قالَ لا تَثْرِيبَ عَلَيْكُمُ الْيَوْمَ يَغْفِرُ اللَّهُ لَكُمْ وَ هُوَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِينَ ﴿۹۲﴾
یوسف گفت: امروز هیچ سرزنشی بر شما نیست؛ خدا شما را می‌بخشاید که مهربانترین مهربانان است.
سوره یوسف (12) آیه 92
صفحه
246
سوره
یوسف (12)
آیه
92
اذْهَبُوا بِقَمِيصِي هذا فَأَلْقُوهُ عَلى وَجْهِ أَبِي يَأْتِ بَصِيراً وَ أْتُونِي بِأَهْلِكُمْ أَجْمَعِينَ ﴿۹۳﴾
پیراهن مرا بِبَرید و بر چهره پدرم افکنید تا بینا شود، و همه خانواده خود را نزد من آرید.
سوره یوسف (12) آیه 93
صفحه
246
سوره
یوسف (12)
آیه
93
وَ لَمَّا فَصَلَتِ الْعِيرُ قالَ أَبُوهُمْ إِنِّي لَأَجِدُ رِيحَ يُوسُفَ لَوْ لا أَنْ تُفَنِّدُونِ ﴿۹۴﴾
زمانی که کاروان [از مصر] به راه افتاد، پدرشان گفت: اگر دیوانه‌ام نشمرید، بوی یوسف را احساس می‌کنم.
سوره یوسف (12) آیه 94
صفحه
246
سوره
یوسف (12)
آیه
94
قالُوا تَاللَّهِ إِنَّكَ لَفِي ضَلالِكَ الْقَدِيمِ ﴿۹۵﴾
[اطرافیان] گفتند: به خدا سوگند که تو در اشتباه دیرینِ(1) خویش هستی.
سوره یوسف (12) آیه 95
صفحه
246
سوره
یوسف (12)
آیه
95
1
به آیه 8 یوسف(همین سوره) توجّه فرمایید.
فَلَمَّا أَنْ جاءَ الْبَشِيرُ أَلْقاهُ عَلى وَجْهِهِ فَارْتَدَّ بَصِيراً قالَ أَ لَمْ أَقُلْ لَكُمْ إِنِّي أَعْلَمُ مِنَ اللَّهِ ما لا تَعْلَمُونَ ﴿۹۶﴾
و چون بشارت‌‌دهنده آمد و پیراهن را بر چهره او افکند، بینا گشت؛ [و] گفت: مگر به شما نگفتم از [تدبیر و قدرت] خدا چیزهایی می‌دانم که شما نمی‌دانید؟!
سوره یوسف (12) آیه 96
صفحه
247
سوره
یوسف (12)
آیه
96
قالُوا يا أَبانَا اسْتَغْفِرْ لَنا ذُنُوبَنا إِنَّا كُنَّا خاطِئِينَ ﴿۹۷﴾
گفتند: ای پدر، در مورد گناهانمان برای ما آمرزش بخواه که خطاکار بوده‌ایم.
سوره یوسف (12) آیه 97
صفحه
247
سوره
یوسف (12)
آیه
97
قالَ سَوْفَ أَسْتَغْفِرُ لَكُمْ رَبِّي إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ ﴿۹۸﴾
گفت: از [درگاهِ] صاحب‌اختیارم برای شما آمرزش خواهم خواست، که او بس آمرزگار و مهربان است.
سوره یوسف (12) آیه 98
صفحه
247
سوره
یوسف (12)
آیه
98
فَلَمَّا دَخَلُوا عَلى يُوسُفَ آوى إِلَيْهِ أَبَوَيْهِ وَ قالَ ادْخُلُوا مِصْرَ إِنْ شاءَ اللَّهُ آمِنِينَ ﴿۹۹﴾
و چون بر یوسف وارد شدند، پدر و مادرش را در کنار خود جای داد و گفت: با امنیت به مصر درآیید، ان شاءاللّه(1).
سوره یوسف (12) آیه 99
صفحه
247
سوره
یوسف (12)
آیه
99
1
و این سرآغاز استقرار بنی‌اسرائیل در مصر بود.
وَ رَفَعَ أَبَوَيْهِ عَلَى الْعَرْشِ وَ خَرُّوا لَهُ سُجَّداً وَ قالَ يا أَبَتِ هذا تَأْوِيلُ رُءْيايَ مِنْ قَبْلُ قَدْ جَعَلَها رَبِّي حَقًّا وَ قَدْ أَحْسَنَ بِي إِذْ أَخْرَجَنِي مِنَ السِّجْنِ وَ جاءَ بِكُمْ مِنَ الْبَدْوِ مِنْ بَعْدِ أَنْ نَزَغَ الشَّيْطانُ بَيْنِي وَ بَيْنَ إِخْوَتِي إِنَّ رَبِّي لَطِيفٌ لِما يَشاءُ إِنَّهُ هُوَ الْعَلِيمُ الْحَكِيمُ ﴿۱۰۰﴾
پدر و مادر خود را بر تخت نشاند و همگان به خاطر او در حال ابراز فروتنی [به زمین] افتادند؛ آنگاه گفت: پدرم(1)، این تعبیر خواب پیشین من است(2) که صاحب‌اختیارم آن را تحقّق بخشید؛ و آنگاه که از زندان خارجم کرد و شما را، پس از فتنه گری شیطان میان من و برادرانم، از صحرا [به این منطقه] آورد، در حق من احسانِ [فراوان] کرد؛ بی‌گمان صاحب‌اختیار من در هر موردی که بخواهد باریک‌بین است؛ و اوست که دانا و فرزانه است.
سوره یوسف (12) آیه 100
صفحه
247
سوره
یوسف (12)
آیه
100
1
کلمه «یا اَبَتِ» در اصل «یا ابی» است؛ در حالت ندا «یاء» متکلم را گاهی تبدیل به «تاء» می‌کنند. آیه 4 یوسف(همین سوره) نیز از همین مقوله است.
2
در رابطه با آیه 4 یوسف(همین سوره).
رَبِّ قَدْ آتَيْتَنِي مِنَ الْمُلْكِ وَ عَلَّمْتَنِي مِنْ تَأْوِيلِ الْأَحادِيثِ فاطِرَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ أَنْتَ وَلِيِّي فِي الدُّنْيا وَ الْآخِرَةِ تَوَفَّنِي مُسْلِماً وَ أَلْحِقْنِي بِالصَّالِحِينَ ﴿۱۰۱﴾
صاحب‌اختیارا، بهره‌ای از فرمانروایی به من بخشیدی و پیش‌بینی نتیجه رویدادها و تعبیر خوابها را آموختی(1)؛ ای آفریننده آسمانها و زمین، تنها تو کارساز من در دنیا و آخرت هستی؛ جان مرا در حال تسلیم [در برابر خودت(2)] بگیر و به شایستگان ملحق فرما.
سوره یوسف (12) آیه 101
صفحه
247
سوره
یوسف (12)
آیه
101
1
نمونه آن را در آیات 41 و 47-49 یوسف(همین سوره) ملاحظه فرمایید.
2
با بخش پایانی آیه 71 انعام(6) مقایسه فرمایید.