وَ ما أَهْلَكْنا مِنْ قَرْيَةٍ إِلاَّ لَها مُنْذِرُونَ ﴿۲۰۸﴾
[مردمِ] هیچ شهری را هلاک نکردیم، مگر اینکه [برای] یادآوری، هشداردهندگانی آشکار داشتند(1) [اگر جز این بود، ستمی نسبت به آنان بود] و ما ستمگر نبودیم(2).
سوره شعراء (26) آیه 208
صفحه
376
سوره
شعراء (26)
آیه
208
1
مفهوم آیه به بیان دیگر در بخش پایانی آیه 15 اسراء(17) آمده است.
2
مفهوم آیه به بیان دیگر در آیه 44 یونس(10) آمده است.
ذِكْرى وَ ما كُنَّا ظالِمِينَ ﴿۲۰۹﴾
ترجمه این آیه، در آیه قبل ادغام شده است.
سوره شعراء (26) آیه 209
صفحه
376
سوره
شعراء (26)
آیه
209
وَ ما تَنَزَّلَتْ بِهِ الشَّياطِينُ ﴿۲۱۰﴾
این قرآن را شیاطین فرود نیاورده‌اند.
سوره شعراء (26) آیه 210
صفحه
376
سوره
شعراء (26)
آیه
210
وَ ما يَنْبَغِي لَهُمْ وَ ما يَسْتَطِيعُونَ ﴿۲۱۱﴾
نه درخور این کارند و نه توانش را دارند.
سوره شعراء (26) آیه 211
صفحه
376
سوره
شعراء (26)
آیه
211
إِنَّهُمْ عَنِ السَّمْعِ لَمَعْزُولُونَ ﴿۲۱۲﴾
[زیرا آنان] از استماع [وحی الهی] برکنار هستند.
سوره شعراء (26) آیه 212
صفحه
376
سوره
شعراء (26)
آیه
212
فَلا تَدْعُ مَعَ اللَّهِ إِلهاً آخَرَ فَتَكُونَ مِنَ الْمُعَذَّبِينَ ﴿۲۱۳﴾
پس، در کنار خدا معبود دیگری را [به نیایش] مخوان(1) که مستوجب مجازات گردی.
سوره شعراء (26) آیه 213
صفحه
376
سوره
شعراء (26)
آیه
213
1
به آیه 116 نساء(4) و زیرنویس مربوطه توجّه فرمایید.
وَ أَنْذِرْ عَشِيرَتَكَ الْأَقْرَبِينَ ﴿۲۱۴﴾
و [ابتدا] خویشان نزدیکت را هشدار بده(1)؛
سوره شعراء (26) آیه 214
صفحه
376
سوره
شعراء (26)
آیه
214
1
منافاتی با جهانی بودن دعوت پیامبرص که در آیه 1 فرقان(25) و آیات دیگر آمده است، و نیز با آیه 7 شوری(42) که دستور اِنذار به مردم مکه و اطرافش را می‌دهد؛ ندارد؛ چرا ؟
وَ اخْفِضْ جَناحَكَ لِمَنِ اتَّبَعَكَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ ﴿۲۱۵﴾
و در برابر مؤمنانی که پیروی‌ات کرده‌اند، بالهای مهربانی بگستران؛
سوره شعراء (26) آیه 215
صفحه
376
سوره
شعراء (26)
آیه
215
فَإِنْ عَصَوْكَ فَقُلْ إِنِّي بَرِيءٌ مِمَّا تَعْمَلُونَ ﴿۲۱۶﴾
و اگر [گروهی] نافرمانی‌ات کردند، بگو: من با روش شما بیگانه‌ام.
سوره شعراء (26) آیه 216
صفحه
376
سوره
شعراء (26)
آیه
216
وَ تَوَكَّلْ عَلَى الْعَزِيزِ الرَّحِيمِ ﴿۲۱۷﴾
و بر [خدای] فرادست مهربان توکل کن(1)؛
سوره شعراء (26) آیه 217
صفحه
376
سوره
شعراء (26)
آیه
217
1
معنای توکل انجام وظیفه خدایی و سپردن نتیجه آن به خداست، بدون هیچ نگرانی و اضطراب از آینده؛ به آیه 122 آل‌عمران(3) که همین معنی را می‌رساند توجه فرمایید.