به آیات 64 عنکبوت(29) و 7 روم(30) توجّه فرمایید.

به آیه 44 یونس(10) «إِنَّ اللَّهَ لا یَظلِمُ النَّاسَ شَیئاً وَ لکِنَّ النَّاسَ أَنفُسَهُم یَظلِمُونَ» که مضمون آن در هشت آیه دیگر نیز تکرار شده است توجّه فرمایید، همچنین آیه 39 اعراف(7) « فَذُوقُوا العَذابَ بِما کُنتُم تَکسِبُون» و نیز آیه 52 یونس(10) «هَل تُجزَونَ إِلاَّ بِما کُنتُم تَکسِبُون».

به آیه 28 رعد(13) توجّه فرمایید؛ ضمناً عکس این وضعیت را در مورد افراد‌‌ بی‌پرهیز در آیات 8 و 9 نازعات(79) ملاحظه فرمایید.

در آیات 27-30 به خاطر مؤنث بودن واژه «نفس» همه ضمیرها مؤنث آمده. عکس این حالت در آیات 73 هود(11) و 33 احزاب(33) آمده است.

حرف «لا» در اینجا برای تأکید و زیبایی کلام آمده است و در ترجمه نمی‌آید؛ مؤید این نظر، آیه بعدی است؛ زیرا منزل داشتن پیامبر بر حرمت شهر مکه می‌افزاید و دلیلی بر سوگند خوردن است، نه سوگند نخوردن. آیه 3 تین(95) نیز که در آن به شهر مکه سوگند یاد شده و هذا البلد الامین، تأیید دیگری بر این نظر است؛ به آیه 75 واقعه(56) و زیرنویس آن نیز که به صورت دیگری ضرورت حذف «لا» در ترجمه اثبات شده است، توجّه فرمایید. در آیه 65 نساء(4) هم آمده است: فلا و ربک لا یؤمنون حتی... ضمناً در حال حاضر هم عرب در محاورات خود به هنگام سوگند خوردن می‌گویند: لا واللّه.

بعضی از مفسّران گفته‌اند که منظور، حضرت ابراهیم و فرزندش اسماعیل است و بعضی دیگر گفته‌اند که منظور، حضرت آدم و انبوه فرزندانش می‌باشد. فرض اوّل با توجّه به اینکه ابراهیم و اسماعیل مأمور تجدید بنای خانه کعبه بودند، با دو آیه قبل متناسب است و فرض دوّم با آیه بعدی تناسب دارد.

به آیات 14 مؤمنون(23) ، 7 انفطار(82) و 4 تین(95) توجّه فرمایید. راغب گفته است: «کبد السماء»، یعنی میانه آسمان. ضمناً «کبد» به معنی مشقّت و سختی هم هست، ولی پذیرش این معنی در اینجا مغایر با آیات فراوانی از قرآن است؛ از جمله: آیات 185 بقره(2) یرید اللّه بکم الیسر و لا یرید بکم العسر و 38 بقره(2) ، 19 و 20 عبس(80) ، 5 -7 لیل(92)، بخش پایانی دو آیه 4 و 7 طلاق(65) ، 5 و 6 انشراح(94) و غیره. مجموعه دو آیه 4 و 5 این سوره را با در نظر گرفتن همین معنی برای «کبد»، با مجموعه دو آیه 4 و 5 تین(95) مقایسه فرمایید؛ بیان واحدی را استنباط خواهید کرد.

به آیات 3 انسان(76) و 8 شمس(91) و نیمه اوّل آیه 29 کهف(18) توجّه فرمایید.