وَ نَفْسٍ وَ ما سَوَّاها ﴿۷﴾
و سوگند به نفس آدمی و آن که سامانش بخشید،
سوره شمس (91) آیه 7
صفحه
595
سوره
شمس (91)
آیه
7
فَأَلْهَمَها فُجُورَها وَ تَقْواها ﴿۸﴾
و بزهکاری و تقوایش را به او الهام کرد،
سوره شمس (91) آیه 8
صفحه
595
سوره
شمس (91)
آیه
8
قَدْ أَفْلَحَ مَنْ زَكَّاها ﴿۹﴾
که هر کس در پاکی نفس کوشید، رستگار شد.
سوره شمس (91) آیه 9
صفحه
595
سوره
شمس (91)
آیه
9
وَ قَدْ خابَ مَنْ دَسَّاها ﴿۱۰﴾
و هر که نفس را [به گناه] آلود، باخت.
سوره شمس (91) آیه 10
صفحه
595
سوره
شمس (91)
آیه
10
كَذَّبَتْ ثَمُودُ بِطَغْواها ﴿۱۱﴾
قوم ثمود(1) از سر طغیانِ خود [پیامبرشان را] دروغ‌پرداز شمردند،
سوره شمس (91) آیه 11
صفحه
595
سوره
شمس (91)
آیه
11
1
به زیرنویس آیه 141 شعراء(26) مراجعه فرمایید.
إِذِ انْبَعَثَ أَشْقاها ﴿۱۲﴾
آنگاه که نگونبخت‌ترین آنان به پا خاست،
سوره شمس (91) آیه 12
صفحه
595
سوره
شمس (91)
آیه
12
فَقالَ لَهُمْ رَسُولُ اللَّهِ ناقَةَ اللَّهِ وَ سُقْياها ﴿۱۳﴾
و رسول خدا به آنان گفت [متعرض] ناقه خدا و [نوبت] آشامیدنش [نشوید(1)].
سوره شمس (91) آیه 13
صفحه
595
سوره
شمس (91)
آیه
13
1
به آیه 28 قمر(54) توجّه فرمایید.
فَكَذَّبُوهُ فَعَقَرُوها فَدَمْدَمَ عَلَيْهِمْ رَبُّهُمْ بِذَنْبِهِمْ فَسَوَّاها ﴿۱۴﴾
ولی آنان پیامبر را تکذیب و شتر را پی کردند [و از پای درآوردند]، آنگاه صاحب‌اختیارشان به کیفر گناهشان بر آنان [عقوبت] فرود آورد و عقوبت را [بر همه] یکسان اعمال داشت.
سوره شمس (91) آیه 14
صفحه
595
سوره
شمس (91)
آیه
14
وَ لا يَخافُ عُقْباها ﴿۱۵﴾
و از فرجام آن [نیز] ترس ندارد(1).
سوره شمس (91) آیه 15
صفحه
595
سوره
شمس (91)
آیه
15
1
به آیه 23 انبیاء(21) توجّه فرمایید.