر موجود دیگر»، این آیه را با نیمه اول آیه 18 حج(22) که همین معنی و مفهوم به بیان کامل‌تر در آن مطرح شده، مقایسه فرمایید؛ به آیه 49 نحل(16) هم توجه فرمایید.

وَ السَّماءَ رَفَعَها وَ وَضَعَ الْمِيزانَ ﴿۷﴾

و آسمان را برافراشت و میزان [عدالت‌] را مقرّر داشت،
سوره رحمان (55) آیه 7
صفحه

531

سوره

رحمان (55)

آیه

7

أَلاَّ تَطْغَوْا فِي الْمِيزانِ ﴿۸﴾

که در سنجش تعدی نکنید؛
سوره رحمان (55) آیه 8
صفحه

531

سوره

رحمان (55)

آیه

8

وَ أَقِيمُوا الْوَزْنَ بِالْقِسْطِ وَ لا تُخْسِرُوا الْمِيزانَ ﴿۹﴾

و سنجش [حقوق دیگران‌] را به عدالت برآورد کنید و در سنجش زیان مرسانید.
سوره رحمان (55) آیه 9
صفحه

531

سوره

رحمان (55)

آیه

9

وَ الْأَرْضَ وَضَعَها لِلْأَنامِ ﴿۱۰﴾

زمین را برای [زندگی‌] آدمیان مقرّر داشت،
سوره رحمان (55) آیه 10
صفحه

531

سوره

رحمان (55)

آیه

10

فِيها فاكِهَةٌ وَ النَّخْلُ ذاتُ الْأَكْمامِ ﴿۱۱﴾

که در آن [هرگونه‌] میوه و درختان خرما [با شکوفه‌های‌] پوشش دار(1) است.
سوره رحمان (55) آیه 11
صفحه

531

سوره

رحمان (55)

آیه

11

1

اکمام: جمع کمّ: غلاف.

وَ الْحَبُّ ذُو الْعَصْفِ وَ الرَّيْحانُ ﴿۱۲﴾

و [نیز‌] حبوباتِ برگدار و گیاهانِ خوشبو؛
سوره رحمان (55) آیه 12
صفحه

531

سوره

رحمان (55)

آیه

12

فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ ﴿۱۳﴾

پس کدام یک از مظاهر قدرتِ(1) ‌صاحب‌اختیارتان را انکار می‌کنید؟!
سوره رحمان (55) آیه 13
صفحه

531

سوره

رحمان (55)

آیه

13

1

آلاء: جمع اِلْی بر وزن اِسم. سعدی علیه الرّحمه، مضمون این آیه را به زیبایی سروده است : چشمی که تو را بیند و در قدرت بی‌چون مدهوش نماند نتوان گفت که بیناست.