وَ لا تَجْعَلْ يَدَكَ مَغْلُولَةً إِلى عُنُقِكَ وَ لا تَبْسُطْها كُلَّ الْبَسْطِ فَتَقْعُدَ مَلُوماً مَحْسُوراً ﴿۲۹﴾
[به هنگام ضرورت انفاق] دست خویش را به تمامی مبند، و به تمامی هم مگشای، که ملامت‌زده و فرومانده خواهی ماند(1).284
اسراء (17)
29
مفهوم آیه به بیان دیگر در آیه 67 فرقان(25) آمده است.
إِنَّ رَبَّكَ يَبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَنْ يَشاءُ وَ يَقْدِرُ إِنَّهُ كانَ بِعِبادِهِ خَبِيراً بَصِيراً ﴿۳۰﴾
صاحب‌اختیار تو روزی را برای هر که بخواهد، فراخی بخشد و یا محدود گرداند، که او به [حال] بندگانش آگاه و بیناست.284
اسراء (17)
30
وَ لا تَقْتُلُوا أَوْلادَكُمْ خَشْيَةَ إِمْلاقٍ نَحْنُ نَرْزُقُهُمْ وَ إِيَّاكُمْ إِنَّ قَتْلَهُمْ كانَ خِطْأً كَبِيراً ﴿۳۱﴾
فرزندان خود را از ترس تنگدستی مکشید؛ این ما هستیم که آنان و شما را روزی می‌دهیم(1)؛ به راستی کشتن آنان گناهی است بزرگ(2).284
اسراء (17)
31
به آیه 6 هود(11) توجّه فرمایید.
به آیات 8 و 9 تکویر(81) توجّه فرمایید.
وَ لا تَقْرَبُوا الزِّنى إِنَّهُ كانَ فاحِشَةً وَ ساءَ سَبِيلاً ﴿۳۲﴾
و گرد زنا مگردید، که کاری است بی‌شرمانه؛ و راهی است ناپسند.284
اسراء (17)
32
وَ لا تَقْتُلُوا النَّفْسَ الَّتِي حَرَّمَ اللَّهُ إِلاَّ بِالْحَقِّ وَ مَنْ قُتِلَ مَظْلُوماً فَقَدْ جَعَلْنا لِوَلِيِّهِ سُلْطاناً فَلا يُسْرِفْ فِي الْقَتْلِ إِنَّهُ كانَ مَنْصُوراً ﴿۳۳﴾
کسی را که خدا [کشتنش را] جز به حق حرام کرده است نکشید، و هر که مظلومانه کشته شود، به خونخواه او موضعی مسلّط بخشیده‌ایم، ولی در انتقام زیاده نرود؛ [که در این صورت] مورد حمایت [خدا] است.284
اسراء (17)
33
وَ لا تَقْرَبُوا مالَ الْيَتِيمِ إِلاَّ بِالَّتِي هِيَ أَحْسَنُ حَتَّى يَبْلُغَ أَشُدَّهُ وَ أَوْفُوا بِالْعَهْدِ إِنَّ الْعَهْدَ كانَ مَسْؤُلاً ﴿۳۴﴾
به مال یتیم نزدیک نشوید(1). مگر به بهترین شیوه(2)، تا به مرحله رشد برسد، و به پیمان [خویش] وفا کنید، که پیمان موجب مسؤولیت خواهد بود.284
اسراء (17)
34
به آیه 10 نساء(4) توجّه فرمایید.
به آیه 6 نساء(4) توجّه فرمایید.
وَ أَوْفُوا الْكَيْلَ إِذا كِلْتُمْ وَ زِنُوا بِالْقِسْطاسِ الْمُسْتَقِيمِ ذلِكَ خَيْرٌ وَ أَحْسَنُ تَأْوِيلاً ﴿۳۵﴾
وقتی که پیمانه می‌کنید، پیمانه را کامل کنید و با میزان درست بسنجید، که [برای خودتان] بهتر و خوش‌فرجام‌تر است(1).284
اسراء (17)
35
موضوع سنجش درست در معاملات با مردم در آیات 85 اعراف(7) و 85 هود(11) نیز آمده است.
وَ لا تَقْفُ ما لَيْسَ لَكَ بِهِ عِلْمٌ إِنَّ السَّمْعَ وَ الْبَصَرَ وَ الْفُؤادَ كُلُّ أُولئِكَ كانَ عَنْهُ مَسْؤُلاً ﴿۳۶﴾
پیرو آنچه بدان علم و آگاهی نداری مباش، که چشم و گوش و دل، هر یک در مورد آن مسؤول است(1).284
اسراء (17)
36
مفهوم این آیه به بیان دیگر در بخش اوّل آیه 12 حجرات(49) آمده است.
وَ لا تَمْشِ فِي الْأَرْضِ مَرَحاً إِنَّكَ لَنْ تَخْرِقَ الْأَرْضَ وَ لَنْ تَبْلُغَ الْجِبالَ طُولاً ﴿۳۷﴾
در زمین خرامان گام برمدار که [با غرورِ خود] هرگز زمین را نخواهی شکافت و هرگز به بلندای کوهها نخواهی رسید(1).284
اسراء (17)
37
مفهوم این آیه به بیان دیگر در آیات 18 و 19 لقمان(31) و 63 فرقان(25) آمده است.
كُلُّ ذلِكَ كانَ سَيِّئُهُ عِنْدَ رَبِّكَ مَكْرُوهاً ﴿۳۸﴾
همه این عادات، زشتی‌اش، نزد صاحب‌اختیار تو ناپسند است(1).284
اسراء (17)
38
برای تشریح میزان حرمت اعمال ذکرشده در آیات اخیر زنا، قتل نفس، توزین با ترازوی نادرست و... از واژه «مکروه» استفاده شده است و می‌رساند که در فرهنگ قرآن، این کلمه وقتی از دید خدا به کار برده می‌شود، به معنی حرام است.