إِنَّهُ مِنْ سُلَيْمانَ وَ إِنَّهُ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ ﴿۳۰﴾
آن [نامه] از جانب سلیمان است و با «بسم اللّه الرحمن الرحیم» [آغاز شده است]؛
سوره نمل (27) آیه 30
صفحه
378
سوره
نمل (27)
آیه
30
أَلاَّ تَعْلُوا عَلَيَّ وَ أْتُونِي مُسْلِمِينَ ﴿۳۱﴾
[با این مضمون که] درصدد برتری‌جویی نسبت به من مباشید و در برابر من از در تسلیم درآیید.
سوره نمل (27) آیه 31
صفحه
378
سوره
نمل (27)
آیه
31
قالَتْ يا أَيُّهَا الْمَلَأُ أَفْتُونِي فِي أَمْرِي ما كُنْتُ قاطِعَةً أَمْراً حَتَّى تَشْهَدُونِ ﴿۳۲﴾
[آنگاه] گفت: ای سران [کشور]، در مورد مسأله‌ام نظر بدهید که بدون حضور شما هیچ کار [مهمّی] را فیصله نداده‌ام.
سوره نمل (27) آیه 32
صفحه
378
سوره
نمل (27)
آیه
32
قالُوا نَحْنُ أُولُوا قُوَّةٍ وَ أُولُوا بَأْسٍ شَدِيدٍ وَ الْأَمْرُ إِلَيْكِ فَانْظُرِي ما ذا تَأْمُرِينَ ﴿۳۳﴾
گفتند: ما نیرومند و جنگاوریم(1) و لیکن اختیار به دست توست؛ بررسی کن چه دستوری بدهی.
سوره نمل (27) آیه 33
صفحه
378
سوره
نمل (27)
آیه
33
1
لفظ «اولوا» به معنی صاحبان یا دارندگان، جمع است و مفرد آن می‌شود «ذو».
قالَتْ إِنَّ الْمُلُوكَ إِذا دَخَلُوا قَرْيَةً أَفْسَدُوها وَ جَعَلُوا أَعِزَّةَ أَهْلِها أَذِلَّةً وَ كَذلِكَ يَفْعَلُونَ ﴿۳۴﴾
[ملکه] گفت: پادشاهان هر گاه شهری(1) را تصرّف کنند، تباهش می‌کنند و عزیزان(2) آن سرزمین را ذلیل(3) می‌کنند، و پیوسته کارشان همین است.
سوره نمل (27) آیه 34
صفحه
378
سوره
نمل (27)
آیه
34
1
به زیرنویس دوم آیه 58 بقره(2) توجّه فرمایید.
2
اَعزّه: جمع عزیز: بزرگان، قدرتمندان.
3
اذلّه: جمع ذلیل: افراد حقیر و کوچک.
وَ إِنِّي مُرْسِلَةٌ إِلَيْهِمْ بِهَدِيَّةٍ فَناظِرَةٌ بِمَ يَرْجِعُ الْمُرْسَلُونَ ﴿۳۵﴾
من هدیه‌ای برای آنان می‌فرستم تا ببینم سفیران ما چه گزارشی بازمی‌آورند.
سوره نمل (27) آیه 35
صفحه
378
سوره
نمل (27)
آیه
35
فَلَمَّا جاءَ سُلَيْمانَ قالَ أَ تُمِدُّونَنِ بِمالٍ فَما آتانِيَ اللَّهُ خَيْرٌ مِمَّا آتاكُمْ بَلْ أَنْتُمْ بِهَدِيَّتِكُمْ تَفْرَحُونَ ﴿۳۶﴾
هنگامی که [سفیر] نزد سلیمان آمد، [سلیمان] گفت: آیا می‌خواهید کمک مالی به من بدهید؟ آنچه خدا در اختیار من قرار داده، بهتر است از آنچه به شما داده است؛ شمایید که به هدیه خویش شادمانید.
سوره نمل (27) آیه 36
صفحه
379
سوره
نمل (27)
آیه
36
ارْجِعْ إِلَيْهِمْ فَلَنَأْتِيَنَّهُمْ بِجُنُودٍ لا قِبَلَ لَهُمْ بِها وَ لَنُخْرِجَنَّهُمْ مِنْها أَذِلَّةً وَ هُمْ صاغِرُونَ ﴿۳۷﴾
نزد ایشان بازگرد؛ با سپاهی بر آنان روی می‌آوریم که توان مقابله با آن را نخواهند داشت و با حقارت از آنجا بیرونشان می‌رانیم.
سوره نمل (27) آیه 37
صفحه
379
سوره
نمل (27)
آیه
37
قالَ يا أَيُّهَا الْمَلَؤُا أَيُّكُمْ يَأْتِينِي بِعَرْشِها قَبْلَ أَنْ يَأْتُونِي مُسْلِمِينَ ﴿۳۸﴾
[آنگاه] گفت: ای سران [سپاه]، کدام یک از شما تخت او را قبل از آنکه به حال تسلیم نزد من آیند، برایم می‌آورد؟
سوره نمل (27) آیه 38
صفحه
379
سوره
نمل (27)
آیه
38
قالَ عِفْرِيتٌ مِنَ الْجِنِّ أَنَا آتِيكَ بِهِ قَبْلَ أَنْ تَقُومَ مِنْ مَقامِكَ وَ إِنِّي عَلَيْهِ لَقَوِيٌّ أَمِينٌ ﴿۳۹﴾
یکی از جنّیانِ درشت اندام گفت: من آن را قبل از آنکه از مجلس خویش برخیزی، به حضور تو می‌آورم(1) و برای این کار توانا و قابل اعتماد هستم.
سوره نمل (27) آیه 39
صفحه
379
سوره
نمل (27)
آیه
39
1
در مورد این عاملانِ کارهای فوق‌العاده، به نیمه دوّم آیه 12 سبأ(34) توجّه فرمایید.