يا أَيُّهَا النَّبِيُّ إِذا جاءَكَ الْمُؤْمِناتُ يُبايِعْنَكَ عَلى أَنْ لا يُشْرِكْنَ بِاللَّهِ شَيْئاً وَ لا يَسْرِقْنَ وَ لا يَزْنِينَ وَ لا يَقْتُلْنَ أَوْلادَهُنَّ وَ لا يَأْتِينَ بِبُهْتانٍ يَفْتَرِينَهُ بَيْنَ أَيْدِيهِنَّ وَ أَرْجُلِهِنَّ وَ لا يَعْصِينَكَ فِي مَعْرُوفٍ فَبايِعْهُنَّ وَ اسْتَغْفِرْ لَهُنَّ اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ ﴿۱۲﴾
ای پیامبر، هر گاه زنان با ایمان برای سپردن تعهّد نزد تو آیند [بر این اساس] که هیچ چیز را [در قدرت و تدبیر] با خدا شریک نشمارند و دزدی و زنا نکنند و فرزندان خود را نکشند و فرزندی که در دامان خود دارند، به ناروا به کسی نسبت ندهند و در رفتار شایسته از تو نافرمانی نکنند، تعهّدشان را بپذیر و برای آنان از درگاه خدا آمرزش بخواه؛ که خدا آمرزگاری است مهربان(1).551
ممتحنه (60)
12
به نیمه دوّم آیه 64 نساء(4) توجّه فرمایید.
يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لا تَتَوَلَّوْا قَوْماً غَضِبَ اللَّهُ عَلَيْهِمْ قَدْ يَئِسُوا مِنَ الْآخِرَةِ كَما يَئِسَ الْكُفَّارُ مِنْ أَصْحابِ الْقُبُورِ ﴿۱۳﴾
ای ایمان‌آوردگان، گروهی را که خدا بر آنان خشمگین است(1)، به دوستی مگیرید؛ آنان همان‌گونه از [ثوابِ] آخرت ناامیدند که کفّار از [دیدارِ] درگورخفتگان.551
ممتحنه (60)
13
منظور قوم یهود است که در آیات 61 و 90 بقره(2) مورد غضب خدا معرّفی شده‌اند. و نیز منافقان که در آیه 6 فتح(48) با همین صفت معرّفی شده‌اند.
سوره صف (61) - صفّ
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
به نام خدای گسترده‌مهر [و] جاودان‌مهر-
صف (61)
-
سَبَّحَ لِلَّهِ ما فِي السَّماواتِ وَ ما فِي الْأَرْضِ وَ هُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ ﴿۱﴾
هر چه در آسمانها و زمین است [با تبعیت گریزناپذیر خود از قوانین عمومی تکوین] خدای را تقدیس می‌کند؛ و اوست فرادست و فرزانه.551
صف (61)
1
يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لِمَ تَقُولُونَ ما لا تَفْعَلُونَ ﴿۲﴾
ای ایمان‌آوردگان، چرا(1) چیزی را می‌گویید که انجام نمی‌دهید(2)؟551
صف (61)
2
لِمَ: چرا: مرکب از «ل» جرّ و «ما» استفهامیه.
به آیات 44 بقره(2) و 81 نساء(4) توجّه فرمایید.
كَبُرَ مَقْتاً عِنْدَ اللَّهِ أَنْ تَقُولُوا ما لا تَفْعَلُونَ ﴿۳﴾
نزد خدا سخت ناپسند است چیزی را بگویید که انجام نمی‌دهید(1).551
صف (61)
3
اشاره به موضوع آیات 20 محمّد(47) و 15 احزاب(33) است؛ آیه بعدی همین سوره نیز مؤید این نظر است.
إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الَّذِينَ يُقاتِلُونَ فِي سَبِيلِهِ صَفًّا كَأَنَّهُمْ بُنْيانٌ مَرْصُوصٌ ﴿۴﴾
خدا کسانی را که در راه او صف‌زده - همچون سدّی استوار - می‌جنگند، دوست می‌دارد.551
صف (61)
4
وَ إِذْ قالَ مُوسى لِقَوْمِهِ يا قَوْمِ لِمَ تُؤْذُونَنِي وَ قَدْ تَعْلَمُونَ أَنِّي رَسُولُ اللَّهِ إِلَيْكُمْ فَلَمَّا زاغُوا أَزاغَ اللَّهُ قُلُوبَهُمْ وَ اللَّهُ لا يَهْدِي الْقَوْمَ الْفاسِقِينَ ﴿۵﴾
[به یاد آر] آنگاه که موسی به قوم خود گفت: ای قوم من، شما که می‌دانید من رسول خدا به سوی شما هستم، چرا [با نسبتهای ناروا] مرا می‌آزارید(1)؟ چون [از حق] منحرف شدند، خدا دلهایشان را [از حبّ ایمان(2)] منحرف ساخت؛ و خدا منحرفان را هدایت نخواهد کرد.551
صف (61)
5
در آیه 69 احزاب(33) نیز به طور مجمل به این «ایذاء» اشاره شده است و در هیچ آیه دیگر توضیح روشنی از آن نیامده است؛ ولی مفسّران با توجّه به قرائنی عقیده دارند قوم موسی(ع) نسبتهای ناروایی به او می‌دادند که خدا تبرئه‌اش نمود.
برای توجیه افزوده، به اواسط آیه 7 حجرات(49) «وَ لکِنَّ اللَّهَ حَبَّبَ إِلَیکُمُ الإِیمانَ وَ زَیَّنَهُ فِی قُلُوبِکُم» توجّه فرمایید.