وَ إِنِ امْرَأَةٌ خافَتْ مِنْ بَعْلِها نُشُوزاً أَوْ إِعْراضاً فَلا جُناحَ عَلَيْهِما أَنْ يُصْلِحا بَيْنَهُما صُلْحاً وَ الصُّلْحُ خَيْرٌ وَ أُحْضِرَتِ الْأَنْفُسُ الشُّحَّ وَ إِنْ تُحْسِنُوا وَ تَتَّقُوا فَإِنَّ اللَّهَ كانَ بِما تَعْمَلُونَ خَبِيراً ﴿۱۲۸﴾
اگر زنی از بی‌توجهی و رویگردانی شوهرش ترس داشت، ایرادی بر آنان نیست که [با پاره‌ای گذشتها] میان خود به گونه‌ای آشتی و سازش برقرار کنند؛ که سازش [با گذشت از برخی از حقوق] بهتر [از جدایی] است؛ نفوس در معرض بخل [و فرومایگی] قرار گرفته است [که اختلاف به سازش نمی‌انجامد(1)]؛ و اگر نیکویی و پروا کنید، محقّقاً خدا از آنچه می‌کنید آگاه است.
سوره نساء (4) آیه 128
صفحه
99
سوره
نساء (4)
آیه
128
1
به بخش انتهایی آیه 9 حشر(59) توجّه فرمایید.
وَ لَنْ تَسْتَطِيعُوا أَنْ تَعْدِلُوا بَيْنَ النِّساءِ وَ لَوْ حَرَصْتُمْ فَلا تَمِيلُوا كُلَّ الْمَيْلِ فَتَذَرُوها كَالْمُعَلَّقَةِ وَ إِنْ تُصْلِحُوا وَ تَتَّقُوا فَإِنَّ اللَّهَ كانَ غَفُوراً رَحِيماً ﴿۱۲۹﴾
هرگز نمی‌توانید میان زنان [از همه جهات] به عدالت رفتار کنید، هرچند که مصرّ باشید؛ پس [لااقل از یکی] به تمامی دوری نکنید که او را بلاتکلیف رها سازید(1)؛ و اگر سازش و پرهیزکاری کنید، [بدانید که] خدا آمرزگاری است مهربان.
سوره نساء (4) آیه 129
صفحه
99
سوره
نساء (4)
آیه
129
1
فعل «وذر» به معنی ترک کردن و رها کردن چیزی است و فقط در صیغه مضارع و امر استعمال دارد و در مواردی که به فعل ماضی نیاز باشد از فعل «ت ر ک» استفاده می‌شود.
وَ إِنْ يَتَفَرَّقا يُغْنِ اللَّهُ كُلاًّ مِنْ سَعَتِهِ وَ كانَ اللَّهُ واسِعاً حَكِيماً ﴿۱۳۰﴾
اگر متارکه بین آنان [اجتناب ناپذیر] شد، [هیچ کدام خود را باخته تصوّر نکنند که] خدا هر یک را به توان خویش بی‌نیاز خواهد کرد، که خدا فراخی‌بخش و فرزانه است.
سوره نساء (4) آیه 130
صفحه
99
سوره
نساء (4)
آیه
130
وَ لِلَّهِ ما فِي السَّماواتِ وَ ما فِي الْأَرْضِ وَ لَقَدْ وَصَّيْنَا الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتابَ مِنْ قَبْلِكُمْ وَ إِيَّاكُمْ أَنِ اتَّقُوا اللَّهَ وَ إِنْ تَكْفُرُوا فَإِنَّ لِلَّهِ ما فِي السَّماواتِ وَ ما فِي الْأَرْضِ وَ كانَ اللَّهُ غَنِيًّا حَمِيداً ﴿۱۳۱﴾
هر چه در آسمانها و زمین است متعلّق به خداست، به شما و آنان که قبل از شما اهل‌کتاب بودند، سفارش کردیم که در برابر خدا پروا کنید(1)؛ و اگر انکار ورزید [به خود زیان رسانده‌اید]؛ هر چه در آسمانها و زمین است متعلّق به خداست؛ و خدا بی‌نیاز و شایسته ستایش است.
سوره نساء (4) آیه 131
صفحه
99
سوره
نساء (4)
آیه
131
1
تقوی همان نیروی تسلّط بر نفس و کنترل آن در برابر تمایلات نفس است. معنی دقیق تقوی، خویشتن‌بانی است.
وَ لِلَّهِ ما فِي السَّماواتِ وَ ما فِي الْأَرْضِ وَ كَفى بِاللَّهِ وَكِيلاً ﴿۱۳۲﴾
هر چه در آسمانها و زمین است متعلّق به خداست؛ و خدا به عنوان کارگزار کافی است.
سوره نساء (4) آیه 132
صفحه
99
سوره
نساء (4)
آیه
132
إِنْ يَشَأْ يُذْهِبْكُمْ أَيُّهَا النَّاسُ وَ يَأْتِ بِآخَرِينَ وَ كانَ اللَّهُ عَلى ذلِكَ قَدِيراً ﴿۱۳۳﴾
ای مردم، اگر [خدا] بخواهد، شما را [از میان] می‌برد و افراد دیگری را می‌آورد(1)؛ و خدا بر این کار تواناست.
سوره نساء (4) آیه 133
صفحه
99
سوره
نساء (4)
آیه
133
1
مفهوم آیه به بیان دیگر در آیات 133 انعام(6) و 19 و 20 ابراهیم(14) آمده است.
مَنْ كانَ يُرِيدُ ثَوابَ الدُّنْيا فَعِنْدَ اللَّهِ ثَوابُ الدُّنْيا وَ الْآخِرَةِ وَ كانَ اللَّهُ سَمِيعاً بَصِيراً ﴿۱۳۴﴾
هر که [فقط] پاداش دنیا را می‌خواهد، [بداند که] پاداش دنیا و آخرت در اختیار خداست(1)؛ و خدا شنوا و بیناست.
سوره نساء (4) آیه 134
صفحه
99
سوره
نساء (4)
آیه
134
1
به آیه 7 روم(30) توجّه فرمایید.
يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا كُونُوا قَوَّامِينَ بِالْقِسْطِ شُهَداءَ لِلَّهِ وَ لَوْ عَلى أَنْفُسِكُمْ أَوِ الْوالِدَيْنِ وَ الْأَقْرَبِينَ إِنْ يَكُنْ غَنِيًّا أَوْ فَقِيراً فَاللَّهُ أَوْلى بِهِما فَلا تَتَّبِعُوا الْهَوى أَنْ تَعْدِلُوا وَ إِنْ تَلْوُوا أَوْ تُعْرِضُوا فَإِنَّ اللَّهَ كانَ بِما تَعْمَلُونَ خَبِيراً ﴿۱۳۵﴾
ای ایمان‌آوردگان، همواره برای عدالت ایستاده باشید و برای خدا گواهی دهید، هرچند که به زیان خودتان یا پدر و مادر و نزدیکان[تان] باشد؛ خواه [طرف مورد شهادت] بی‌نیاز باشد یا نیازمند، [در هر حال] خدا نسبت به [رعایت حال] فقیر و غنی(1) سزاوارتر است؛ پس پیرو هوای نفس مباشید، که از عدالت بازمی‌مانید؛ و اگر [شهادت را] تحریف یا [از ادای آن] روی گردانید، محقّقاً خدا از آنچه می‌کنید آگاه است(2).
سوره نساء (4) آیه 135
صفحه
100
سوره
نساء (4)
آیه
135
1
ضمیر تثنیه به فقیر و غنی بازمی‌گردد.
2
معنی و مفهوم این آیه به بیان دیگر در آیه 8 مائده(5) آمده است.
يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا آمِنُوا بِاللَّهِ وَ رَسُولِهِ وَ الْكِتابِ الَّذِي نَزَّلَ عَلى رَسُولِهِ وَ الْكِتابِ الَّذِي أَنْزَلَ مِنْ قَبْلُ وَ مَنْ يَكْفُرْ بِاللَّهِ وَ مَلائِكَتِهِ وَ كُتُبِهِ وَ رُسُلِهِ وَ الْيَوْمِ الْآخِرِ فَقَدْ ضَلَّ ضَلالاً بَعِيداً ﴿۱۳۶﴾
ای ایمان‌آوردگان، به خدا و رسولش و کتابی که بر وی نازل کرد و کتاب [هایی] که قبلاً نازل کرده است، ایمان آورید؛ و هر که خدا و فرشتگان و کتابها و رسولانش و [نیز] روز واپسین را انکار کند، در گمراهی بی‌پایانی افتاده است.
سوره نساء (4) آیه 136
صفحه
100
سوره
نساء (4)
آیه
136
إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا ثُمَّ كَفَرُوا ثُمَّ آمَنُوا ثُمَّ كَفَرُوا ثُمَّ ازْدادُوا كُفْراً لَمْ يَكُنِ اللَّهُ لِيَغْفِرَ لَهُمْ وَ لا لِيَهْدِيَهُمْ سَبِيلاً ﴿۱۳۷﴾
افرادی که ایمان آوردند و سپس انکار کردند و باز ایمان آوردند و دگربار به راه انکار رفتند و بر انکار خود افزودند، خدا بر آن نیست که بیامرزدشان و به راهی هدایتشان کند(1).
سوره نساء (4) آیه 137
صفحه
100
سوره
نساء (4)
آیه
137
1
موضوع ارتداد در نیمه دوم آیه 217 بقره(2) و نیز آیه 90 آل‌عمران(3) هم آمده است، به طوری که ملاحظه می‌شود، برای ارتداد دینی مجازات دنیوی تعیین نشده، فقط به جزای آخرتی اشاره شده است.