قالَ الْمَلَأُ الَّذِينَ اسْتَكْبَرُوا مِنْ قَوْمِهِ لِلَّذِينَ اسْتُضْعِفُوا لِمَنْ آمَنَ مِنْهُمْ أَ تَعْلَمُونَ أَنَّ صالِحاً مُرْسَلٌ مِنْ رَبِّهِ قالُوا إِنَّا بِما أُرْسِلَ بِهِ مُؤْمِنُونَ ﴿۷۵﴾
سران سروری‌خواه قومش به مؤمنانِ محروم گفتند: آیا یقین دارید که صالح [واقعاً] از جانب صاحب‌اختیارش فرستاده شده است؟ گفتند: [بلی] مطمئنا به پیامی که او مأمور [ابلاغ] آن شده است، باور داریم.160
اعراف (7)
75
قالَ الَّذِينَ اسْتَكْبَرُوا إِنَّا بِالَّذِي آمَنْتُمْ بِهِ كافِرُونَ ﴿۷۶﴾
سروری خواهان گفتند: و[لی] ما آنچه را که شما باور دارید انکار می‌کنیم.160
اعراف (7)
76
فَعَقَرُوا النَّاقَةَ وَ عَتَوْا عَنْ أَمْرِ رَبِّهِمْ وَ قالُوا يا صالِحُ ائْتِنا بِما تَعِدُنا إِنْ كُنْتَ مِنَ الْمُرْسَلِينَ ﴿۷۷﴾
آنگاه ماده شتر را پی کردند(1) و از فرمان صاحب‌اختیارشان سر باز زدند(2) و گفتند: ای صالح، اگر رسول [خدا] هستی، مجازاتی را که به ما وعده می‌دهی پیش آر(3).160
اعراف (7)
77
موضوع ناقه مسبوق به سابقه است، به آیات 27 قمر(54) و 59 اسراء(17) توجه فرمایید.
تفصیل موضوع در آیات 155-158 شعراء(26) آمده است.
آنچه به آنان وعده داده بود در آیه 64 هود(11) آمده است؛ ضمناً اقوام دیگر نیز مشابه همین درخواست را از پیامبرشان داشتند؛ این درخواستها در مورد قوم نوح در آیه 32 هود(11) و در مورد قوم شعیب در آیه 187 شعراء(26) و در مورد قوم لوط در آیه 29 عنکبوت(29) و در مورد قوم هود در آیه 22 احقاف(46) و در مورد مشرکین مکه در آیات 32 انفال(8) و 16 ص(38) آمده است.
فَأَخَذَتْهُمُ الرَّجْفَةُ فَأَصْبَحُوا فِي دارِهِمْ جاثِمِينَ ﴿۷۸﴾
آنگاه زلزله آنان را فرا گرفت(1) و در خانه‌های خویش از پای درآمدند.160
اعراف (7)
78
در آیه 13 فصلت(41) سخن از صاعقه است. دکتر خزائلی در کتاب اعلام قرآن صاعقه و زلزله را در مورد نابودی این قوم، با هم جمع کرده است.
فَتَوَلَّى عَنْهُمْ وَ قالَ يا قَوْمِ لَقَدْ أَبْلَغْتُكُمْ رِسالَةَ رَبِّي وَ نَصَحْتُ لَكُمْ وَ لكِنْ لا تُحِبُّونَ النَّاصِحِينَ ﴿۷۹﴾
صالح از آنان روی برتافت و [با خود] گفت: ای قوم من، پیام صاحب‌اختیارم را به شما رساندم و برای شما خیرخواهی کردم، ولی شما خیرخواهان را دوست نمی‌دارید.160
اعراف (7)
79
وَ لُوطاً إِذْ قالَ لِقَوْمِهِ أَ تَأْتُونَ الْفاحِشَةَ ما سَبَقَكُمْ بِها مِنْ أَحَدٍ مِنَ الْعالَمِينَ ﴿۸۰﴾
و لوط را [به یاد آر] آنگاه که به قوم خود گفت: آیا به عمل بی‌شرمانه‌ای دست می‌زنید که هیچ یک از جهانیان پیش از شما مرتکب نشده است؟160
اعراف (7)
80
إِنَّكُمْ لَتَأْتُونَ الرِّجالَ شَهْوَةً مِنْ دُونِ النِّساءِ بَلْ أَنْتُمْ قَوْمٌ مُسْرِفُونَ ﴿۸۱﴾
برای کامرانی به جای زنان به مردان روی می‌آورید؛ حقّا که گروهی تجاوزکارید.160
اعراف (7)
81
وَ ما كانَ جَوابَ قَوْمِهِ إِلاَّ أَنْ قالُوا أَخْرِجُوهُمْ مِنْ قَرْيَتِكُمْ إِنَّهُمْ أُناسٌ يَتَطَهَّرُونَ ﴿۸۲﴾
پاسخ قومش فقط این بود که گفتند: آنان را از شهرِ(1) خود اخراج کنید که مردمی متظاهر به پاکی‌اند.161
اعراف (7)
82
«قریه» در قرآن غالبا به معنی شهر است؛ به زیرنویس دوم آیه 58 بقره(2) مراجعه فرمایید.
فَأَنْجَيْناهُ وَ أَهْلَهُ إِلاَّ امْرَأَتَهُ كانَتْ مِنَ الْغابِرِينَ ﴿۸۳﴾
آنگاه لوط و خانواده‌اش را نجات دادیم، جز همسرش که [همراه بزهکاران] باقی ماند(1)161
اعراف (7)
83
همسر لوط به دلیل خیانتکاری‌اش که در آیه 10 تحریم(66) بدان تصریح شده است، از خانواده لوط مستثنی شد.
وَ أَمْطَرْنا عَلَيْهِمْ مَطَراً فَانْظُرْ كَيْفَ كانَ عاقِبَةُ الْمُجْرِمِينَ ﴿۸۴﴾
و بارانی [از سنگ(1)] بر آنان باریدیم؛ ببین سرانجام بزهکاران چگونه بود.161
اعراف (7)
84
برای توجیه افزوده، به آیات 82 و 83 هود(11) توجّه فرمایید.