وَ لا يُنْفِقُونَ نَفَقَةً صَغِيرَةً وَ لا كَبِيرَةً وَ لا يَقْطَعُونَ وادِياً إِلاَّ كُتِبَ لَهُمْ لِيَجْزِيَهُمُ اللَّهُ أَحْسَنَ ما كانُوا يَعْمَلُونَ ﴿۱۲۱﴾
و [نیز] هیچ هزینه‌ای [در راه دفاع] نکنند، چه اندک و چه بسیار، و هیچ سرزمینی را [برای دفاع] نپیمایند، مگر اینکه به حساب آنها ثبت می‌شود، تا خدا به قیاس بهترین اعمالشان به آنان پاداش دهد.
سوره توبه (9) آیه 121
صفحه
206
سوره
توبه (9)
آیه
121
وَ ما كانَ الْمُؤْمِنُونَ لِيَنْفِرُوا كَافَّةً فَلَوْ لا نَفَرَ مِنْ كُلِّ فِرْقَةٍ مِنْهُمْ طائِفَةٌ لِيَتَفَقَّهُوا فِي الدِّينِ وَ لِيُنْذِرُوا قَوْمَهُمْ إِذا رَجَعُوا إِلَيْهِمْ لَعَلَّهُمْ يَحْذَرُونَ ﴿۱۲۲﴾
شایسته نیست که مؤمنان همگی با هم رهسپار جهاد شوند؛ چرا از هر دسته‌ای یک گروه [به مراکز فرهنگی] نمی‌روند تا در [معارف] دین پژوهش کنند و هنگام بازگشت به سوی قوم خود، آنان را هشدار دهند، بسا که [از خطا و انحراف] حذر کنند.
سوره توبه (9) آیه 122
صفحه
206
سوره
توبه (9)
آیه
122
يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا قاتِلُوا الَّذِينَ يَلُونَكُمْ مِنَ الْكُفَّارِ وَ لْيَجِدُوا فِيكُمْ غِلْظَةً وَ اعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ مَعَ الْمُتَّقِينَ ﴿۱۲۳﴾
ای ایمان‌آوردگان، با انکارورزانی بجنگید که به شما نزدیک اند [و سرِ جنگ دارند(1)]؛ آنان باید که در شما قاطعیت احساس کنند؛ و آگاه باشید که خدا با پرواپیشگان است.
سوره توبه (9) آیه 123
صفحه
207
سوره
توبه (9)
آیه
123
1
برای توجیه افزوده به آیات 8 و 9 ممتحنه(60) توجه فرمایید.
وَ إِذا ما أُنْزِلَتْ سُورَةٌ فَمِنْهُمْ مَنْ يَقُولُ أَيُّكُمْ زادَتْهُ هذِهِ إِيماناً فَأَمَّا الَّذِينَ آمَنُوا فَزادَتْهُمْ إِيماناً وَ هُمْ يَسْتَبْشِرُونَ ﴿۱۲۴﴾
هر گاه سوره‌ای نازل شود، پاره‌ای از دورویان [از روی انکار به دیگران] می‌گویند: این سوره ایمان کدام یک از شما را فزونی بخشید(1)؟ ولی کسانی که اهل ایمانند، در حالی که شادمانند بر ایمانشان بیفزاید(2).
سوره توبه (9) آیه 124
صفحه
207
سوره
توبه (9)
آیه
124
1
به آیه 45 اسراء(17) توجّه فرمایید.
2
این معنی را در مورد هدایت‌یافتگان در آیات 2 انفال(8) و 17 محمّد(47) ملاحظه فرمایید.
وَ أَمَّا الَّذِينَ فِي قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ فَزادَتْهُمْ رِجْساً إِلَى رِجْسِهِمْ وَ ماتُوا وَ هُمْ كافِرُونَ ﴿۱۲۵﴾
امّا بیماردلان را بر پلیدی [و انکار]شان افزود(1) و به حال انکار جان سپردند.
سوره توبه (9) آیه 125
صفحه
207
سوره
توبه (9)
آیه
125
1
این مفهوم به بیان دیگر در نیمه دوم آیه 26 بقره(2) و آیه 82 اسراء(17) نیز آمده است.
أَ وَ لا يَرَوْنَ أَنَّهُمْ يُفْتَنُونَ فِي كُلِّ عامٍ مَرَّةً أَوْ مَرَّتَيْنِ ثُمَّ لا يَتُوبُونَ وَ لا هُمْ يَذَّكَّرُونَ ﴿۱۲۶﴾
آیا نمی‌بینند که در هر سال، یک یا دو بار مورد آزمون قرار می‌گیرند؟ ولی نه توبه می‌کنند و نه پند می‌پذیرند(1)
سوره توبه (9) آیه 126
صفحه
207
سوره
توبه (9)
آیه
126
1
اصل کلمه «یذَّکرون»، «یتَذَکرون» است.
وَ إِذا ما أُنْزِلَتْ سُورَةٌ نَظَرَ بَعْضُهُمْ إِلى بَعْضٍ هَلْ يَراكُمْ مِنْ أَحَدٍ ثُمَّ انْصَرَفُوا صَرَفَ اللَّهُ قُلُوبَهُمْ بِأَنَّهُمْ قَوْمٌ لا يَفْقَهُونَ ﴿۱۲۷﴾
و هر گاه سوره‌ای نازل شود، پاره‌ای از آنان به یکدیگر اشاره می‌کنند که: آیا کسی متوجّه شما هست؟ آنگاه [آهسته از مجلس پیامبر] بازمی‌گردند؛ خدا دلهایشان را [از حق] منصرف ساخته است، زیرا گروهی هستند که درنمی‌یابند.
سوره توبه (9) آیه 127
صفحه
207
سوره
توبه (9)
آیه
127
لَقَدْ جاءَكُمْ رَسُولٌ مِنْ أَنْفُسِكُمْ عَزِيزٌ عَلَيْهِ ما عَنِتُّمْ حَرِيصٌ عَلَيْكُمْ بِالْمُؤْمِنِينَ رَؤُفٌ رَحِيمٌ ﴿۱۲۸﴾
رسولی از [میان] خود شما به سراغتان آمده است که رنجهای شما بر او گران می‌آید، بر [هدایت] شما اصرار دارد(1) و نسبت به مؤمنان رئوف و مهربان است.
سوره توبه (9) آیه 128
صفحه
207
سوره
توبه (9)
آیه
128
1
به آیه 6 کهف(18) توجّه فرمایید.
فَإِنْ تَوَلَّوْا فَقُلْ حَسْبِيَ اللَّهُ لا إِلهَ إِلاَّ هُوَ عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ وَ هُوَ رَبُّ الْعَرْشِ الْعَظِيمِ ﴿۱۲۹﴾
[با این حال] اگر روی برتافتند، بگو: خدا مرا بس، معبودی جز او نیست؛ تنها بر او توکل کرده‌ام(1) و اوست صاحب‌اختیار عرش بزرگ.
سوره توبه (9) آیه 129
صفحه
207
سوره
توبه (9)
آیه
129
1
معنای توکل انجام وظیفه خدایی و سپردن نتیجه آن به خداست، بدون هیچ نگرانی و اضطراب از آینده؛ به آیه 122 آل‌عمران(3) که همین معنی را می‌رساند، توجه فرمایید.