لا يَحْزُنُهُمُ الْفَزَعُ الْأَكْبَرُ وَ تَتَلَقَّاهُمُ الْمَلائِكَةُ هذا يَوْمُكُمُ الَّذِي كُنْتُمْ تُوعَدُونَ ﴿۱۰۳﴾
آن وحشتِ بزرگترِ [مجازاتِ رستاخیز] اندوهگینشان نکند(1) و فرشتگان از آنان استقبال می‌کنند [و می‌گویند :] این همان روز [مورد انتظار]تان است که به شما وعده داده می‌شد(2).331
انبیاء (21)
103
به آیات 87 و 89 نمل(27) رجوع فرمایید.
مفهوم آیه به بیان دیگر در آیات 30 فصلت(41) و 32 نحل(16) آمده است؛ ضمناً وضعیت هنگام مرگ افرادی را که نقطه مقابل این گروه هستند، در آیات 50 انفال(8) و 27 محمّد(47) ملاحظه فرمایید.
يَوْمَ نَطْوِي السَّماءَ كَطَيِّ السِّجِلِّ لِلْكُتُبِ كَما بَدَأْنا أَوَّلَ خَلْقٍ نُعِيدُهُ وَعْداً عَلَيْنا إِنَّا كُنَّا فاعِلِينَ ﴿۱۰۴﴾
روزی که آسمانها را همچون طومارِ نوشته‌ها در هم پیچیم؛ همان‌گونه که آفرینش نخستین را آغاز نمودیم، آن را بازگردانیم(1)؛ بر وفق وعده‌ای که [انجام آن] بر عهده ماست؛ قطعاً انجام خواهیم داد.331
انبیاء (21)
104
به آیه 19 عنکبوت(29) و 79 یس(36) توجّه فرمایید.
وَ لَقَدْ كَتَبْنا فِي الزَّبُورِ مِنْ بَعْدِ الذِّكْرِ أَنَّ الْأَرْضَ يَرِثُها عِبادِيَ الصَّالِحُونَ ﴿۱۰۵﴾
بعد از تورات، در زبور(1) نوشتیم که: زمین را بندگانِ شایسته من به میراث خواهند برد(2).331
انبیاء (21)
105
زبور مجموعه نیایش‌‌ها و اندرزهاست که به داودع وحی شده است. آنچه امروز تحت عنوان کتاب «مزامیر» در دست است، البته زبور اصیل نیست و تا حدودی تحریف شده، ولی قسمتهایی از آن را قطعاً می‌توان اصیل شمرد و با قرآن تطبیق دارد. نمونه‌ای از فرازهای آن به این شرح است: خوشا به حال کسی که به مشورت شریران نرود و به راه گناهکاران نایستد و در مجلس استهزاءکنندگان ننشیند، بلکه رغبت او در شریعت خداست و روز و شب در شریعت او تفکر می‌کند. فرایض خدا راست است و دل را شاد می‌کند. احکام خدا حق و تماما عدل است.
این بهره‌مندی بندگان شایسته از مواهب زمین، ممکن است دنیایی باشد، همان طور که در آیه 55 نور(24) آمده است و ممکن است اخروی باشد، همان طور که در آیه 74 زمر(39) آمده است؛ مصداقهای دنیایی آن را در آیات 26 انفال(8) و 5 و 6 قصص(28) ملاحظه فرمایید.
إِنَّ فِي هذا لَبَلاغاً لِقَوْمٍ عابِدِينَ ﴿۱۰۶﴾
در این [بیان] برای عبادت‌‌کنندگان وسیله‌ای است [برای رسیدن به مقصود].331
انبیاء (21)
106
وَ ما أَرْسَلْناكَ إِلاَّ رَحْمَةً لِلْعالَمِينَ ﴿۱۰۷﴾
و تو را تنها به منظور رحمت به جهانیان فرستاده‌ایم.331
انبیاء (21)
107
قُلْ إِنَّما يُوحى إِلَيَّ أَنَّما إِلهُكُمْ إِلهٌ واحِدٌ فَهَلْ أَنْتُمْ مُسْلِمُونَ ﴿۱۰۸﴾
بگو: به من وحی می‌شود که معبود شما فقط معبودی است یگانه؛ آیا [در برابر او(1)] تسلیم خواهید شد؟331
انبیاء (21)
108
برای توجیه افزوده، به آیه 54 زمر(39) توجّه فرمایید.
فَإِنْ تَوَلَّوْا فَقُلْ آذَنْتُكُمْ عَلى سَواءٍ وَ إِنْ أَدْرِي أَ قَرِيبٌ أَمْ بَعِيدٌ ما تُوعَدُونَ ﴿۱۰۹﴾
اگر روی برتافتند، بگو: [همه] شما را یکسان آگاه کرده‌ام؛ و نمی‌دانم وعده [رستاخیز]ی که به شما داده شده، نزدیک است یا دور.331
انبیاء (21)
109
إِنَّهُ يَعْلَمُ الْجَهْرَ مِنَ الْقَوْلِ وَ يَعْلَمُ ما تَكْتُمُونَ ﴿۱۱۰﴾
بی‌گمان خدا سخنان آشکار و آنچه را پنهان می‌دارید، می‌داند(1).331
انبیاء (21)
110
مفهوم آیه به بیان دیگر در آیات 7 طه(20) و 16 ق(50) آمده است.
وَ إِنْ أَدْرِي لَعَلَّهُ فِتْنَةٌ لَكُمْ وَ مَتاعٌ إِلى حِينٍ ﴿۱۱۱﴾
بسا این [تأخیرِ مجازات] برای شما آزمایشی است و [نیز] چندصباحی برخورداری؛ نمی‌دانم.331
انبیاء (21)
111
قالَ رَبِّ احْكُمْ بِالْحَقِّ وَ رَبُّنَا الرَّحْمنُ الْمُسْتَعانُ عَلى ما تَصِفُونَ ﴿۱۱۲﴾
[پیامبر] گفت: صاحب‌اختیارا، به حق [میان ما] داوری کن؛ و [ای مشرکان،] صاحب‌اختیار ما خدای رحمان است که در برابر آنچه [به ناسزا] می‌گویید، مرجع درخواست یاری است.331
انبیاء (21)
112