قُلْ هُوَ الْقادِرُ عَلى أَنْ يَبْعَثَ عَلَيْكُمْ عَذاباً مِنْ فَوْقِكُمْ أَوْ مِنْ تَحْتِ أَرْجُلِكُمْ أَوْ يَلْبِسَكُمْ شِيَعاً وَ يُذِيقَ بَعْضَكُمْ بَأْسَ بَعْضٍ انْظُرْ كَيْفَ نُصَرِّفُ الْآياتِ لَعَلَّهُمْ يَفْقَهُونَ ﴿۶۵﴾
بگو: او تواناست که مجازاتی از آسمان یا زمین بر شما بفرستد یا شما را به اختلاف کلمه و پراکندگی اندازد وگزند برخی از شما را بر برخی دیگر بچشاند(1)؛ ببین چگونه آیات را به شکلهای مختلف بیان میکنیم، بسا که دریابند.135
انعام (6)
65
با آیه 129 انعام(6) مقایسه فرمایید.
وَ كَذَّبَ بِهِ قَوْمُكَ وَ هُوَ الْحَقُّ قُلْ لَسْتُ عَلَيْكُمْ بِوَكِيلٍ ﴿۶۶﴾
قوم تو قرآن را که سخنی است برحق، دروغ شمردند؛ بگو: [شما مختارید و] من کارگزار شما نیستم.135
انعام (6)
66
لِكُلِّ نَبَإٍ مُسْتَقَرٌّ وَ سَوْفَ تَعْلَمُونَ ﴿۶۷﴾
هر خبری [از بشارت و انذارهای قرآن] موعدی دارد که به زودی آگاه خواهید شد(1).135
انعام (6)
67
به آیات 87 و 88 ص(38)توجّه فرمایید.
وَ إِذا رَأَيْتَ الَّذِينَ يَخُوضُونَ فِي آياتِنا فَأَعْرِضْ عَنْهُمْ حَتَّى يَخُوضُوا فِي حَدِيثٍ غَيْرِهِ وَ إِمَّا يُنْسِيَنَّكَ الشَّيْطانُ فَلا تَقْعُدْ بَعْدَ الذِّكْرى مَعَ الْقَوْمِ الظَّالِمِينَ ﴿۶۸﴾
چون کسانی را دیدی که درباره آیات ما به خردهگیری و طعن زدن میپردازند، از آنان رویگردان تا به سخنی دیگر پردازند؛ و اگر(1) شیطان به فراموشیات انداخت، پس از توجّه یافتن، با آن ستمگران مجالست مکن(2).135
انعام (6)
68
واژه «امّا» مرکب از «اِن» شرطیه و «ما» زائده است که برای تأکید بدان افزوده میشود.
به آیه 140 نساء(4) که روشنتر بیان کرده است، توجّه فرمایید.
وَ ما عَلَى الَّذِينَ يَتَّقُونَ مِنْ حِسابِهِمْ مِنْ شَيْءٍ وَ لكِنْ ذِكْرى لَعَلَّهُمْ يَتَّقُونَ ﴿۶۹﴾
پرواپیشگان، مسؤول [سخنان] آنان نیستند؛ امّا [ضروریست که] تذکری بدهند، بسا که پروا کنند.136
انعام (6)
69
وَ ذَرِ الَّذِينَ اتَّخَذُوا دِينَهُمْ لَعِباً وَ لَهْواً وَ غَرَّتْهُمُ الْحَياةُ الدُّنْيا وَ ذَكِّرْ بِهِ أَنْ تُبْسَلَ نَفْسٌ بِما كَسَبَتْ لَيْسَ لَها مِنْ دُونِ اللَّهِ وَلِيٌّ وَ لا شَفِيعٌ وَ إِنْ تَعْدِلْ كُلَّ عَدْلٍ لا يُؤْخَذْ مِنْها أُولئِكَ الَّذِينَ أُبْسِلُوا بِما كَسَبُوا لَهُمْ شَرابٌ مِنْ حَمِيمٍ وَ عَذابٌ أَلِيمٌ بِما كانُوا يَكْفُرُونَ ﴿۷۰﴾
کسانی را که دین خویش را به بازیچه و سرگرمی گرفتهاند و زندگی دنیا فریبشان داده، به حال خود واگذار، [ولی همین قدر] با آیات قرآن به آنان یادآوری کن، تا کسی گرفتار [بازتاب] دستاورد خود نشود، که [در جهان واپسین] هیچ کس جز خدا کارساز و کمک کاری نخواهد داشت؛ و اگر [برای رهایی خویش بخواهد] با تمامی توان مجازاتش را بازخرید کند، پذیرفته نخواهد شد(1)؛ آنان گرفتار عواقب دستاورد خود شدهاند؛ و به خاطر انکارشان آشامیدنی ای از آب داغ و مجازاتی دردناک دارند.136
انعام (6)
70
نفی پذیرش فدیه و معادل در قیامت، در آیات 48 بقره(2) ، 26 مائده(5) ، 18 رعد(13) ، 47 زمر(39) و 15 حدید(57) نیز آمده است و نفی شفاعت نیز در آیات 123 و 254 بقره(2)، و 51 انعام(همین سوره) آمده است.
قُلْ أَ نَدْعُوا مِنْ دُونِ اللَّهِ ما لا يَنْفَعُنا وَ لا يَضُرُّنا وَ نُرَدُّ عَلى أَعْقابِنا بَعْدَ إِذْ هَدانَا اللَّهُ كَالَّذِي اسْتَهْوَتْهُ الشَّياطِينُ فِي الْأَرْضِ حَيْرانَ لَهُ أَصْحابٌ يَدْعُونَهُ إِلَى الْهُدَى ائْتِنا قُلْ إِنَّ هُدَى اللَّهِ هُوَ الْهُدى وَ أُمِرْنا لِنُسْلِمَ لِرَبِّ الْعالَمِينَ ﴿۷۱﴾
بگو: با آنکه از هدایت الهی برخورداریم، آیا غیر خدا را که نفع و زیانی به حال ما ندارد [به نیایش] بخوانیم(1) و به گذشته [سیاه] بازگردانده شویم؟ همچون کسی که یاران [با حُسن نیت]ی دارد که به راه درست دعوتش میکنند و میگویند: «به طرف ما بیا»، و[لی] شیاطین راهش را زده باشند و در زمین حیران مانده باشد؛ بگو: بیتردید هدایت [راستین]، هدایت خداست و فرمان یافتهایم در برابر صاحباختیار جهانیان تسلیم باشیم؛136
انعام (6)
71
به آیه 48 نساء(4) توجّه فرمایید.
وَ أَنْ أَقِيمُوا الصَّلاةَ وَ اتَّقُوهُ وَ هُوَ الَّذِي إِلَيْهِ تُحْشَرُونَ ﴿۷۲﴾
و [به یکدیگر سفارش کنیم] که: نماز برپا دارید و در برابر خدا پروا کنید؛ و اوست که [برای محاسبه] به پیشگاهش احضار(1) خواهید شد.136
انعام (6)
72
برای توجیه ترجمه «حشر» به آیه 61 قصص(28) توجّه فرمایید.
وَ هُوَ الَّذِي خَلَقَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ بِالْحَقِّ وَ يَوْمَ يَقُولُ كُنْ فَيَكُونُ قَوْلُهُ الْحَقُّ وَ لَهُ الْمُلْكُ يَوْمَ يُنْفَخُ فِي الصُّورِ عالِمُ الْغَيْبِ وَ الشَّهادَةِ وَ هُوَ الْحَكِيمُ الْخَبِيرُ ﴿۷۳﴾
اوست که آسمانها و زمین را به حق [و باهدف] آفرید؛ و روزی که [برای برپایی رستاخیز] میگوید باش، میشود؛ کلامش حقیقت [محض] است؛ روزی که در صدادهنده بزرگ دمیده میشود، فرمانروایی خاصّ اوست؛ دانای نهان و آشکار است؛ و اوست فرزانه و آگاه.136
انعام (6)
73
وَ إِذْ قالَ إِبْراهِيمُ لِأَبِيهِ آزَرَ أَ تَتَّخِذُ أَصْناماً آلِهَةً إِنِّي أَراكَ وَ قَوْمَكَ فِي ضَلالٍ مُبِينٍ ﴿۷۴﴾
[به یاد آر] هنگامی را که ابراهیم به پدرش آزر گفت: چگونه بتها را معبود خویش فرض میکنی(1)؟ به راستی تو و قومت را در گمراهی آشکار میبینم(2).137
انعام (6)
74
تفصیل مذاکرات ابراهیم را با پدرش، در آیات 41-48 مریم(19) ملاحظه فرمایید.
علاوه بر این مورد، وصف قرآن در مورد پسر نوح در آیه 46 هود(11) و ابولهب عموی پیامبر(ص) در سوره مسد(111) نشان میدهد که ارتباط نسبی و خونی، موجب اهلیت و هماهنگی آدمیان در طریق هدایت نیست.