وَ الْأَرْضَ وَضَعَها لِلْأَنامِ ﴿۱۰﴾
زمین را برای [زندگی] آدمیان مقرّر داشت،
سوره رحمان (55) آیه 10
صفحه
531
سوره
رحمان (55)
آیه
10
فِيها فاكِهَةٌ وَ النَّخْلُ ذاتُ الْأَكْمامِ ﴿۱۱﴾
که در آن [هرگونه] میوه و درختان خرما [با شکوفههای] پوشش دار(1) است.
سوره رحمان (55) آیه 11
صفحه
531
سوره
رحمان (55)
آیه
11
1
اکمام: جمع کمّ: غلاف.
وَ الْحَبُّ ذُو الْعَصْفِ وَ الرَّيْحانُ ﴿۱۲﴾
و [نیز] حبوباتِ برگدار و گیاهانِ خوشبو؛
سوره رحمان (55) آیه 12
صفحه
531
سوره
رحمان (55)
آیه
12
فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ ﴿۱۳﴾
پس کدام یک از مظاهر قدرتِ(1) صاحباختیارتان را انکار میکنید؟!
سوره رحمان (55) آیه 13
صفحه
531
سوره
رحمان (55)
آیه
13
1
آلاء: جمع اِلْی بر وزن اِسم. سعدی علیه الرّحمه، مضمون این آیه را به زیبایی سروده است : چشمی که تو را بیند و در قدرت بیچون مدهوش نماند نتوان گفت که بیناست.
خَلَقَ الْإِنْسانَ مِنْ صَلْصالٍ كَالْفَخَّارِ ﴿۱۴﴾
انسان را از گِلی همچون سفال آفرید،
سوره رحمان (55) آیه 14
صفحه
531
سوره
رحمان (55)
آیه
14
وَ خَلَقَ الْجَانَّ مِنْ مارِجٍ مِنْ نارٍ ﴿۱۵﴾
و جن(1) را از شعلهای از آتش؛
سوره رحمان (55) آیه 15
صفحه
531
سوره
رحمان (55)
آیه
15
1
جان و جن هر دو به یک معنی است.
فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ ﴿۱۶﴾
پس کدام یک از مظاهر قدرتِ صاحباختیارتان را انکار میکنید؟!
سوره رحمان (55) آیه 16
صفحه
531
سوره
رحمان (55)
آیه
16
رَبُّ الْمَشْرِقَيْنِ وَ رَبُّ الْمَغْرِبَيْنِ ﴿۱۷﴾
[اوست] صاحباختیار مشرقها و مغربها(1)؛
سوره رحمان (55) آیه 17
صفحه
532
سوره
رحمان (55)
آیه
17
1
در کلام عرب گاهی جمع را تثنیه میآورند و مثنّی به طور کلی گاهی بر جمع نیز دلالت دارد. دو کلمه مطرح شده در این آیه، در آیات دیگر قرآن هم به صورت مشارق و مغارب آمده است؛ مثل آیات 137 اعراف(7) ، 5 صافات(37) و 40 معارج(70)؛ کلمه «مثنی» در آیه 46 سبأ(34) از همین مقوله است.
فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ ﴿۱۸﴾
پس کدام یک از مظاهر قدرتِ صاحباختیارتان را انکار میکنید؟!
سوره رحمان (55) آیه 18
صفحه
532
سوره
رحمان (55)
آیه
18
مَرَجَ الْبَحْرَيْنِ يَلْتَقِيانِ ﴿۱۹﴾
دو دریا را [به هم] پیوست تا مجتمع شوند،
سوره رحمان (55) آیه 19
صفحه
532
سوره
رحمان (55)
آیه
19