وَ لَوْ أَنَّ أَهْلَ الْقُرى آمَنُوا وَ اتَّقَوْا لَفَتَحْنا عَلَيْهِمْ بَرَكاتٍ مِنَ السَّماءِ وَ الْأَرْضِ وَ لكِنْ كَذَّبُوا فَأَخَذْناهُمْ بِما كانُوا يَكْسِبُونَ ﴿۹۶﴾
اگر مردم [آن] شهرها با ایمان و پرواپیشه بودند، برکات آسمان و زمین را به رویشان می‌گشودیم، ولی [پیام ما را] دروغ شمردند و ما [هم] به [سزای] دستاوردشان آنان را گرفتار ساختیم(1).
سوره اعراف (7) آیه 96
صفحه
163
سوره
اعراف (7)
آیه
96
1
مفهوم آیه به بیان دیگر در آیه 52 هود(11) آمده است.
أَ فَأَمِنَ أَهْلُ الْقُرى أَنْ يَأْتِيَهُمْ بَأْسُنا بَياتاً وَ هُمْ نائِمُونَ ﴿۹۷﴾
مگر مردم شهرها ایمنند از اینکه سختگیری ما شب هنگام که به خواب فرو رفته‌اند، آنان را فرا گیرد؟
سوره اعراف (7) آیه 97
صفحه
163
سوره
اعراف (7)
آیه
97
أَ وَ أَمِنَ أَهْلُ الْقُرى أَنْ يَأْتِيَهُمْ بَأْسُنا ضُحًى وَ هُمْ يَلْعَبُونَ ﴿۹۸﴾
یا مردم شهرها ایمنند از اینکه سختگیری ما به هنگام نیمروز که سرگرم بازی‌اند، فرا گیردشان؟
سوره اعراف (7) آیه 98
صفحه
163
سوره
اعراف (7)
آیه
98
أَ فَأَمِنُوا مَكْرَ اللَّهِ فَلا يَأْمَنُ مَكْرَ اللَّهِ إِلاَّ الْقَوْمُ الْخاسِرُونَ ﴿۹۹﴾
و آیا از دسیسه خدا در امانند(1) [که غافل نشسته‌اند]؟ در حالی که از دسیسه خدا جز زیانکاران احساس ایمنی نخواهند کرد.
سوره اعراف (7) آیه 99
صفحه
163
سوره
اعراف (7)
آیه
99
1
برای درک چگونگی مکر خدا به آیه 182 اعراف(7) توجّه فرمایید.
أَ وَ لَمْ يَهْدِ لِلَّذِينَ يَرِثُونَ الْأَرْضَ مِنْ بَعْدِ أَهْلِها أَنْ لَوْ نَشاءُ أَصَبْناهُمْ بِذُنُوبِهِمْ وَ نَطْبَعُ عَلى قُلُوبِهِمْ فَهُمْ لا يَسْمَعُونَ ﴿۱۰۰﴾
آیا برای کسانی که زمین را پس از [هلاک] صاحبان [قبلی ا] ش به ارث می‌برند، روشن نشده است که اگر می‌خواستیم آنان را [نیز] به [کیفر] گناهانشان گرفتار می‌کردیم و بر دلهاشان مُهر [غفلت] می‌نهادیم که [حقایق را] نشنوند؟
سوره اعراف (7) آیه 100
صفحه
163
سوره
اعراف (7)
آیه
100
تِلْكَ الْقُرى نَقُصُّ عَلَيْكَ مِنْ أَنْبائِها وَ لَقَدْ جاءَتْهُمْ رُسُلُهُمْ بِالْبَيِّناتِ فَما كانُوا لِيُؤْمِنُوا بِما كَذَّبُوا مِنْ قَبْلُ كَذلِكَ يَطْبَعُ اللَّهُ عَلى قُلُوبِ الْكافِرِينَ ﴿۱۰۱﴾
این سرزمینهایی است که پاره‌ای از اخبارش را بر تو حکایت می‌کنیم؛ و رسولانشان نشانه‌های روشن بر ایشان عرضه کردند، ولی آنان بر آن نبودند که به آنچه که قبلاً دروغ می‌شمردند، ایمان آورند. خدا این گونه بر دلهای انکارورزان مهر [غفلت] می‌نهد(1)
سوره اعراف (7) آیه 101
صفحه
163
سوره
اعراف (7)
آیه
101
1
با آیه 155 نساء(4) مقایسه فرمایید.
وَ ما وَجَدْنا لِأَكْثَرِهِمْ مِنْ عَهْدٍ وَ إِنْ وَجَدْنا أَكْثَرَهُمْ لَفاسِقِينَ ﴿۱۰۲﴾
در بیشترشان [وفای به] هیچ عهدی ندیدیم؛ و منحرف و بزهکار تشخیصشان دادیم.
سوره اعراف (7) آیه 102
صفحه
163
سوره
اعراف (7)
آیه
102
ثُمَّ بَعَثْنا مِنْ بَعْدِهِمْ مُوسى بِآياتِنا إِلى فِرْعَوْنَ وَ مَلاَئِهِ فَظَلَمُوا بِها فَانْظُرْ كَيْفَ كانَ عاقِبَةُ الْمُفْسِدِينَ ﴿۱۰۳﴾
پس از پیامبران گذشته، موسی را با آیات خویش بر فرعون(1) و سران [قوم] ش برانگیختیم، امّا آنان [با تکذیب خود] نسبت به آیات ما ستم [و ناسپاسی] کردند(2)؛ ببین سرانجام تبهکاران چگونه بود!
سوره اعراف (7) آیه 103
صفحه
163
سوره
اعراف (7)
آیه
103
1
لغت «فرعون» در اصل مصری است و از کلمات دخیله در زمان عرب می‌باشد که لغات متعدد از قبیل «متفرعن» و «تفرعن» از آن ساخته شده است.
2
برای درک معنی و مفهوم «ظلم» در اینجا، به آیات 13 و 14 نمل(27) که روشن‌تر بیان شده است توجّه فرمایید.
وَ قالَ مُوسى يا فِرْعَوْنُ إِنِّي رَسُولٌ مِنْ رَبِّ الْعالَمِينَ ﴿۱۰۴﴾
موسی گفت: ای فرعون(1)، من رسولی از سوی صاحب‌اختیار جهانیانم؛
سوره اعراف (7) آیه 104
صفحه
163
سوره
اعراف (7)
آیه
104
1
«فرعون» لقب عمومی شاهان مصر باستان است و فرعون زمان موسی طبق نقل تاریخ، رامسس دوّم بوده است.