يَعْلَمُ ما بَيْنَ أَيْدِيهِمْ وَ ما خَلْفَهُمْ وَ لا يُحِيطُونَ بِهِ عِلْماً ﴿۱۱۰﴾
آنچه [آدمیان] در پیش دارند و آنچه پشت سر نهادهاند میداند، و[لی] آنان احاطهای به علم او ندارند.
سوره طه (20) آیه 110
صفحه
319
سوره
طه (20)
آیه
110
وَ عَنَتِ الْوُجُوهُ لِلْحَيِّ الْقَيُّومِ وَ قَدْ خابَ مَنْ حَمَلَ ظُلْماً ﴿۱۱۱﴾
چهرهها در برابر خدای زنده و پاینده به خضوع گراید؛ و هر که بار ستم به دوش دارد، بازنده است.
سوره طه (20) آیه 111
صفحه
319
سوره
طه (20)
آیه
111
وَ مَنْ يَعْمَلْ مِنَ الصَّالِحاتِ وَ هُوَ مُؤْمِنٌ فَلا يَخافُ ظُلْماً وَ لا هَضْماً ﴿۱۱۲﴾
و هر که در حال داشتن ایمان نیکوکاری کند، از هیچ ستم و آسیبی ترس نخواهد داشت.
سوره طه (20) آیه 112
صفحه
319
سوره
طه (20)
آیه
112
وَ كَذلِكَ أَنْزَلْناهُ قُرْآناً عَرَبِيًّا وَ صَرَّفْنا فِيهِ مِنَ الْوَعِيدِ لَعَلَّهُمْ يَتَّقُونَ أَوْ يُحْدِثُ لَهُمْ ذِكْراً ﴿۱۱۳﴾
قرآن را این گونه به زبان فصیح نازل کردیم و در آن به شکلهای مختلف، اعلام خطر کردیم، بسا که پرواپیشه شوند یا موجب پندی برای آنان باشد.
سوره طه (20) آیه 113
صفحه
319
سوره
طه (20)
آیه
113
فَتَعالَى اللَّهُ الْمَلِكُ الْحَقُّ وَ لا تَعْجَلْ بِالْقُرْآنِ مِنْ قَبْلِ أَنْ يُقْضى إِلَيْكَ وَحْيُهُ وَ قُلْ رَبِّ زِدْنِي عِلْماً ﴿۱۱۴﴾
والاست خدا، آن فرمانروای راستین(1)؛ و [تو ای رسول] قبل از آنکه وحی قرآن بر تو انجام پذیرد، [بر تکرارش] شتاب مکن(2) و بگو: صاحباختیارا، بر دانش من بیفزای(3).
سوره طه (20) آیه 114
صفحه
320
سوره
طه (20)
آیه
114
1
قید «حق» بعد از «ملک» از آن جهت است که در نظر مردم پادشاهی خدا با سلطنت سلاطین ناحق مقایسه نشود.
2
به آیات 16-19 قیامت(75) و نیز به آیه 6 اعلی(87) توجّه فرمایید.
3
معلوم میشود علم انبیاء نامحدود نیست و هر کس باید به پیروی از انبیاء دامنه علم خود را گسترش دهد.
وَ لَقَدْ عَهِدْنا إِلى آدَمَ مِنْ قَبْلُ فَنَسِيَ وَ لَمْ نَجِدْ لَهُ عَزْماً ﴿۱۱۵﴾
از قبل به آدم سفارشی کردیم، ولی فراموش کرد(1) و پایمردی در او نیافتیم.
سوره طه (20) آیه 115
صفحه
320
سوره
طه (20)
آیه
115
1
منظور همان دستوری است که در نیمه دوّم آیه 19 اعراف(7) آمده است.
وَ إِذْ قُلْنا لِلْمَلائِكَةِ اسْجُدُوا لِآدَمَ فَسَجَدُوا إِلاَّ إِبْلِيسَ أَبى ﴿۱۱۶﴾
و [به یاد آر] زمانی را که به فرشتگان گفتیم: برای [بزرگداشت] آدم ابراز فروتنی کنید، همه ابراز فروتنی کردند، جز ابلیس که سر باز زد.
سوره طه (20) آیه 116
صفحه
320
سوره
طه (20)
آیه
116
فَقُلْنا يا آدَمُ إِنَّ هذا عَدُوٌّ لَكَ وَ لِزَوْجِكَ فَلا يُخْرِجَنَّكُما مِنَ الْجَنَّةِ فَتَشْقى ﴿۱۱۷﴾
آنگاه گفتیم: ای آدم، این [ابلیس] دشمن تو و [دشمن] همسر توست؛ زنهار شما را از بهشت آواره نکند که نگون بخت خواهی [د] شد.
سوره طه (20) آیه 117
صفحه
320
سوره
طه (20)
آیه
117
إِنَّ لَكَ أَلاَّ تَجُوعَ فِيها وَ لا تَعْرى ﴿۱۱۸﴾
در بهشت بدون غذا و لباس نخواهی ماند؛
سوره طه (20) آیه 118
صفحه
320
سوره
طه (20)
آیه
118
وَ أَنَّكَ لا تَظْمَؤُا فِيها وَ لا تَضْحى ﴿۱۱۹﴾
نه تشنه خواهی شد و نه آفتاب زده.
سوره طه (20) آیه 119
صفحه
320
سوره
طه (20)
آیه
119