وَ بَشِّرِ الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ أَنَّ لَهُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهارُ كُلَّما رُزِقُوا مِنْها مِنْ ثَمَرَةٍ رِزْقاً قالُوا هذَا الَّذِي رُزِقْنا مِنْ قَبْلُ وَ أُتُوا بِهِ مُتَشابِهاً وَ لَهُمْ فِيها أَزْواجٌ مُطَهَّرَةٌ وَ هُمْ فِيها خالِدُونَ ﴿۲۵﴾
به مؤمنانِ نیک‌رفتار بشارت ده که باغهایی [از بهشت در انتظار] دارند که نهرها در دامن آن جاری است؛ هر گاه از میوه‌های آن برخوردار شوند، گویند: این همان است که پیش از این [در دنیا] روزی ما شده بود، در حالی که شبیه آن به ایشان داده شده بود [نه خود آن] در آنجا همسرانی پاک [و زیبا] دارند(1) و در آن بهشت جاودانه به سر خواهند برد.5
بقره (2)
25
اوصاف این همسران را در آیات 48 صافات(37) ، 22 و 23 واقعه(56) و 33 نبأ(78) ملاحظه فرمایید.
إِنَّ اللَّهَ لا يَسْتَحْيِي أَنْ يَضْرِبَ مَثَلاً ما بَعُوضَةً فَما فَوْقَها فَأَمَّا الَّذِينَ آمَنُوا فَيَعْلَمُونَ أَنَّهُ الْحَقُّ مِنْ رَبِّهِمْ وَ أَمَّا الَّذِينَ كَفَرُوا فَيَقُولُونَ ما ذا أَرادَ اللَّهُ بِهذا مَثَلاً يُضِلُّ بِهِ كَثِيراً وَ يَهْدِي بِهِ كَثِيراً وَ ما يُضِلُّ بِهِ إِلاَّ الْفاسِقِينَ ﴿۲۶﴾
خدا شرم ندارد که پشه‌ای [کوچک] و فراتر از آن را به مَثَل آرد(1). کسانی که ایمان دارند، می‌دانند که آن [مَثَل] حق است از جانب صاحب‌اختیارشان [و از آن پند می‌گیرند]؛ امّا انکارورزان خواهند گفت: خدا از این مثل چه منظوری داشت؟ [خدا با بیان این امثال] عدّه‌ای را [که مستوجب آنند،] حیران و گمراه می‌کند(2) و بسیاری را به راه می‌آورد(3)؛ و[لی] تنها منحرفان را با آن گمراه می‌کند(4).5
بقره (2)
26
در عبارت «مثلاً ما» حرف «ما» زائد است و برای روانی کلام آمده.
با آیه 27 ابراهیم(14) و یضل اللّه الظالمین مقایسه فرمایید.
با آیه 16 مائده(5) یهدی به اللّه من اتبع رضوانه مقایسه فرمایید.
به آیه 5 صف(61) فلما زاغوا ازاغ اللّه قلوبهم توجّه فرمایید.
الَّذِينَ يَنْقُضُونَ عَهْدَ اللَّهِ مِنْ بَعْدِ مِيثاقِهِ وَ يَقْطَعُونَ ما أَمَرَ اللَّهُ بِهِ أَنْ يُوصَلَ وَ يُفْسِدُونَ فِي الْأَرْضِ أُولئِكَ هُمُ الْخاسِرُونَ ﴿۲۷﴾
همانان که پیمان خدا را پس از بستن آن می‌شکنند(1) و روابط [نیکوی خویشاوندی] را(2) که خدا به برقراری آن فرمان داده است، می‌گسلند و در زمین تبهکاری می‌کنند؛ آنان زیانکارند.5
بقره (2)
27
اشاره به فرمان خدا و پیمان فطری است که در آیات 60 و 61 یس(36) آمده است.
برای توجیه آنچه به جای موصول قرار داده‌ایم، به آیه 22 محمّد(47) توجّه فرمایید.
كَيْفَ تَكْفُرُونَ بِاللَّهِ وَ كُنْتُمْ أَمْواتاً فَأَحْياكُمْ ثُمَّ يُمِيتُكُمْ ثُمَّ يُحْيِيكُمْ ثُمَّ إِلَيْهِ تُرْجَعُونَ ﴿۲۸﴾
چگونه خدا را انکار می‌کنید در حالی که ماده‌ای بی‌روح بودید و شما را حیات بخشید؛ آنگاه دستخوش مرگ می‌گرداند و باز زنده خواهد کرد، آنگاه به پیشگاه او بازگردانده می‌شوید.5
بقره (2)
28
هُوَ الَّذِي خَلَقَ لَكُمْ ما فِي الْأَرْضِ جَمِيعاً ثُمَّ اسْتَوى إِلَى السَّماءِ فَسَوَّاهُنَّ سَبْعَ سَماواتٍ وَ هُوَ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمٌ ﴿۲۹﴾
اوست که هر چه در زمین است یکسره به سود شما آفرید، آنگاه به آسمان پرداخت(1) و آن را [به صورت] هفت آسمان(2) سامان داد؛ و او به هر چیزی داناست.5
بقره (2)
29
واژه «ثمّ» در اینجا ترتیب زمانی را نمی‌رساند، تأخیر بیانی است و همان‌گونه که در آیه 11 فصلت(41) آمده است، آسمان قبلاً به صورت دود (یا گازهای متراکم) خلق شده بود و در آیات 27-32 نازعات(79) نیز به روشنی آمده که زمین بعد از آسمانها به وجود آمده است.
عدد هفت در قرآن به عنوان عدد تکثیر نیز به کار رفته است؛ به آیه 27 لقمان(31) توجه فرمایید.