التَّائِبُونَ الْعابِدُونَ الْحامِدُونَ السَّائِحُونَ الرَّاكِعُونَ السَّاجِدُونَ الْآمِرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَ النَّاهُونَ عَنِ الْمُنْكَرِ وَ الْحافِظُونَ لِحُدُودِ اللَّهِ وَ بَشِّرِ الْمُؤْمِنِينَ ﴿۱۱۲﴾
[معامله‌‌کنندگان با خدا همان] توبه‌‌کنندگان، عبادت‌‌کنندگان، ستایش‌‌کنندگان [خدا] و روزه داران(1) و نیز اهل رکوع و سجود و آنان که به رفتار شایسته فرا می‌خوانند و از ناپسند بازمی‌دارند و حافظان مقرّرات خدا هستند؛ و [این] مؤمنان را بشارت ده.
سوره توبه (9) آیه 112
صفحه
205
سوره
توبه (9)
آیه
112
1
غالب مفسران و مترجمان قرآن «سائحون» را روزه داران ترجمه کرده‌اند، ما هم به تبعیت از عموم همین معنی را انتخاب کرده‌ایم؛ ولی روزه در قرآن با واژه «صوم» آمده است. سائحون از سیاحت است که دلالت بر تحرک و تلاش برای شناخت حقیقت و عدم توقف در یک وضعیت دارد. برخی مفسران سائحین را کسانی معرفی کرده‌اند که به یک گوینده دینی اکتفا نمی‌کنند و سعی دارند نظرهای مختلف را بشنوند و خود انتخاب کنند.
ما كانَ لِلنَّبِيِّ وَ الَّذِينَ آمَنُوا أَنْ يَسْتَغْفِرُوا لِلْمُشْرِكِينَ وَ لَوْ كانُوا أُولِي قُرْبى مِنْ بَعْدِ ما تَبَيَّنَ لَهُمْ أَنَّهُمْ أَصْحابُ الْجَحِيمِ ﴿۱۱۳﴾
پیامبر و اهل ایمان را نسزد که برای مشرکان طلب آمرزش کنند، حتّی اگر از خویشاوندان(1)[شان] باشند، [خاصّه] پس از آنکه برایشان روشن شد که آنان دوزخی‌اند.
سوره توبه (9) آیه 113
صفحه
205
سوره
توبه (9)
آیه
113
1
«اولی» جمع است و مفرد آن می‌شود «ذو».
وَ ما كانَ اسْتِغْفارُ إِبْراهِيمَ لِأَبِيهِ إِلاَّ عَنْ مَوْعِدَةٍ وَعَدَها إِيَّاهُ فَلَمَّا تَبَيَّنَ لَهُ أَنَّهُ عَدُوٌّ لِلَّهِ تَبَرَّأَ مِنْهُ إِنَّ إِبْراهِيمَ لَأَوَّاهٌ حَلِيمٌ ﴿۱۱۴﴾
و آمرزش خواستن ابراهیم [هم] برای پدرش(1)، تنها به خاطر وعده‌ای بود که به او داده بود(2) و آنگاه که برای او روشن شد که پدرش دشمن خداست، از او بُرید؛ به راستی که ابراهیم دلسوزی بردبار بود.
سوره توبه (9) آیه 114
صفحه
205
سوره
توبه (9)
آیه
114
1
به آیه 86 شعراء(26) توجّه فرمایید.
2
به آیه 47 مریم(19) توجّه فرمایید.
وَ ما كانَ اللَّهُ لِيُضِلَّ قَوْماً بَعْدَ إِذْ هَداهُمْ حَتَّى يُبَيِّنَ لَهُمْ ما يَتَّقُونَ إِنَّ اللَّهَ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمٌ ﴿۱۱۵﴾
خدا بر آن نیست که گروهی را پس از آنکه هدایتشان کرده است، گمراه نماید، مگر آنکه موارد پروا را برای آنان روشن کرده باشد [و آنان راه مخالفت پویند]؛ که خدا به هر چیزی داناست.
سوره توبه (9) آیه 115
صفحه
205
سوره
توبه (9)
آیه
115
إِنَّ اللَّهَ لَهُ مُلْكُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ يُحْيِي وَ يُمِيتُ وَ ما لَكُمْ مِنْ دُونِ اللَّهِ مِنْ وَلِيٍّ وَ لا نَصِيرٍ ﴿۱۱۶﴾
خداست که فرمانروایی آسمانها و زمین خاصّ اوست؛ حیات می‌بخشد و حیات را بازمی‌ستاند؛ و در برابر خدا هیچ کارساز و یاوری نخواهید داشت.
سوره توبه (9) آیه 116
صفحه
205
سوره
توبه (9)
آیه
116
لَقَدْ تابَ اللَّهُ عَلَى النَّبِيِّ وَ الْمُهاجِرِينَ وَ الْأَنْصارِ الَّذِينَ اتَّبَعُوهُ فِي ساعَةِ الْعُسْرَةِ مِنْ بَعْدِ ما كادَ يَزِيغُ قُلُوبُ فَرِيقٍ مِنْهُمْ ثُمَّ تابَ عَلَيْهِمْ إِنَّهُ بِهِمْ رَؤُفٌ رَحِيمٌ ﴿۱۱۷﴾
خدا بر پیامبر و مهاجرین و انصاری که هنگام دشواری [در راه جنگ تبوک]، بعد از آنکه دلهای گروهی از آنان در آستانه لغزش قرار گرفته بود، از او پیروی کردند، [به رحمت خویش] بازگشت، آنگاه توبه آنان را پذیرفت، که او نسبت به آنان رئوف و مهربان است؛
سوره توبه (9) آیه 117
صفحه
205
سوره
توبه (9)
آیه
117