سوره نساء (4) - زنان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
به نام خدای گسترده‌مهر [و] جاودان‌مهر-
نساء (4)
-
يا أَيُّهَا النَّاسُ اتَّقُوا رَبَّكُمُ الَّذِي خَلَقَكُمْ مِنْ نَفْسٍ واحِدَةٍ وَ خَلَقَ مِنْها زَوْجَها وَ بَثَّ مِنْهُما رِجالاً كَثِيراً وَ نِساءً وَ اتَّقُوا اللَّهَ الَّذِي تَسائَلُونَ بِهِ وَ الْأَرْحامَ إِنَّ اللَّهَ كانَ عَلَيْكُمْ رَقِيباً ﴿۱﴾
ای مردم، در برابر صاحب‌اختیارتان پروا کنید که شما را از منشاء حیاتی واحد آفرید و زوجش را نیز از همان جنس(1) آفرید و از آن دو، مردان و زنان بسیار [در زمین] پراکند؛ و در برابر خدایی پروا کنید که به [استناد موهبتهای] او از یکدیگر درخواست [و با یکدیگر همکاری] می‌کنید؛ و از [گسیختن روابط] خویشاوندی بپرهیزید که خدا مراقب شماست.77
نساء (4)
1
به کتاب علمی قرآنی خلقت انسان شادروان دکتر یداللّه سحابی رجوع فرمایید.
وَ آتُوا الْيَتامى أَمْوالَهُمْ وَ لا تَتَبَدَّلُوا الْخَبِيثَ بِالطَّيِّبِ وَ لا تَأْكُلُوا أَمْوالَهُمْ إِلى أَمْوالِكُمْ إِنَّهُ كانَ حُوباً كَبِيراً ﴿۲﴾
اموال یتیمان را [پس از بلوغ و رشد(1)] به خودشان بازگردانید، بی‌آنکه مرغوب را با نامرغوب جابه جا کنید و اموال آنان را به ضمیمه اموال خود مخورید(2)، که گناهی است بس بزرگ.77
نساء (4)
2
برای توجیه افزوده، به آیه 6 نساء(همین سوره) توجّه فرمایید.
به آیه 10 نساء(همین سوره) توجّه فرمایید.
وَ إِنْ خِفْتُمْ أَلاَّ تُقْسِطُوا فِي الْيَتامى فَانْكِحُوا ما طابَ لَكُمْ مِنَ النِّساءِ مَثْنى وَ ثُلاثَ وَ رُباعَ فَإِنْ خِفْتُمْ أَلاَّ تَعْدِلُوا فَواحِدَةً أَوْ ما مَلَكَتْ أَيْمانُكُمْ ذلِكَ أَدْنى أَلاَّ تَعُولُوا ﴿۳﴾
اگر ترس داشتید که نتوانید درباره دختران یتیم [تحت سرپرستی خود، در صورت ازدواج با آنان] عدالت را رعایت کنید، با زنان [دیگر] که می‌پسندید ازدواج کنید(1)؛ دو یا سه و [حداکثر] چهار همسر(2)؛ و اگر [باز هم] ترس داشتید که [درباره همسران متعدد(3)] نتوانید عدالت را رعایت کنید، تنها یک همسر اختیار کنید و یا به زن اسیری که [احیانا‌ً] در اختیار شماست [و با او ازدواج کرده‌اید(4)، اکتفا کنید]؛ این [روش] نزدیکتر است به اینکه ستم نکنید.77
نساء (4)
3
مسأله این است که سرپرست یک دختر یتیم که اموالی هم به میراث برده است، پس از ازدواج دختر، می‌بایست مدافع او در قبال بی‌عدالتی احتمالی همسر باشد؛ و اگر سرپرست، خودش همسر دختر باشد، در موارد اختلاف و دشواری چگونه از او دفاع خواهد کرد ؟ لذا بهتر است شرایط به گونه‌ای باشد که دختر یتیم پس از ازدواج، سایه سرپرست را نیز جداگانه احساس کند. ولی چون پدیده اختلاف در این مورد عمومیت ندارد، آیه فقط هشدار داده است، نه دستور؛ در این رابطه در آیه 127(همین سوره) نیز مجددا هشدار داده شده است.
ترجمه تحت‌اللفظ عبارت این است: «دو دو، سه سه و چهار چهار»، بعضی از مفسّرین از جمله شیخ المفسرین طبرسی و علاّمه طباطبایی گفته‌اند: «چون خطاب متوجّه عموم است به این صورت بیان شده است»، با توجه به آیه 1 فاطر(35) می‌توان گفت منظور این است که برای هر یک دو یا سه یا چهار مورد مجاز است.
این اجازه در شرایطی مطرح شده که به دلیل جنگ‌‌های مداومی که قبل از اسلام و حتی اوایل ظهور اسلام در عربستان وجود داشت، تعداد زنان نسبت به مردان فزونی فاحش داشته و تعدد زوجات راه حل این مشکل اجتماعی بوده.
در رابطه با عبارت افزوده، آیات 24 و 25 نساء(4) و 32نور(24)را ملاحظه نمایید.
وَ آتُوا النِّساءَ صَدُقاتِهِنَّ نِحْلَةً فَإِنْ طِبْنَ لَكُمْ عَنْ شَيْءٍ مِنْهُ نَفْساً فَكُلُوهُ هَنِيئاً مَرِيئاً ﴿۴﴾
کابین زنان را با خشنودی و رغبت در اختیارشان قرار دهید، و[لی] اگر خودشان بخشی از آن را با طیب خاطر به شما بخشیدند، گوارا و نوشین از آن بهره برید.77
نساء (4)
4
وَ لا تُؤْتُوا السُّفَهاءَ أَمْوالَكُمُ الَّتِي جَعَلَ اللَّهُ لَكُمْ قِياماً وَ ارْزُقُوهُمْ فِيها وَ اكْسُوهُمْ وَ قُولُوا لَهُمْ قَوْلاً مَعْرُوفاً ﴿۵﴾
اموال [سفیهان تحت قیمومیت] خود را که خدا قوام زندگی شما [را هم در صورت استحقاق به آن] مقرّر داشته(1)، به تصرّف [خودِ] سفیهان(2) درنیاورید، و[لی] از [محلّ] آن، خوراک و لباس آنها را تأمین کنید و به شایستگی با آنها سخن گویید.77
نساء (4)
5
برای توجیه افزوده، به آیه 6 نساء(همین سوره) توجّه فرمایید.
منظور از «سفیه» در اینجا افراد نابالغ از یتیمان است که رشد کافی در خصوص امور مالی ندارند؛ مؤید آن آیه بعدی است فان انستم رشدا....
وَ ابْتَلُوا الْيَتامى حَتَّى إِذا بَلَغُوا النِّكاحَ فَإِنْ آنَسْتُمْ مِنْهُمْ رُشْداً فَادْفَعُوا إِلَيْهِمْ أَمْوالَهُمْ وَ لا تَأْكُلُوها إِسْرافاً وَ بِداراً أَنْ يَكْبَرُوا وَ مَنْ كانَ غَنِيًّا فَلْيَسْتَعْفِفْ وَ مَنْ كانَ فَقِيراً فَلْيَأْكُلْ بِالْمَعْرُوفِ فَإِذا دَفَعْتُمْ إِلَيْهِمْ أَمْوالَهُمْ فَأَشْهِدُوا عَلَيْهِمْ وَ كَفى بِاللَّهِ حَسِيباً ﴿۶﴾
یتیمان را [مراقبت و] آزمایش کنید تا به سن ازدواج برسند و اگر در آنها احساس رشد کردید، اموالشان را در اختیار خودشان قرار دهید و آن اموال را به زیاده‌روی و شتاب حیف و میل نکنید، [از بیم آن] که بزرگ شوند [و اموالشان را بازستانند]. هر که بی‌نیاز است، [از برداشت حق سرپرستی] خودداری کند؛ و هر که نیازمند است، در حدّ شایسته [از آن] استفاده نماید؛ و هنگامی که اموالشان را بازپس دادید، بر آنها گواه بگیرید؛ [گرچه] خدا به عنوان حسابرس کافی است.77
نساء (4)
6