يا حَسْرَةً عَلَى الْعِبادِ ما يَأْتِيهِمْ مِنْ رَسُولٍ إِلاَّ كانُوا بِهِ يَسْتَهْزِؤُنَ ﴿۳۰﴾
دریغ بر این بندگان که هیچ رسولی بر آنان نمی‌آمد، مگر اینکه به استهزایش می‌گرفتند(1)!
سوره یس (36) آیه 30
صفحه
442
سوره
یس (36)
آیه
30
1
به آیه 15 بقره(2) توجّه فرمایید؛ ضمناً گفتارشان را ضمن این استهزاء در آیات 34 و 35 سبأ(34) ملاحظه فرمایید.
أَ لَمْ يَرَوْا كَمْ أَهْلَكْنا قَبْلَهُمْ مِنَ الْقُرُونِ أَنَّهُمْ إِلَيْهِمْ لا يَرْجِعُونَ ﴿۳۱﴾
مگر ندیده‌اند و [نمی‌دانند] که قبل از آنان چه بسیار نسلها را هلاک کردیم(1) که دیگر به سوی اینان بازنمی‌گردند.
سوره یس (36) آیه 31
صفحه
442
سوره
یس (36)
آیه
31
1
و این هلاک و نابودی نتیجه عمل خودشان بود، به آیه 44 یونس(10) توجّه فرمایید.
وَ إِنْ كُلٌّ لَمَّا جَمِيعٌ لَدَيْنا مُحْضَرُونَ ﴿۳۲﴾
و بدون استثناء [روز رستاخیز] همه به پیشگاه ما احضار خواهند شد.
سوره یس (36) آیه 32
صفحه
442
سوره
یس (36)
آیه
32
وَ آيَةٌ لَهُمُ الْأَرْضُ الْمَيْتَةُ أَحْيَيْناها وَ أَخْرَجْنا مِنْها حَبًّا فَمِنْهُ يَأْكُلُونَ ﴿۳۳﴾
و زمینِ خزان‌زده و خشک برای آنان نشانه‌ای است [از قدرت ما] که حیاتش بخشیدیم و دانه[ها]یی از آن رویاندیم که از آن می‌خورند.
سوره یس (36) آیه 33
صفحه
442
سوره
یس (36)
آیه
33
وَ جَعَلْنا فِيها جَنَّاتٍ مِنْ نَخِيلٍ وَ أَعْنابٍ وَ فَجَّرْنا فِيها مِنَ الْعُيُونِ ﴿۳۴﴾
و در آن [زمین] باغهایی از درختان خرما و انگور پدید آوردیم و چشمه‌سارها در آن روان ساختیم،
سوره یس (36) آیه 34
صفحه
442
سوره
یس (36)
آیه
34
لِيَأْكُلُوا مِنْ ثَمَرِهِ وَ ما عَمِلَتْهُ أَيْدِيهِمْ أَ فَلا يَشْكُرُونَ ﴿۳۵﴾
تا از ثمرات آن که نه دستهای خودشان [بلکه دست ما] آن را ساخته است، بخورند(1)؛ آیا سپاس نمی‌دارند؟
سوره یس (36) آیه 35
صفحه
442
سوره
یس (36)
آیه
35
1
به استناد آیه 71 یس(همین سوره) علی القاعده «ما» در این آیه نافیه است.
سُبْحانَ الَّذِي خَلَقَ الْأَزْواجَ كُلَّها مِمَّا تُنْبِتُ الْأَرْضُ وَ مِنْ أَنْفُسِهِمْ وَ مِمَّا لا يَعْلَمُونَ ﴿۳۶﴾
منزّه است خدایی که همه زوجها را آفرید، [اعمّ] از آنچه زمین می‌رویاند و جنسِ خودِ آدمیان و زوجهایی که [هنوز] از آن آگه نیستند(1).
سوره یس (36) آیه 36
صفحه
442
سوره
یس (36)
آیه
36
1
به آیه 49 ذاریات(51) توجّه فرمایید.
وَ آيَةٌ لَهُمُ اللَّيْلُ نَسْلَخُ مِنْهُ النَّهارَ فَإِذا هُمْ مُظْلِمُونَ ﴿۳۷﴾
شب نیز برای آنان نشانه [دیگری] است [از قدرت خدا] که روز را از آن برکنار می‌کنیم و [همه] در تاریکی فرو می‌روند.
سوره یس (36) آیه 37
صفحه
442
سوره
یس (36)
آیه
37
وَ الشَّمْسُ تَجْرِي لِمُسْتَقَرٍّ لَها ذلِكَ تَقْدِيرُ الْعَزِيزِ الْعَلِيمِ ﴿۳۸﴾
و خورشید در قرارگاه خود روان است(1)؛ این نظمی است که خدای فرا دست و دانا مقرّر داشته است.
سوره یس (36) آیه 38
صفحه
442
سوره
یس (36)
آیه
38
1
منظور حرکت خورشید و اقمارش به سمت معینی از کهکشان است که همواره با سرعت 19 کیلومتر در ثانیه ادامه دارد و 12 میلیارد سال بعد به خاموشی‌اش می‌انجامد (از کتاب زندگی و مرگ خورشید نوشته ژرژ گاموف).
وَ الْقَمَرَ قَدَّرْناهُ مَنازِلَ حَتَّى عادَ كَالْعُرْجُونِ الْقَدِيمِ ﴿۳۹﴾
برای ماه [نیز] منزلگاههایی مقرّر داشتیم تا به صورت شاخه خشک خرما [از قرص کامل به هلال] بازگردد.
سوره یس (36) آیه 39
صفحه
442
سوره
یس (36)
آیه
39