خَلَقَ الْإِنْسانَ ﴿۳﴾
انسان را آفرید،
سوره رحمان (55) آیه 3
صفحه
531
سوره
رحمان (55)
آیه
3
عَلَّمَهُ الْبَيانَ ﴿۴﴾
[و] سخن گفتنش آموخت.
سوره رحمان (55) آیه 4
صفحه
531
سوره
رحمان (55)
آیه
4
الشَّمْسُ وَ الْقَمَرُ بِحُسْبانٍ ﴿۵﴾
خورشید و ماه با حسابی [دقیق] در گردشند(1).
سوره رحمان (55) آیه 5
صفحه
531
سوره
رحمان (55)
آیه
5
1
به آیه 5 یونس(10) و نیمه اوّل آیه 189 بقره(2) و 12 اسراء(17) توجّه فرمایید.
وَ النَّجْمُ وَ الشَّجَرُ يَسْجُدانِ ﴿۶﴾
ستاره و درخت [و هر موجود دیگر، با تبعیت از قوانین تکوینی جهان] به سجده مشغولند(1).
سوره رحمان (55) آیه 6
صفحه
531
سوره
رحمان (55)
آیه
6
1
منظور این است که از ستاره تا درخت همه چیز در حال سجده است. برای توجیه ترجمه، و افزودن عبارت «و هر موجود دیگر»، این آیه را با نیمه اول آیه 18 حج(22) که همین معنی و مفهوم به بیان کاملتر در آن مطرح شده، مقایسه فرمایید؛ به آیه 49 نحل(16) هم توجه فرمایید.
وَ السَّماءَ رَفَعَها وَ وَضَعَ الْمِيزانَ ﴿۷﴾
و آسمان را برافراشت و میزان [عدالت] را مقرّر داشت،
سوره رحمان (55) آیه 7
صفحه
531
سوره
رحمان (55)
آیه
7
أَلاَّ تَطْغَوْا فِي الْمِيزانِ ﴿۸﴾
که در سنجش تعدی نکنید؛
سوره رحمان (55) آیه 8
صفحه
531
سوره
رحمان (55)
آیه
8
وَ أَقِيمُوا الْوَزْنَ بِالْقِسْطِ وَ لا تُخْسِرُوا الْمِيزانَ ﴿۹﴾
و سنجش [حقوق دیگران] را به عدالت برآورد کنید و در سنجش زیان مرسانید.
سوره رحمان (55) آیه 9
صفحه
531
سوره
رحمان (55)
آیه
9
وَ الْأَرْضَ وَضَعَها لِلْأَنامِ ﴿۱۰﴾
زمین را برای [زندگی] آدمیان مقرّر داشت،
سوره رحمان (55) آیه 10
صفحه
531
سوره
رحمان (55)
آیه
10
فِيها فاكِهَةٌ وَ النَّخْلُ ذاتُ الْأَكْمامِ ﴿۱۱﴾
که در آن [هرگونه] میوه و درختان خرما [با شکوفههای] پوشش دار(1) است.
سوره رحمان (55) آیه 11
صفحه
531
سوره
رحمان (55)
آیه
11
1
اکمام: جمع کمّ: غلاف.
وَ الْحَبُّ ذُو الْعَصْفِ وَ الرَّيْحانُ ﴿۱۲﴾
و [نیز] حبوباتِ برگدار و گیاهانِ خوشبو؛
سوره رحمان (55) آیه 12
صفحه
531
سوره
رحمان (55)
آیه
12