وَ لا تُعْجِبْكَ أَمْوالُهُمْ وَ أَوْلادُهُمْ إِنَّما يُرِيدُ اللَّهُ أَنْ يُعَذِّبَهُمْ بِها فِي الدُّنْيا وَ تَزْهَقَ أَنْفُسُهُمْ وَ هُمْ كافِرُونَ ﴿۸۵﴾
اموال و فرزندانشان تو را به شگفتی نیاورد؛ خدا میخواهد آنان را به همین [وسیله] در دنیا به رنج افکنَد و در حالِ انکار جان سپرند.200
توبه (9)
85
وَ إِذا أُنْزِلَتْ سُورَةٌ أَنْ آمِنُوا بِاللَّهِ وَ جاهِدُوا مَعَ رَسُولِهِ اسْتَأْذَنَكَ أُولُوا الطَّوْلِ مِنْهُمْ وَ قالُوا ذَرْنا نَكُنْ مَعَ الْقاعِدِينَ ﴿۸۶﴾
وقتی که سورهای نازل گردد که به خدا ایمان آورید و همراه رسولش به مبارزه برخیزید، توانگرانِ(1) آنان از تو اجازه [معافیت] میخواهند و میگویند: بگذار تا همراه وانشستگان باشیم.200
توبه (9)
86
لفظ «اولوا» به معنی صاحبان یا دارندگان، جمع است و مفرد آن میشود «ذو».
رَضُوا بِأَنْ يَكُونُوا مَعَ الْخَوالِفِ وَ طُبِعَ عَلى قُلُوبِهِمْ فَهُمْ لا يَفْقَهُونَ ﴿۸۷﴾
راضی شدند که در کنار زمین گیرها(1) باشند، لذا بر دلهاشان مُهر [غفلت] زده شده است(2) و [حقایق را] درنمییابند.201
توبه (9)
87
خوالف: جمع خالفه: بازمانده.
علت آن را در آیات 10 بقره(2) ، 125 توبه(همین سوره) ، نیمه دوّم آیه 5 صف(61) و 3 منافقون(63) جستجو فرمایید.
لكِنِ الرَّسُولُ وَ الَّذِينَ آمَنُوا مَعَهُ جاهَدُوا بِأَمْوالِهِمْ وَ أَنْفُسِهِمْ وَ أُولئِكَ لَهُمُ الْخَيْراتُ وَ أُولئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ ﴿۸۸﴾
ولی رسول و مؤمنانِ همراه او با اموال و جانهای خویش به مبارزه برخاستند؛ همه نیکوییها خاصّ آنان است و رستگارند(1).201
توبه (9)
88
به آیات 10 و 11 صف(61) توجّه فرمایید.
أَعَدَّ اللَّهُ لَهُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهارُ خالِدِينَ فِيها ذلِكَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ ﴿۸۹﴾
خدا برای آنان باغهایی [از بهشت] آماده کرده که نهرها در دامن آن جاری است و جاودانه در آن به سر برند؛ این است کامیابی بزرگ.201
توبه (9)
89
وَ جاءَ الْمُعَذِّرُونَ مِنَ الْأَعْرابِ لِيُؤْذَنَ لَهُمْ وَ قَعَدَ الَّذِينَ كَذَبُوا اللَّهَ وَ رَسُولَهُ سَيُصِيبُ الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْهُمْ عَذابٌ أَلِيمٌ ﴿۹۰﴾
بخشی از بادیهنشینان [با این] که عُذر موجّه داشتند(1) آمدند که به آنان رخصت [شرکت در جنگ] داده شود و کسانی که [در ادّعای ایمان خود] به خدا و رسولش دروغ میگفتند، [بدون هیچ عذر و اجازهای] خانهنشینی را برگزیدند؛ به کسانی از آنان که [معذور نبودند و حق را] انکار میکردند، مجازاتی دردناک خواهد رسید.201
توبه (9)
90
«اعراب» اسم جمع است و مفرد آن «اعرابی» است که به افراد صحرانشین عربستان میگویند و «عرب» هم اسم جمع است که مفرد آن «عربی» است و به افراد شهرنشین میگویند.
لَيْسَ عَلَى الضُّعَفاءِ وَ لا عَلَى الْمَرْضى وَ لا عَلَى الَّذِينَ لا يَجِدُونَ ما يُنْفِقُونَ حَرَجٌ إِذا نَصَحُوا لِلَّهِ وَ رَسُولِهِ ما عَلَى الْمُحْسِنِينَ مِنْ سَبِيلٍ وَ اللَّهُ غَفُورٌ رَحِيمٌ ﴿۹۱﴾
بر ناتوانان و بیماران(1). و کسانی که برای هزینه [سفر] به چیزی دسترسی ندارند - اگر در مقابل خدا و رسولش، حسن نیت داشته باشند - گناهی نیست [که در جنگ شرکت نکنند]؛ زیرا بر نیکوکاران راهی [برای سرزنش] نیست؛ و خدا آمرزگاری است مهربان؛201
توبه (9)
91
مرضی: جمع مریض.
وَ لا عَلَى الَّذِينَ إِذا ما أَتَوْكَ لِتَحْمِلَهُمْ قُلْتَ لا أَجِدُ ما أَحْمِلُكُمْ عَلَيْهِ تَوَلَّوْا وَ أَعْيُنُهُمْ تَفِيضُ مِنَ الدَّمْعِ حَزَناً أَلاَّ يَجِدُوا ما يُنْفِقُونَ ﴿۹۲﴾
و [نیز] نه بر کسانی که چون نزد تو بیایند تا ساز و برگ سفر آنان را [به جنگ] تأمین کنی، بگویی: وسیلهای که شما را به آن مجهّز کنم در اختیار ندارم، بازمیگردند در حالی که چشمانشان از اینکه چیزی در اختیار ندارند(1) تا [برای تأمین تجهیزات سفر] هزینه کنند، بر اثر اندوه اشکبار شده است.201
توبه (9)
92
کلمه «أَلاّ» تشکیل شده از «اَن» ناصبه و «لا» ی نفی.
إِنَّمَا السَّبِيلُ عَلَى الَّذِينَ يَسْتَأْذِنُونَكَ وَ هُمْ أَغْنِياءُ رَضُوا بِأَنْ يَكُونُوا مَعَ الْخَوالِفِ وَ طَبَعَ اللَّهُ عَلى قُلُوبِهِمْ فَهُمْ لا يَعْلَمُونَ ﴿۹۳﴾
راه [سرزنش و اعتراض] تنها بر ضدّ کسانی [گشوده] است که در عین بینیازی [و داشتن امکانات]، از تو اجازه [معافیت] میخواهند [و] به آن تن دادهاند که همراه زمین گیرها باشند؛ خدا بر دلهاشان مهر [غفلت] نهاده است، از این رو آگاهی ندارند(1)201
توبه (9)
93
مفهوم آیه به بیان دیگر در آیه 87 توبه(همین سوره) آمده است.
يَعْتَذِرُونَ إِلَيْكُمْ إِذا رَجَعْتُمْ إِلَيْهِمْ قُلْ لا تَعْتَذِرُوا لَنْ نُؤْمِنَ لَكُمْ قَدْ نَبَّأَنَا اللَّهُ مِنْ أَخْبارِكُمْ وَ سَيَرَى اللَّهُ عَمَلَكُمْ وَ رَسُولُهُ ثُمَّ تُرَدُّونَ إِلى عالِمِ الْغَيْبِ وَ الشَّهادَةِ فَيُنَبِّئُكُمْ بِما كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ ﴿۹۴﴾
وقتی نزد آنان بازگردید، در برابر شما عذرتراشی میکنند؛ بگو: عذر نیاورید که باور نمیکنیم؛ خدا ما را از وضع شما آگاه کرده است(1)؛ خدا و رسولش عملکرد شما را خواهند دید؛ آنگاه به پیشگاه خدای دانای نهان و آشکار بازگردانده میشوید و شما را به آنچه میکردید، آگاه میسازد(2).202
توبه (9)
94
نمونه دیگرِ اطلاع غیبی موردی و استثنایی رسول اکرم از حوادث محیط، در آیه 3 تحریم(66) آمده است. آیات 101 و 105 توبه(همین سوره) جنبههای نفی و اثباتی علم پیامبر را از حوادث محیط نشان میدهد.
به آیه 22 ق(50) توجّه فرمایید.