فَأَرادَ أَنْ يَسْتَفِزَّهُمْ مِنَ الْأَرْضِ فَأَغْرَقْناهُ وَ مَنْ مَعَهُ جَمِيعاً ﴿۱۰۳﴾
[فرعون] تصمیم گرفت همه آنان را از آن سرزمین تبعید و پراکنده کند، ما هم او و همه همراهانش را غرق کردیم؛
سوره اسراء (17) آیه 103
صفحه
292
سوره
اسراء (17)
آیه
103
وَ قُلْنا مِنْ بَعْدِهِ لِبَنِي إِسْرائِيلَ اسْكُنُوا الْأَرْضَ فَإِذا جاءَ وَعْدُ الْآخِرَةِ جِئْنا بِكُمْ لَفِيفاً ﴿۱۰۴﴾
پس از آن به دودمان یعقوب(1) گفتیم: در آن سرزمین سکونت کنید و چون وعده دیگر فرارسد، شما را گرد هم می‌آوریم.
سوره اسراء (17) آیه 104
صفحه
292
سوره
اسراء (17)
آیه
104
1
به زیرنویس اوّل آیه 83 بقره(2) و نیز زیرنویس آیه 105 اعراف(7) مراجعه فرمایید.
وَ بِالْحَقِّ أَنْزَلْناهُ وَ بِالْحَقِّ نَزَلَ وَ ما أَرْسَلْناكَ إِلاَّ مُبَشِّراً وَ نَذِيراً ﴿۱۰۵﴾
قرآن را به حق نازل کردیم، و به حق هم نازل شد(1)؛ و تو را فقط به عنوان بشارت‌‌دهنده و هشداردهنده فرستادیم.
سوره اسراء (17) آیه 105
صفحه
293
سوره
اسراء (17)
آیه
105
1
منظور اینست که جبرئیل و پیامبر و حافظان و کاتبان وحی دخل و تصرفی در آن نکردند.
وَ قُرْآناً فَرَقْناهُ لِتَقْرَأَهُ عَلَى النَّاسِ عَلى مُكْثٍ وَ نَزَّلْناهُ تَنْزِيلاً ﴿۱۰۶﴾
قرآن را در بخشهای مختلف، به تدریج نازل کردیم تا به آرامی بر مردم قرائت کنی.
سوره اسراء (17) آیه 106
صفحه
293
سوره
اسراء (17)
آیه
106
قُلْ آمِنُوا بِهِ أَوْ لا تُؤْمِنُوا إِنَّ الَّذِينَ أُوتُوا الْعِلْمَ مِنْ قَبْلِهِ إِذا يُتْلى عَلَيْهِمْ يَخِرُّونَ لِلْأَذْقانِ سُجَّداً ﴿۱۰۷﴾
بگو: قرآن را چه باور کنید و چه باور نکنید، چون بر کسانی که از قبل اهل دانش بوده‌اند، تلاوت شود، سجده‌کنان سر به خاک می‌سایند،
سوره اسراء (17) آیه 107
صفحه
293
سوره
اسراء (17)
آیه
107
وَ يَقُولُونَ سُبْحانَ رَبِّنا إِنْ كانَ وَعْدُ رَبِّنا لَمَفْعُولاً ﴿۱۰۸﴾
و می‌گویند: صاحب‌اختیارمان را تقدیس می‌کنیم، که وعده‌های صاحب‌اختیار ما قطعاً انجام یافتنی است.
سوره اسراء (17) آیه 108
صفحه
293
سوره
اسراء (17)
آیه
108
وَ يَخِرُّونَ لِلْأَذْقانِ يَبْكُونَ وَ يَزِيدُهُمْ خُشُوعاً ﴿۱۰۹﴾
گریان سر به خاک می‌سایند و قرآن بر فروتنی‌شان می‌افزاید.
سوره اسراء (17) آیه 109
صفحه
293
سوره
اسراء (17)
آیه
109
قُلِ ادْعُوا اللَّهَ أَوِ ادْعُوا الرَّحْمنَ أَيًّا ما تَدْعُوا فَلَهُ الْأَسْماءُ الْحُسْنى وَ لا تَجْهَرْ بِصَلاتِكَ وَ لا تُخافِتْ بِها وَ ابْتَغِ بَيْنَ ذلِكَ سَبِيلاً ﴿۱۱۰﴾
بگو: [خدای را] خواه «اللّه » بخوانید یا «رحمان»؛ به هر نام که بخوانید، نیکوترین نامها خاصّ اوست(1)؛ نماز خویش را نه به آوای بلند بخوان و نه آهسته و روشی با اعتدال انتخاب کن.
سوره اسراء (17) آیه 110
صفحه
293
سوره
اسراء (17)
آیه
110
1
برخی از «اسماء الحسنی» را در آیات 22-24 حشر(59) ملاحظه فرمایید.
وَ قُلِ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي لَمْ يَتَّخِذْ وَلَداً وَ لَمْ يَكُنْ لَهُ شَرِيكٌ فِي الْمُلْكِ وَ لَمْ يَكُنْ لَهُ وَلِيٌّ مِنَ الذُّلِّ وَ كَبِّرْهُ تَكْبِيراً ﴿۱۱۱﴾
بگو: ستایش(1) خاصّ خداست که فرزندی برنگزیده است و هیچ شریکی در فرمانروایی ندارد و کارسازی نیز برای رفع مذلت [نیاز] ندارد؛ او را به شایستگی تکبیر گوی.
سوره اسراء (17) آیه 111
صفحه
293
سوره
اسراء (17)
آیه
111
1
حمد در زبان عرب به معنای سپاس و ستایش - هر دو - آمده است؛ سپاس در برابر نعمت و ستایش در برابر کمالات ذاتی او. برای توضیح بیشتر به زیرنویس آیه 34 فاطر(35) مراجعه فرمایید.