آمَنَ الرَّسُولُ بِما أُنْزِلَ إِلَيْهِ مِنْ رَبِّهِ وَ الْمُؤْمِنُونَ كُلٌّ آمَنَ بِاللَّهِ وَ مَلائِكَتِهِ وَ كُتُبِهِ وَ رُسُلِهِ لا نُفَرِّقُ بَيْنَ أَحَدٍ مِنْ رُسُلِهِ وَ قالُوا سَمِعْنا وَ أَطَعْنا غُفْرانَكَ رَبَّنا وَ إِلَيْكَ الْمَصِيرُ ﴿۲۸۵﴾
رسول به آنچه از صاحب‌اختیارش به او نازل شده است باور دارد و مؤمنان [نیز]؛ همه به خدا و فرشتگان و کتابها و رسولانش باور دارند؛ [زبان حالشان این است که:] تفاوتی میان هیچ یک از رسولانش قائل نیستیم(1)؛ و گفتند: [حکم خدا را] شنیدیم و اطاعت کردیم؛ صاحب‌اختیارا، آمرزش تو را خواستاریم(2)، که سرانجام در پیشگاه توست.
سوره بقره (2) آیه 285
صفحه
49
سوره
بقره (2)
آیه
285
1
موضوع فرق نگذاشتن بین پیامبران خدا، در آیات 136 بقره(همین سوره) و 84 آل‌عمران(3) نیز آمده است.
2
واژه «غفرانک» مفعولٌ بِه است برای فعل محذوف «نَسألُک».
لا يُكَلِّفُ اللَّهُ نَفْساً إِلاَّ وُسْعَها لَها ما كَسَبَتْ وَ عَلَيْها مَا اكْتَسَبَتْ رَبَّنا لا تُؤاخِذْنا إِنْ نَسِينا أَوْ أَخْطَأْنا رَبَّنا وَ لا تَحْمِلْ عَلَيْنا إِصْراً كَما حَمَلْتَهُ عَلَى الَّذِينَ مِنْ قَبْلِنا رَبَّنا وَ لا تُحَمِّلْنا ما لا طاقَةَ لَنا بِهِ وَ اعْفُ عَنَّا وَ اغْفِرْ لَنا وَ ارْحَمْنا أَنْتَ مَوْلانا فَانْصُرْنا عَلَى الْقَوْمِ الْكافِرِينَ ﴿۲۸۶﴾
خدا هیچ کس را جز به اندازه توانش تکلیف نکند(1)؛ دستاوردهای [نیک] هر کس به نفع خود اوست و دستاورد [زشت] او(2) نیز وبال او؛ صاحب‌اختیارا، اگر فراموش یا خطا کردیم، بر ما [سخت] مگیر. صاحب‌اختیارا، ما را از تحمّل بار گران که بر پیشینیان ما [به خاطر گناه و طغیانشان] قرار دادی، معاف فرما؛ صاحب‌اختیارا، آنچه در توان ما نیست، بر ما مقرّر مدار؛ و از ما درگذر؛ و بر ما ببخشای؛ و رحمت آور؛ که تو کارساز ما هستی، ما را بر انکارورزان پیروز گردان.
سوره بقره (2) آیه 286
صفحه
49
سوره
بقره (2)
آیه
286
1
منظور از وسع انسانها، مجموعه توان‌‌های جسمی، مالی، علمی و نیز میزانِ رسیدن و دریافت پیام از کتب آسمانی است؛ به همین علت در آیه 7 طلاق(65) گفته است: لا یکلّف اللّه نفسا الاّ ما ءاتیها.
2
«کسبت» و «اکتسبت» هر دو به یک معنی است، ولی غالبا ثلاثی مجرد ماده «کسب» در مورد دستاوردهای نیکو و ثلاثی مزید آن از باب استفعال در مورد دستاوردهای نکوهیده به کار می‌رود.