سوره شمس (91) - خورشید
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
به نام خدای گستردهمهر [و] جاودانمهر
صفحه
-
سوره
شمس (91)
آیه
-
وَ الشَّمْسِ وَ ضُحاها ﴿۱﴾
سوگند به خورشید و تابندگیاش،
سوره شمس (91) آیه 1
صفحه
595
سوره
شمس (91)
آیه
1
وَ الْقَمَرِ إِذا تَلاها ﴿۲﴾
و به ماه، آنگاه که از پی خورشید برآید،
سوره شمس (91) آیه 2
صفحه
595
سوره
شمس (91)
آیه
2
وَ النَّهارِ إِذا جَلاَّها ﴿۳﴾
و به روز، چون زمین را پدیدار کند،
سوره شمس (91) آیه 3
صفحه
595
سوره
شمس (91)
آیه
3
وَ اللَّيْلِ إِذا يَغْشاها ﴿۴﴾
و به شب، چون آن را فرو پوشد،
سوره شمس (91) آیه 4
صفحه
595
سوره
شمس (91)
آیه
4
وَ السَّماءِ وَ ما بَناها ﴿۵﴾
و سوگند به آسمان و آن که بنایش کرد،
سوره شمس (91) آیه 5
صفحه
595
سوره
شمس (91)
آیه
5
وَ الْأَرْضِ وَ ما طَحاها ﴿۶﴾
و به زمین و آن که آن را گسترد،
سوره شمس (91) آیه 6
صفحه
595
سوره
شمس (91)
آیه
6
وَ نَفْسٍ وَ ما سَوَّاها ﴿۷﴾
و سوگند به نفس آدمی و آن که سامانش بخشید،
سوره شمس (91) آیه 7
صفحه
595
سوره
شمس (91)
آیه
7
فَأَلْهَمَها فُجُورَها وَ تَقْواها ﴿۸﴾
و بزهکاری و تقوایش را به او الهام کرد،
سوره شمس (91) آیه 8
صفحه
595
سوره
شمس (91)
آیه
8
قَدْ أَفْلَحَ مَنْ زَكَّاها ﴿۹﴾
که هر کس در پاکی نفس کوشید، رستگار شد.
سوره شمس (91) آیه 9
صفحه
595
سوره
شمس (91)
آیه
9
وَ قَدْ خابَ مَنْ دَسَّاها ﴿۱۰﴾
و هر که نفس را [به گناه] آلود، باخت.
سوره شمس (91) آیه 10
صفحه
595
سوره
شمس (91)
آیه
10