قُلْ إِنِّي أَخافُ إِنْ عَصَيْتُ رَبِّي عَذابَ يَوْمٍ عَظِيمٍ ﴿۱۵﴾
بگو: اگر در برابر صاحب‌اختیارم نافرمان باشم، از مجازات روزی بزرگ می‌ترسم.
سوره انعام (6) آیه 15
صفحه
129
سوره
انعام (6)
آیه
15
مَنْ يُصْرَفْ عَنْهُ يَوْمَئِذٍ فَقَدْ رَحِمَهُ وَ ذلِكَ الْفَوْزُ الْمُبِينُ ﴿۱۶﴾
هر که در آن روز مجازات از او گردانده شود، بی‌تردید خدا بر او رحمت آورده است؛ و این است کامیابی آشکار.
سوره انعام (6) آیه 16
صفحه
129
سوره
انعام (6)
آیه
16
وَ إِنْ يَمْسَسْكَ اللَّهُ بِضُرٍّ فَلا كاشِفَ لَهُ إِلاَّ هُوَ وَ إِنْ يَمْسَسْكَ بِخَيْرٍ فَهُوَ عَلى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ ﴿۱۷﴾
و اگر خدا [به منظور آزمون یا کیفر] تو را گزندی برساند، بردارنده‌ای جز خودش وجود ندارد؛ و اگر به تو خیری رساند، [هیچ کس بازدارنده افزون‌بخشی او نخواهد شد و(1)] اوست که بر هر کاری تواناست(2).
سوره انعام (6) آیه 17
صفحه
129
سوره
انعام (6)
آیه
17
1
برای توجیه افزوده، به آیه 107 یونس(10) توجّه فرمایید.
2
معنی و مفهوم این آیه به بیان دیگر در آیات 17 احزاب(33) و 2 فاطر(35) ، 107 یونس(10) و 38 زمر(39) آمده است.
وَ هُوَ الْقاهِرُ فَوْقَ عِبادِهِ وَ هُوَ الْحَكِيمُ الْخَبِيرُ ﴿۱۸﴾
اوست که بر بندگان خویش قاهر و مسلّط است(1)؛ و اوست فرزانه و آگاه.
سوره انعام (6) آیه 18
صفحه
129
سوره
انعام (6)
آیه
18
1
مفهوم این آیه به بیان دیگر در آیه 93 مریم(19) آمده است.
قُلْ أَيُّ شَيْءٍ أَكْبَرُ شَهادَةً قُلِ اللَّهُ شَهِيدٌ بَيْنِي وَ بَيْنَكُمْ وَ أُوحِيَ إِلَيَّ هذَا الْقُرْآنُ لِأُنْذِرَكُمْ بِهِ وَ مَنْ بَلَغَ أَ إِنَّكُمْ لَتَشْهَدُونَ أَنَّ مَعَ اللَّهِ آلِهَةً أُخْرى قُلْ لا أَشْهَدُ قُلْ إِنَّما هُوَ إِلهٌ واحِدٌ وَ إِنَّنِي بَرِيءٌ مِمَّا تُشْرِكُونَ ﴿۱۹﴾
بگو: گواهی چه کسی برتر و بزرگتر است؟ [آنگاه] بگو: [گواهی] خدا؛ [که] میان من و شما گواه است؛ و این قرآن [از جانب او] بر من وحی شده است تا به وسیله آن شما و هر که را [پیام آن به او] برسد، هشدار دهم؛ آیا نظر شما این است که در کنار خدا معبودان(1) دیگری هست؟ و بگو: من هرگز چنین نظری نخواهم داد؛ بگو: تنها او معبود یگانه است و من از آنچه [در قدرت با او] شریک می‌دانید، بری هستم.
سوره انعام (6) آیه 19
صفحه
130
سوره
انعام (6)
آیه
19
1
آلهه: جمع اله.
الَّذِينَ آتَيْناهُمُ الْكِتابَ يَعْرِفُونَهُ كَما يَعْرِفُونَ أَبْناءَهُمُ الَّذِينَ خَسِرُوا أَنْفُسَهُمْ فَهُمْ لا يُؤْمِنُونَ ﴿۲۰﴾
اهل‌کتاب پیامبر را چنان می‌شناسند که فرزندان خویش را؛ [با وجود این] آنان که خود را به زیان انداختند، ایمان نمی‌آرند(1).
سوره انعام (6) آیه 20
صفحه
130
سوره
انعام (6)
آیه
20
1
این کتمان حق در آیه 101 بقره(2) هم آمده است.
وَ مَنْ أَظْلَمُ مِمَّنِ افْتَرى عَلَى اللَّهِ كَذِباً أَوْ كَذَّبَ بِآياتِهِ إِنَّهُ لا يُفْلِحُ الظَّالِمُونَ ﴿۲۱﴾
کیست ستمکارتر از آن که دروغ به خدا نسبت دهد(1) یا آیات او را دروغ شمارد؟ به راستی ستمگران رستگار نخواهند شد.
سوره انعام (6) آیه 21
صفحه
130
سوره
انعام (6)
آیه
21
1
مصداق آن را در آیه 79 بقره(2) و سرانجامشان را در آیه 18 هود(11) ملاحظه فرمایید.
وَ يَوْمَ نَحْشُرُهُمْ جَمِيعاً ثُمَّ نَقُولُ لِلَّذِينَ أَشْرَكُوا أَيْنَ شُرَكاؤُكُمُ الَّذِينَ كُنْتُمْ تَزْعُمُونَ ﴿۲۲﴾
و [به یاد آر] روزی را که همگان را احضار می‌کنیم(1)، آنگاه به شرک‌‌‌ورزان خطاب کنیم(2): افرادی که معبود خود تصوّر می‌کردید، کجا هستند(3)
سوره انعام (6) آیه 22
صفحه
130
سوره
انعام (6)
آیه
22
1
برای توجیه ترجمه «حشر» به بخش پایانی آیه 61 قصص(28) توجّه فرمایید.
2
تناقضی با آیه 174 بقره(2) ندارد؛ به زیرنویس اول آن آیه مراجعه فرمایید.
3
به آیه 48 فصلت(41) توجّه فرمایید.
ثُمَّ لَمْ تَكُنْ فِتْنَتُهُمْ إِلاَّ أَنْ قالُوا وَ اللَّهِ رَبِّنا ما كُنَّا مُشْرِكِينَ ﴿۲۳﴾
عذرشان همین است که: سوگند به خدا، صاحب‌اختیارمان که ما مشرک نبودیم.
سوره انعام (6) آیه 23
صفحه
130
سوره
انعام (6)
آیه
23
انْظُرْ كَيْفَ كَذَبُوا عَلى أَنْفُسِهِمْ وَ ضَلَّ عَنْهُمْ ما كانُوا يَفْتَرُونَ ﴿۲۴﴾
ببین چگونه [دعاوی] خود را تکذیب می‌کنند و بتهایی که به باطل عَلَم می‌کردند، از نظرشان ناپدید گشت.
سوره انعام (6) آیه 24
صفحه
130
سوره
انعام (6)
آیه
24