اللَّهُ لا إِلهَ إِلاَّ هُوَ رَبُّ الْعَرْشِ الْعَظِيمِ ﴿۲۶﴾
خدا، که معبودی جز او نیست، صاحب‌اختیار عرش بزرگ است.
سوره نمل (27) آیه 26
صفحه
378
سوره
نمل (27)
آیه
26
قالَ سَنَنْظُرُ أَ صَدَقْتَ أَمْ كُنْتَ مِنَ الْكاذِبِينَ ﴿۲۷﴾
[سلیمان] گفت: خواهیم دید که راست می‌گویی یا دروغ‌پردازی.
سوره نمل (27) آیه 27
صفحه
378
سوره
نمل (27)
آیه
27
اذْهَبْ بِكِتابِي هذا فَأَلْقِهْ إِلَيْهِمْ ثُمَّ تَوَلَّ عَنْهُمْ فَانْظُرْ ما ذا يَرْجِعُونَ ﴿۲۸﴾
اینک نامه مرا ببر و بر آنها بیفکن، آنگاه دور شو و ببین چه واکنشی نشان می‌دهند.
سوره نمل (27) آیه 28
صفحه
378
سوره
نمل (27)
آیه
28
قالَتْ يا أَيُّهَا الْمَلَأُ إِنِّي أُلْقِيَ إِلَيَّ كِتابٌ كَرِيمٌ ﴿۲۹﴾
[ملکه سبا] گفت: ای سران [کشور]، نامه جالبی به من رسیده است.
سوره نمل (27) آیه 29
صفحه
378
سوره
نمل (27)
آیه
29
إِنَّهُ مِنْ سُلَيْمانَ وَ إِنَّهُ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ ﴿۳۰﴾
آن [نامه] از جانب سلیمان است و با «بسم اللّه الرحمن الرحیم» [آغاز شده است]؛
سوره نمل (27) آیه 30
صفحه
378
سوره
نمل (27)
آیه
30
أَلاَّ تَعْلُوا عَلَيَّ وَ أْتُونِي مُسْلِمِينَ ﴿۳۱﴾
[با این مضمون که] درصدد برتری‌جویی نسبت به من مباشید و در برابر من از در تسلیم درآیید.
سوره نمل (27) آیه 31
صفحه
378
سوره
نمل (27)
آیه
31
قالَتْ يا أَيُّهَا الْمَلَأُ أَفْتُونِي فِي أَمْرِي ما كُنْتُ قاطِعَةً أَمْراً حَتَّى تَشْهَدُونِ ﴿۳۲﴾
[آنگاه] گفت: ای سران [کشور]، در مورد مسأله‌ام نظر بدهید که بدون حضور شما هیچ کار [مهمّی] را فیصله نداده‌ام.
سوره نمل (27) آیه 32
صفحه
378
سوره
نمل (27)
آیه
32
قالُوا نَحْنُ أُولُوا قُوَّةٍ وَ أُولُوا بَأْسٍ شَدِيدٍ وَ الْأَمْرُ إِلَيْكِ فَانْظُرِي ما ذا تَأْمُرِينَ ﴿۳۳﴾
گفتند: ما نیرومند و جنگاوریم(1) و لیکن اختیار به دست توست؛ بررسی کن چه دستوری بدهی.
سوره نمل (27) آیه 33
صفحه
378
سوره
نمل (27)
آیه
33
1
لفظ «اولوا» به معنی صاحبان یا دارندگان، جمع است و مفرد آن می‌شود «ذو».
قالَتْ إِنَّ الْمُلُوكَ إِذا دَخَلُوا قَرْيَةً أَفْسَدُوها وَ جَعَلُوا أَعِزَّةَ أَهْلِها أَذِلَّةً وَ كَذلِكَ يَفْعَلُونَ ﴿۳۴﴾
[ملکه] گفت: پادشاهان هر گاه شهری(1) را تصرّف کنند، تباهش می‌کنند و عزیزان(2) آن سرزمین را ذلیل(3) می‌کنند، و پیوسته کارشان همین است.
سوره نمل (27) آیه 34
صفحه
378
سوره
نمل (27)
آیه
34
1
به زیرنویس دوم آیه 58 بقره(2) توجّه فرمایید.
2
اَعزّه: جمع عزیز: بزرگان، قدرتمندان.
3
اذلّه: جمع ذلیل: افراد حقیر و کوچک.
وَ إِنِّي مُرْسِلَةٌ إِلَيْهِمْ بِهَدِيَّةٍ فَناظِرَةٌ بِمَ يَرْجِعُ الْمُرْسَلُونَ ﴿۳۵﴾
من هدیه‌ای برای آنان می‌فرستم تا ببینم سفیران ما چه گزارشی بازمی‌آورند.
سوره نمل (27) آیه 35
صفحه
378
سوره
نمل (27)
آیه
35