حَتَّى إِذَا اسْتَيْأَسَ الرُّسُلُ وَ ظَنُّوا أَنَّهُمْ قَدْ كُذِبُوا جاءَهُمْ نَصْرُنا فَنُجِّيَ مَنْ نَشاءُ وَ لا يُرَدُّ بَأْسُنا عَنِ الْقَوْمِ الْمُجْرِمِينَ ﴿۱۱۰﴾
[انکارِ پیشینیان ادامه داشت] تا وقتی(1) که رسولان نومید شدند و پنداشتند که [در مورد یاری خدا] به آنان دروغ گفته شده است(2)، [آنگاه] یاری ما بر پیامبران رسید و هر که را خواستیم [و لایق دیدیم]، مورد نجات قرار گرفت(3)؛ و سختگیری ما از بزهکاران بازگردانده نخواهد شد.
سوره یوسف (12) آیه 110
صفحه
248
سوره
یوسف (12)
آیه
110
1
دو واژه «إذ» و «إذا» هر دو به معنی «هنگامی که» است، با این تفاوت که «اذ» مربوط به گذشته، و «اذا» مربوط به آینده می‌باشد.
2
مفاد آیه 214 بقره(2) نیز در راستای مفاد این آیه است.
3
به آیه 51 غافر(40) توجّه فرمایید.
لَقَدْ كانَ فِي قَصَصِهِمْ عِبْرَةٌ لِأُولِي الْأَلْبابِ ما كانَ حَدِيثاً يُفْتَرى وَ لكِنْ تَصْدِيقَ الَّذِي بَيْنَ يَدَيْهِ وَ تَفْصِيلَ كُلِّ شَيْءٍ وَ هُدىً وَ رَحْمَةً لِقَوْمٍ يُؤْمِنُونَ ﴿۱۱۱﴾
در داستان آنان برای خردمندان(1) عبرتی است؛ [این قرآن] سخنی به دروغ بافته نیست، بلکه تصدیق کتابهای پیش از خود و بیان واضح هر چیزی است، و هدایت و رحمتی است برای اهل ایمان.
سوره یوسف (12) آیه 111
صفحه
248
سوره
یوسف (12)
آیه
111
1
الباب: جمع لُبّ: مغز، عقل، خرد.