واژه «ضیف» برای مفرد، مثنی و جمع، مذکر و مؤنّث یکسان به کار می‌رود.

به زیرنویس سوّم آیه 78 هود(11) مراجعه فرمایید.

تنها یک بار خدا به جان رسول خود سوگند می‌خورد، آن هم همین جاست؛ پس از بیان فاجعه وحشتناکی که بر سر پیامبر بزرگوارش «لوط» فرود آمد، به حدّی که حاضر شد دختران خود را سپر بلای میهمانانش کند، با این سوگند و تأکید بر مستی و گمراهی آن قوم نابکار، ایثار پیامبرش را در آن فاجعه و بحران توجیه می‌کند.